The F4 (The Female Four)(Under Renovation)

Chapter 19

Nadine

It's Foundation day! Pero isang linggo itong iseselebra. This is too exciting. I really love celebrations. You don't wanna know why.

We have booths standing infront of our school building. Ours always stands out and mosts of them, hate it. You see, no one dares to get in the line.

"First name! Iris Igako. Woah, a Japanese!" Masayang anunsyo ni Maddie matapos bumunot sa box.

Dahil alam nang lahat na ang araw na ito ay para sa booths, lahat ay nasa lugar kung saan aabot ang tunog ng mikropono. That's the tradition already.

Baba ang balikat nang makalapit ang natawag. Hindi maipinta ang itsura niya. Can I laugh right now? Because I really see her so ugly.

"Roll the roleeeta!" Masayang anunsyo naman ni Candie na hawak na ang mikropono nang makalapit nang tuluyan si Iris.

Sinimulan na niya ang pagpapaikot ng roleta hanggang sa tumigil ito.

"Oh my Gosh! Ahahaha." Natawang sabi ko. Siya yata yung unang beses na makakagawa niyan. Hahaha.

"Don't worry. They're clean."

Nilagay na namin sa mesa na nakalagay sa labas ng tent ang mga ipis na nakalagay sa isang glass na lalagyan. Maraming ipis ang nasa loob nito at kailangan niyang mailipat ang lahat ng ipis sa isa pang sisidlan sa loob ng limang minuto kung ayaw niyang kainin ang maiiwan. Marami na ring mga estudyante ang nakapalibot.

"Ready! Set! Go!"

Kahit nandidiri ay wala siyang nagawa. Pinilit niyang gawin ang utos na iyon. Nagche-cheer din yung ibang estudyante dahil alam nilang lahat na kailangan maubos ito kung hindi ay makakatikim siya ng isang hayop na kinakatakutan ng lahat.

"One more minute!" Pagpapaalala ni Candie. I swear! Kinakabahan din ako. Kung ayaw kong makatikim o kahit makalapit man lang sa ipis, lalo na siguro siya. Omg!

But to my dismay, she left one. Nag-ingay ang lahat. Kaya niya kaya? Because if she won't do it, she's out.

She was looking at the ugliest pests in the whole wide world. She's clearly imagining herself right now eating that.

Isang saglit pa'y tumama ang mga mata namin sa taong lumapit kay Iris. It's Hailey. Parang kinausap niya saglit si Iris at umalis itong hindi nakain ang ipis. Anong ginagawa niya?!

Lumapit ako sa harapan niya at tagpo ang kilay siyang tinignan.

"What do you think you're doing?" Seryoso kong tanong. This is our booth. No one dares to stop us even them, teachers!

"I should ask you that." Seryoso niya ding tanong. Lahat ng atensyon ay nasa amin.

"We did this every year. So what is it in you?"

"You can't let students do what they don't wanna do."

"So? Anong gagawin mo?"

Swear, may kuryente na talaga sa pagitan naming dalawa ngayon. I can feel the tense between us. Pareho kaming taas noong nagkatitigan.

"You don't wanna go back, right?"

"Huh?"

"Thailand." Kalmadong sabi niya. And I was like, from that sobrang nakakataray mode to a nobody. Pa'no niya nalaman ang kahinaan ko?!

Napatingin ako sa mga estudyanteng nakapalibot sa amin. I don't wanna do something para i-look down nila ako kaya I chose to leave. Hindi ko alam. Wala akong magawa kapag iyan na ang maririnig ko. Hindi sa dahil ayaw ko kay Grandma. Yes! I dob't like her... being the beastmode one. I loved, Grandma. But the memories I got there, the feelings that left behind. No, I can't go back. Hindi pa ako nakakamove on. Masakit parin.

--

Kinausap nila ako kung paanong napaalis ako ng gano'n ni Hailey. I told them about what he said at nagets din naman nila iyon. Second day na ng foundation pero heto at bored na bored kami.

Umalis ako sa condo at lumakad kahit saan sa school. Hindi ko talaga alam kung saan ako papunta.

"Hi! Excuse me! Can I ask you something?" Tanong ng nagmamadaling babae. She's tall. Para siyang filipina pero base sa kanyang pananalita, isa itong alien din.

"Yes?"

"Hi. I'm Pima Chanok..."Alien nga... from Thailand. No way.

"I am looking for Hailey Reid? Her Dad told me, he works here. D'you know him?" Nakangiting tanong niya. She's so beautiful. Sino ba itong naghahanap sa walang kwentang tao na iyon?

"You are his?"

"Oh! Yeah.. I'm his fiance."

---

To be Continued...