Broken

28

Manon

Vloekend gooi ik mijn kluisje in het slot. Waarom ben ik altijd te laat? Ik ren de trappen op en schrik als iemand mijn pols vastgrijpt. Voor me staat Dean en hij kijkt me met donkere ogen aan.

"Wij moeten praten."

Zonder mijn antwoord af te wachten trekt hij me mee naar een leeg lokaal. Hij sluit zorgvuldig de deur en ik kijk hem kwaad aan.

"Waarom ben ik hier?", snauw ik bot.

"Jij had het duidelijk naar je zin op het feest."

"Is dat niet het doel van een kerstbal?", kaats ik terug.

"Ik had het niet over het dansen." sist hij koel.

Ik kijk hem verward aan en dan valt het kwartje. Hij heeft me met Luka gezien.

"Een date hebben hoort er ook bij."

"Hem kussen ook?", snauwt hij.

Mijn mond vormt een 'o' en ik weet even niks uit te brengen. We waren dus toch niet alleen.

"Hoe weet je dat?"

"Ik wou net naar huis vertrekken toen ik jullie zag."

"Wat maakt het jou eigenlijk uit? Mag ik niemand anders meer daten omdat jij me gedumpt hebt?"

Hij zucht uit frustratie en begint door het lokaal te ijsberen. Hij ademt langs zijn neus in en probeert zichzelf duidelijk te kalmeren. Zijn handen trekken aan zijn haar en hij opent zijn ogen terug.

"Snap je het dan echt niet?", vraagt hij me zacht, kwetsbaar.

"Wat moet ik snappen Dean? Jij hebt me gekwetst voor een domme weddenschap. Hield die weddenschap misschien ook in dat ik nooit meer gelukkig mocht zijn?", vraag ik sarcastisch en ik plaats mijn handen in mijn zij.

Er rolt een kreet over Dean zijn lippen en hij ramt met zijn vuist op de tafel. Ik spring geschrokken naar achteren en kijk hem met grote ogen aan. Hij ademt zwaar in en uit en zijn ogen kijken me wanhopig aan.

"Je hebt het niet door, hé?", vraagt hij me met een vreemde stem.

"Misschien kan jij het dan aan me uitleggen.", glimlach ik fijntjes en kennelijk is dat de druppel voor hem.

"Verdomme Manon, ik vind je leuk!"

Ik hap naar adem en wankel naar achteren, tegen de muur.

"Ik heb je altijd al leuk gevonden! Ik ben stapelverliefd op je! Ik heb heel veel nagedacht en ik ben tot inzicht gekomen. Diep vanbinnen ben ik altijd al gek op je geweest maar ik onderdrukte die gevoelens. Ik dwong mezelf om koelbloedig te blijven, de weddenschap op de eerste plaats te zetten. Ik zou niet zwak zijn. Pas toen ik je kwijt was besefte ik dit allemaal. Ik besefte hoe eenzaam ik me voelde zonder jou, hoe hard ik je onbewust miste. Al die momenten die wij samen gehad hebben, die maakten me echt gelukkig."

"H-hoe kan je dit zeggen? Je ziet dat ik gelukkig ben met Luka en nu opeens wil je me terug? Denk je dat ik zo'n dom wicht als Maud ben?", gil ik kwaad en overstuur.

"Manon, alsj-"

"Nee, houd je mond dicht! Ik heb verdomme weken om jou gehuild en vroeg me af of ik misschien ergens in de fout gegaan was. Ik zocht verklaringen voor je gedrag en zei tegen mezelf dat het wel terug goed zou komen. Weet je wel hoeveel pijn je me gedaan hebt? Je kon met iedereen gekust hebben en toch heb je heel bewust voor Maud gekozen. Als je echt van me zou houden, dan zou je dat nooit gedaan hebben."

"Ik w-"

"Ik wil die kop van je nooit meer zien. Je hebt je kansen verkeken.", sis ik ijzig en ik been het lokaal uit.