Niby chciałabym już stąd odejść...
Mieć w końcu spokój, uwolnić się od tego wszystkiego...
Tak naprawdę, gdy trzymam garść tabletek, ręka cała mi drży.
W podświadomości każdy boi się śmierci.
Czy aby nikt nas tu na ziemi nie oszukał i czy na pewno tam jest raj?
Ludzie w ciągu kilku tysęcy lat nauczyli się wszystkiego...
Lecz śmierć od początku pozostaje tajemnicą....
Ostatnio bardzo dużo rozmyślam o śmierci...
Co tak naprawde o niej wiemy?
• każdy
• jej
• doświadcza
I to by było na tyle...
I właśnie dlatego ludzie się jej boją...
Wszyscy lękamy się tego co nieznane..
Taka jest właśnie śmierć..
_______________________________________
Czy naprawde tego chcę?
Czy chcę by moje ciało tak wyglądało...
W sumie blizny tylko przypominają...
O tym co przechodzimy...
O naszym cierpieniu...
O tym, że znów nie dajemy rady
O tym, że znów nie panujemy nad emocjami
O tym, że nienawidzimy siebie...
O tym, jak bardzo nie chcemy krzywdzić innych...
..dlatego krzywdzimy siebie...
Podobno ból też można opisać...
Krzykiem wewnątrz duszy...
Niewypowiedzianymi słowami...
Wyjaśnieniamy, jakich zabrakło...
Naprawde nie mam siły tego ciągnąć..
Ale ktoś krzyczy, abym zaczekała..
Smutek słyszę w twoim głosie...
Jak pomagać innym,
Gdy nie umiem pomóc sobie...
Mój brzuch wygląda adekwatnie co do mojego samopoczucia..
Przypomina płutno, na którym roi się od czerwonych lini...
Lecz o tym arcydziele nikt sie nie dowie...
Będzie ukrywane, a na końcu pochowane w niewiadomym miejscu...
Oto moja historia...
Opowieść smutnej Małej Mi ❤
