The F4 (The Female Four)(Under Renovation)

Chapter 14

Nadine

"Really?! Dad! No, please. I won't do it again. Just don't--"

"No more buts, Nadine. Bukas na ang alis mo."

This is insane! I can't live witj Grandma. She's so scary. I'm still 13, hindi ko maintindihan ang mga gusto niya. Baka himatayin ako kapag kasama ko siya! Gosh. Grandma was like a wild women. Yes, she's mabait naman minsan, but don't bother her whenever she's not in the mood because you won't like it. Isa pa, kapag nalaman niya ang dahilan nang biglaang pagbakasyon mo doon, she really transfer from good to bad. Oooh, hindi kasi talaga mapilit si Daddy. If he said so, hindi kana makaka-hindi.

"Omg! Goodluck, bessie!" Chat ni Ashly. What a sarcastic.

"Balitaan mo ako pag may boylet ha. Sasamahan kita." Dagdag pa niya. Ano ba 'yan. Kapag totoong kaibigan mo talaga, ang ganda magpaalam.

--

Lumabas na ako ng kotse. Nandito na ako bahay namin dito sa Thailand na pinamamahalaan ni Grandma. Labas pa lang, parang may kidlat na na lumabas sa harap nito tapos may nakakatakot na background music. Oh my gosh! Baka hindi ako makasurvive dito at mamatay ng maaga.

Dinala na ng driver ang mga gamit ko sa loob pero ako, heto nakatunganga parin at nagdadalawang-isip na umatras sa ideyang ito ni Daddy. I want to call him na right away to please him to death. Omg! Naiihi ako sa kaba!

I was about to get my phone nang maramdaman ko ang tensyon sa paligid. Parang may paang napakalas ang pwersa sa pagapak na bawat apak niya, lumilindol ng malakas. Dahan-dahan ko namang iniangat ang tingin ko as in, in a slowmo talaga siya with matching takot sa mukha and viola! There she is! Para siyang isang matanda na galing sa horror movie tapos kumikidlat yung background niya sa likuran. Omg! I'm dead.

--

That was quite an awesome welcome! Hindi ko iyun inaasahan. Siguro nasa mood si Grandma o kaya'y hindi sinabi ni Daddy ang dahilan sa pagpunta ko dito. Sana nga naman, kasi I love Grandma when she's like that.

Hindi ako pwedeng magmokmok lang sa loob ng malaking bahay na ito. Lumabas ako pero ofcourse nagpaalam ako as a sign of being a good girl. Tch. Buti, pumayag.

Nang makaalis. Nagpunta ako sa isang mall nila dito. Well, hindi ko talaga maintindihan ang mga signs nila but it's a no problem naman dahil may translator naman ako sa phone ko. Always ready, ika nga nila.

Matapos kong magshopping sa mall, hindi ko maiwasang mapalingon sa likuran ko. I mean, sa bawat dinadaanan ko, sa bawat sakay ko ng taxi at pagbaba at paglakad muli, he's always their! It's a stranger for pete's sake! He's a stalker. I need to do something! Call the police! Yes! Good idea!

Dahan-dahan akong tumawag since hindi naman siya ganoon kalayo. Inenglish ko naman yung police nila dahil hindi ko sila maintindihan.

Ilang saglit pa, ilang minuto pa'y nakarinig na ako ng awatan sa likuran ko and viola! Nadakip na siya.

"What?! A stalker?! What the he--"

"Yes you are, mister!  You're following me! I saw you!" Laban ko pa. Grabe siya. Kanina pa siya nagsasabing hindi daw niya ako sinusundan pero halata naman sa galaw niya.

Bigla naman siyang kumalma. Parang humuhugot siya ng lakas para makapagpaliwanag.

"Look, I wasn't following you. I'm on my way to my house." Paliwanag niya. Bigla naman akong huminahon. Parang tumaas yung dugo ko't nahiya bigla.

"So you're saying, you lived at the same street?" Sabi ng isang police na nasa harapan namin.

"Yes." Diritsong sagot niya.