Manon
We zijn een paar dagen verder en in die dagen heb ik veel tijd met Isa doorgebracht. Ze is nog steeds kwaad op me omdat ik Luka een kans gegeven heb maar dat kan me niet zoveel schelen. Het is woensdagmiddag en we zitten op mijn kamer. Onze boeken van Spaans liggen in het midden van de kamer maar ze trekken onze aandacht niet. Isa ligt op haar buik op mijn tapijt en ik zit tegen de muur aangeleund.
"Ik snap gewoon niet waarom je hem vertrouwt. Misschien liegt hij wel tegen je.", zucht ze.
"Ies, je zag de blik in zijn ogen niet. Hij sprak echt de waarheid tegen me."
Isa haalt haar schouders op en besluit het zo te laten. Ik pak mijn boek van de grond af en kijk haar grijnzend aan. Ze gaat rechtop zitten en haar ogen kijken me vragend aan.
"Kan je de leerstof?"
"Natuurlijk.", grijnst ze.
Ik pak de juiste bladzijde erbij en begin haar de woordjes, zinnen, werkwoorden en grammatica op te vragen. Zoals verwacht kan ze alles perfect en ik gooi het boek op mijn bed. Ze steekt lachend haar tong naar me uit en ik rol met mijn ogen.
"Waarom ben jij zo goed in alles? Je bent een natuurtalent in Spaans én wiskunde."
"Je kan veel meer dan je denkt, Manon. Ik ben misschien goed in die twee vakken maar jij bent goed in de andere talen, geschiedenis én natuurwetenschappen."
"Dat is niet waar. Mijn laatste toets van natuurwetenschappen was een vier op twintig.", zeg ik waardoor we allebei in de lach schieten.
"Die leerstof was Chinees. Ik heb een één.", giert Isa het uit waardoor ik nog harder moet lachen.
"En de leraar kan gewoon niet uitleggen.", zeggen we in koor, waardoor we terug in de lach schieten.
"Nu is het mijn beurt om op te vragen.", zegt Isa en ze grist het boek uit mijn handen.
"Isa nee, ik kan het niet.", lach ik.
"Jawel, denk gewoon logisch na."
Ik zucht en ze begint me de grammatica op te vragen. Zoals verwacht kan ik er weinig van en mijn uitspraak zorgt ervoor dat mijn beste vriendin het uitgiert. Ik grijns en trek het boek uit haar handen.
"Genoeg voor vandaag. Zullen we een film kijken?"
Ze knikt lachend en we installeren ons op mijn bed. Na heel wat discussiëren vinden we een actiekomedie en ik laat me onderuit zakken.
----
Na een hele avond Netflix is het voor Isa tijd om naar huis te gaan en ga ik met Tygo wandelen. Ondertussen is hij al heel wat gegroeid en komt hij tot aan mijn knieën. Ik klik zijn halsband vast, trek een jas aan en stap de koude avondlucht in. Het is nog maar een paar graden boven het vriespunt en mijn adem blaas ik in wolkjes uit. Tygo rent – zoals altijd – meteen vrolijk naar voren en trekt me mee met hem.
"Rustig aan!", beveel ik hem en hij stopt met trekken.
Na al die keren dezelfde route genomen te hebben, weet Tygo perfect wanneer we de afslag naar links moeten nemen en ik grinnik. Eigenlijk is het best een slim beestje. Ik loop minuten aan een stuk en kom af en toe een voetganger tegen, die net zoals ik zijn huisdier buitenlaat. In het park treuzelt Tygo even bij het riviertje – blijkbaar heeft hij nog nooit eendjes gezien – en op de terugweg hoor ik een bekende stem mijn naam roepen.
"Manon!"
"Hey Luka!", glimlach ik en ik zwaai naar hem. Hij komt in een drafje naar me toe en aait Tygo even over zijn kopje.
JE LEEST
Broken
Любовные романыHij en ik. We leken voor elkaar gemaakt te zijn. Althans, dat dacht ik toch. Alles bleek één grote leugen te zijn. Een spel. Een weddenschap. Ik ben Manon. Welkom in mijn leven. -Alle rechten voorbehouden. Niks mag zonder mijn toestemming gekopieerd...