-Hayran Kurgu İçinde #53
-Marvel İçinde #1
[]
HYDRA'nın onun için kullandığı isim Kış Askeri'ydi, kimileri için ise gölge, kimileri için ise sadece bir hayalet.
Rusya'nın kışı kadar soğuk ve acımasızdı, emir alır ve onu sorgulamadan yerine getirirdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
________
#35
Y E N İ B İ R B A Ş L A N G I Ç
________
1 H A F T A S O N R A
M E L İ N D A W A D E
Uyanmak istiyordu.
O kadar uzun bir süredir göz kapakları kapalı haldeydi ki, zaman kavramını yitirir olmuştu. Bazen rüyadan rüyaya dalıyor, bazense konuşulan sesleri duyarak onları dinliyordu. Sesler onun için hala hayatta olduğunun bir göstergesi olmuştu. İlk başta duyduklarından ürkmüş, hala gördüğü rüyanın bir parçası olduğunu düşünmüş olsa da, yavaşça kendine gelen mantığı sayesinde alışmayı başarmıştı.
Aldığı yaralardan sonra kurtulamayacağını biliyordu, canı o kadar acımıştı ki dayanmak istese bile acı bunu mümkün kılmasına izin vermemişti. Gözleri kapanıp karanlığa daldıktan sonra ise nerede olduğuna anlam verememişti bir türlü. Küçükken, hafta sonlarında birkaç kere gittiği kilise günlerinde ona öğretildiği gibi yaptıklarıyla yüzleşmek üzere Cennet veya Cehennem'le karşılaşmayı beklerken kendini boşlukta bulmuştu.
Araf'ta olduğunu bile düşünmüştü, ta ki sesleri işitene kadar.
Önce yaşadığına inanamamıştı, ona bulunduğu durumdan ötürü çelişkili gelmişti çünkü. Ancak dinledikçe buna inanmaya, dalın kırılgan olduğunu bilmesine rağmen tutunmaya başlamıştı. Tony'nin bazen hastaneyle ilgili yaptığı çocukça şikayetleri, Steve'in çabucak iyileşmesi için söylediği nazik sözleri, Natasha'nın onunla havadan sudan konuşarak uyanması için uğraşması, Clint'in hatta Bruce'un bile ona destek olmak amacıyla birkaç kere konuştuğunu duymuştu.
Hepsinin sesini ara sıra duyuyordu. Kimi zaman birini, kimi zamanda bütün bir grubun konuşmalarını yakalayabiliyordu ama her zaman duyduğu sadece tek bir kişi vardı.
Bucky.
Ne kadar süredir bu halde kaldığını bilmiyordu. Fakat karanlığın onu kuşatmasından beri, Bucky'nin ona sarf ettiği sözleri rahatlıkla duyabilmiş ve bu da, yaşadığına dair inancını biraz daha kuvvetlendirmişti.
İki kelimesinden birinde mutlaka ondan yapmış olduklarından dolayı özür diliyordu. Genç kadın o kadar çok 'özür dilerim' cümlesini duymuştu ki, artık uzun bir süre, hatta ömrünün geri kalanı boyunca duymak istediğini sanmıyordu. Bucky'i çoktan peşinden evine geldiği anda affetmişti zaten. Eğer gelmemiş olsaydı bile kalbi küs veya dargın kalmaya alışık değildi. Belki gururu bundan şikayetçi olabilirdi ama Melinda çoktan olmayan duvarlarını indirmişti.
Bucky'nin sesindeki pişmanlığı, kendini olanlardan dolayı sorumlu tutması ve affetmesi için sürekli uykuda olan bedenine dil dökmesini dinlemek, başlarda ona zor gelmişti. Acı ve çaresizlikle harmanlanmış sesi, hayatında duyabileceği en duygu dolu, en şeffaf sesti. Söylediklerine karşılık verememek genç kadının neredeyse aklını kaçırmasına sebep olacaktı.
