Herkese merhaba!
Uzun bir ara verdiğimizi biliyorum.Hayatımda çok fazla şey değiştiği için zaman kavramını yönetmekte zorlandığım bir dönemdeyim fakat uzun bir süredir bu fikir aklımda vardı ve daha fazla ertelemek istemiyorum.Devam etmem için yanımda olacağınızı da bildiğimden ben geldimm diyorum!
Kitaba düzenli olarak bölümler gelecek. Bu noktada da size sormak istediğim sizce hangi gün/günler gelmeli?
Karakterleri unuttuysanız hesabıma ufak bir göz atabilirsiniz. (Instagram: esradumann_)
Tekrar veya ilk kez "İkizlere Bakıcı Aranıyor!" serüvenine başlayacaklara keyifli okumalar dilerim! ♥️
***
Ben Doğa.
Sıradan bir iş arama ile başlayıp zamanla sıradanlığını kaybeden hayatıma hoş geldiniz!
Evdeki seslerle gözlerimi açtığımda bu durumu çok da tuhaf karşılamadım. Bahsettiğim sesler bir televizyon sesi ya da dışarıdaki bir inşaat gürültüsü değildi.Ne diye soracak olursanız evdeki iki erkek yeğenimin horozlarla yarışırcasına uyanıp deli gibi evin içinde tepinmeleriydi.Evet kibar olamayacağım çünkü bu durumdan kesinlikle şikayetçiydim.
Bazen sabah uyanmak için alarm kurmama gerek bile kalmazken bu duruma daha ne kadar katlanabilirim diye düşünmeden edemiyordum. Muhtemelen o yaşta olsam sabahın bu saatinde kimse beni uyandıramazdı ama hayatımızda hep böyle terslikler vardı değil mi?
Ya da büyüdükçe değişmemize neden olan sebepler mi demeliydim?
Düşüncelerimi es geçip yatağımın yanındaki komodinin üzerinde duran gazete ile gözlerim buluştuğunda oflayarak yastığı yüzüme bastırmaya başladım.
"Seni üzmek istemem ama bu şekilde kendini öldürebileceğini sanıyorsan yanılıyorsun. Çok istiyorsan ben yardımcı olabilirim."
Yatağımın yanındaki hareketlenme ile yastığın altından kafamı çıkartıp bilinçsizce gözlerimi devirdim.
"Ablaya göz devirmek öyle mi?"
Ablamın bir anda yanıma gelip gıdıklamaya başlaması ile çoktan özür dilemeye başlamıştım.
"Tamam, özür dilerim. Biraz daha devam edersen... Bayılacağım."
Gülmeyi sonunda kestiğimde karnımın ağrısı ile eski hâlime geri dönmem saniyeler sürdü.Az önce üzgün bakışlar attığım gazeteyi görünce kaşları çatılan ablamın bakışları benimle gazete arasında gidip gelirken ne olduğunu anlaması ile konuşmaya başladı.
"Ne zamandır iş arıyorsun ve bunu ben neden bilmiyorum?"
Her zamanki gibi bakışlarımı kaçırırken boş tavanı izlemeye başladım.
"Doğa sana diyorum!"
"Okul için... Biliyorsun bu yıl masrafları karşılayamayız. Ayrıca annemden kesinlikle böyle bir şey isteyemem."
Ve tabii babamdan da.
"Ne yani okula gitmeyip çalışacaksın öyle mi? Böyle bir şey olacağına inanıyor musun?"
Cevapsız kalan sorularının ardından "Hadi onları da geçtim bu olaydan annemin haberi var mı?" diye tekrar bir soru sordu.Hayır anlamında başımı sallarken "Seneye okula rahat bir şekilde gidebileceğim buna değer değil mi?" dedim.
"Bu şekilde olmaz Doğa.Ne bileyim başka bir yolu olmalı."
"Emin ol çok düşündüm ve en doğrusu bu. Derslerde kullanılan malzemeler o kadar pahalıydı ki iki yılı zar zor sorunsuz bitirebildim. Babamdan yediğim lafları saymıyorum bile..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkizlere Bakıcı Aranıyor! |KİTAP OLDU
Romance"Bazen kendini bulmak için sevdiklerini kaybetmen gerekir." "Bazı günleri asla yaşamamış olmayı dilerken bazı günleri iyi ki de yaşamışım deriz ya işte güzelim o bahçe kapısından giren şaşkın bakışlı kızı gördüğüm anı her hatırladığımda iyi ki derke...
