Kalbini aşka mühürlemiş bir insan, aşık olabilir miydi? Bence olamazdı...
Peki ya içinde oluşan bu kıpırtılar neydi? Başını döndüren, dünyayı durduran.
Kalbini yerinden oynatan, karnında kelebekler uçuşturan. Bu hissettiklerinin tanımı neydi?
...
Medya: Karan Özkan Şarkı; meyhaneler sen- gece yolcuları
Karan'ın Ağzından:
Karanlık, dipsiz bir kuyunun aydınlığı oldu kimi zaman insanlar. Kimi zaman da dipsiz kuyunun ta kendisi... Peki ben bunların arasında hangisiydim..? Ailesinin terk ettiği, bir kapının önüne bırakılıp 'onu çok seviyorum ama bakamam.' denilen, istenmeyen çocuk mu?
Hayır!! Her insan kendi kaderini, kendi belirlerdi... Ben istenilmeyen çocuk değildim... Ben dipsiz kuyunun, aydınlık tarafıydım. Hem çıkması zor, hemde içinde umut barındıran...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Telefonumdan gelen arama sesiyle cebimdeki telefonu çıkarttım. Ekranda yazan isme baktıktan bir süre sonra, açtım.
"Efendim baba." dedim, ıssız, soğuk sokakların arasında sessizce ilerleyerek. Sesim olduğundan daha tepkisiz ve düşünceli çıkmıştı.
"Hallettin mi oğlum?"dedi, kimsenin bana göstermediği şefkati gösteren, ruhumun aydınlık tarafı.
"Evet baba. Şimdi eve geçiyordum. Sen gecikir misin?"dedim, ilerden sağa dönüp, arabama ilerleyerek. Tavırlarım kadar, konuşmam da soğuklaşmıştı.
"Bugün çok işim var. Sen bizimkilere hakim ol oğlum. " dedi, yorgun olduğunu sesinden belli ederek.
"Tamam." dedim ve telefonu kapattım. Cebimden çıkarttığım arabanın anahtarını alıp, arabanın kilidini açtım. Sürücü koltuğuna geçip, arabayı çalıştırdım.
Yüzümdeki siyah maskeyi de tek bir hamlede çıkartıp, telefonuma beraber siyah, deri koltuğun üzerine attım. Anahtarı kontağa götürüp, arabayı çalıştırdım. Arabanın motorundan çıkan egzos sesiyle gaza basıp, ilerledim. Ellerimi direksiyonda sabitleyip, sürmeye devam ettim. Birde gecenin bir köründe burda neden olduğumu sorgulamaya başladım. Ama soruların içerisinden bir türlü çıkamıyordum.
Babam bana bir görev vermişti, ve yapacaktım. Bu göreve bir ortakla mı başlayacaktım? Evet bir ortağım olacaktı. Ama bunun nedeni neydi? Beni her zaman görevlere Barlas ve Ilgaz'la gönderen adam, ne olmuştu da tabularını yıkıp, kuralları ihlal etmişti? İşte bunu bir türlü anlayamıyorum.
