Kırılgan Metal

16# Not Defteri

#16

N O T D E F T E R İ

________

1 A Y S O N R A

K I Ş A S K E R İ

'' Хорошая работа солдата.''(İyi iş çıkardın asker.)

Ses, loş odada çınlayarak ayaklarının dibinde yatan adamın acı dolu inlemeleriyle karıştı. Adam iri vücudunun verdiği gözdağına nazaran acıyla iki büklüm olmuştu. Kan gelen burnundan derin soluklar almaya çalışırken yüzü buruşmuş, dudakları ince bir çizgi şeklini almıştı.

'' Встаньте войска.''(Ayağa kalk asker.)

Yanında durmakta olan adam, yerde yatmakta olan askere seslenerek kalkması için ayağıyla karnına doğru tekme attı. Asker acıyla karışık öfkeli bir homurtu çıkartarak, kan rengine bürünen çenesini kastı. Saniyeler içinde zorlukla da olsa doğrulmayı başararak, titreyen dizlerine rağmen ayağa kalktı ve acıdan dolayı kasılan vücudunun verdiği ağrıları sanki yokmuşçasına sağlam bir duruş sergilemeye çabaladı.

''Cнова.''(Tekrar.)

Kış Askeri hiç düşünmeden önündeki askere tekrar vurdu. Çenesine aldığı darbeyle adam acıyla geriye doğru sendelese de düşmedi ve dengesini çabucak sağlayarak, saldırmak için hamlede bulundu ancak Kış Askeri basit bir tekmeyle zaten darbe almış karnına tekrar vurdu ve kolayca askeri yere serdi.

Asker büyük bir gürültüyle yere düştüğünde, Kış Askeri duruşunu bozmadan tepeden bakmaya devam etti.

Bu adamın adını biliyordu, Josef.

Diğer Kış Askeri.

''снова ''(Tekrar)

Kış Askeri nefes nefese yattığı yerden doğrularak terden önüne yapışmış olan saçlarını geriye ittirdi. Bu rüya değildi, kesinlikle bir rüyadan daha fazlasıydı.

Bu bir anıydı.

Nefesini toparlamaya çalışarak terden sırılsıklam olmuş üstünü çıkartarak odanın bir köşesine attı ve birkaç dakika karanlıkta kalarak olanları sindirmeye çalıştı. Gördüğü kadarıyla başka bir yerdeydi, onunla konuşan adamın aksanı daha yoğun bir Rusça içeriyordu ve etrafı metalle kaplanmamıştı, aksine parmaklıklarla dolu bir odada görmüştü kendini. 

Yatağından kalktığı gibi karanlığın içinde usulca hareket ederek dolabına ulaştı ve eline gelen ilk üstü alarak odasından dışarı çıktı. Melinda'yı bulması gerekiyordu. Seri adımlarla yürürken bir yandan da dolabından aldığı kalın üstünü giydi, Melinda'nın odası onun iki kat aşağısındaydı ve saatin çoktan gece yarısını geçmiş olduğunu bilse de genç kadınla yaptığı anlaşmadan ötürü onu uyandırmaktan başka seçeneği yoktu.

Melinda'yla yaşadığı o günün ardından Kış Askeri sağlam kalan son duvarını da indirmişti. O gün onun için çok... Özeldi. Melinda'nın ona değen dudakları, içinde garip bir heyecan duygusu yaratmıştı ve tuhaf bir şekilde, sanki bunu daha önce yaptığı hissine kapılmıştı. İlk başta ne olduğunu idrak edemeyen beyni Melinda'nın böyle bir şeyi yapmasını beklemediğinden dolayı durmuştu ancak daha sonra dudakları, beyninin işlevini geri kazanmasını beklemeden kendiliğinden hareket etmişti. 

Nasıl yaptığını kendi bile bilmiyordu ama bunu sanki dünyadaki en doğal şeymiş gibi yapmıştı. Dünyadaki yaradılış amacının Melinda'yı öpmek olduğu kesindi. Dudakları o kadar yumuşak ve ürkekti ki, hem nazik hem de saldırgan davranmak istemişti.