BAY HÖDÜK VE BAYAN YERELMASI

ŞART

KEYİFLİ OKUMALAR PANDACORNLARIM 😘

Güzel geçmeyen bir haftasonunun ardından yine pazartesiye gelmiştik. Bugünü iple çekiceğim aklıma gelmezdi. O günden sonra Poyrazı kaç defa aradığımın,mesaj yolladığımın sayısını söyleyemicek kadar matematiğim kötüydü.

Kendime pekte önem vermeyip rutin işleri halledip formamı giydim. Saçlarımı tarayıp at kuyruğu şeklinde topladıktan sonra çantamı alıp çıkıcakken masa'nın üzerinde unuttuğum dosyayı alıp aşağı indim.

"Günaydın ve güle güle."diyip kapıdan çıkıcakken Emre üstüme atladı.

"Ayı mısın oğlum ya?"dedim ellerini boğazımdan çekiştirerek kurtulmaya çabaladım.

"Ayıp be insan abisini özlemez mi hiç?"dedi benden ayrılıp.

"Özlemez senin gibi kardeşi olan birisi özlemez. Ayrıca sen benim abim falan değilsin."dedim.

"Ne bu acele. Okul aşkında beni düşündürüyor."

"Bir kaç işim var okulda."

"Ne halin varsa gör. Bana bulaşma."

Gözlerimi devirme görevimi tamamlayıp Ahmet abiyle beraber yola çıktık.

Az gittik uz gittik dere tepe düz gittik derken sonunda okula vardık.
Çevreme bakındım ama ne onu ne de saz arkadaşlarını gördüm.

"Eylül."

Adımı duyunca refleks olarak sağıma soluma bakındım. Seslenen kişiyi görünce biraz yüzümü astım. Görmek istediğim sen değildin Cihan.

"Günaydın."dediğinde zorlama bir şekilde dudaklarımı kıvırıp onaylarcasına başımı hafiften salladım.

"Geçen aradım ama telefonu açmadın."

"Yapmam gereken bir kaç şey vardı."

"Diyecektim ki okulun düzenlediği partiye beraber gidelim mi?"

Düşünmeme gerek yoktu. Ama kaba bir cevapta vermek istemiyordum.

Biz Cihanla birbirimize bakarken Cihanın arkasından geçen Poyraz dikkatimi çekti.

Elleri pantolonu'nun cebinde bize ufak bir bakış atıp her zaman ki cool yürüyüşü ile devam etti yoluna.

"Cihan sonra konuşuruz."diyip hızla Poyrazın yanına koştum.

O çoktan sınıfa girmek üzereydi. Motor mu taktın oğlum?

Nefesimi düzene soktuktan sonra bende sınıfa girip yerime oturdum.

Kollarını sıraya uzatmış ellerini birbirine kenetlemişti ve öylece karşıda duran panoya bakıyordu.

Sınıf daha dolmamıştı. Özgür ve Kutayda gelmemişti.

Fırsatı değerlendirmek için söze başladım.

"Ben ödevi bitirdim."dedim ve dosyayı ona uzattım.

Göz ucuyla bile bakmadı.

"Hocaya teslim edicem haberin olsun."

Aynı noktaya bakmaya devam ediyordu.

Ona dönük olan vücudumu düzeltip bende karşıya bakmaya başladım.

Özür nasıl dilenir bilmiyordum.

Annemle tartışırdık ama küsme derecesine hiç gelmemiştik. Emre ve kızlardan da daha önce özür dilememiştim. Çünkü biz yarım akıllı oldugumuz için daha dakikası dolmadan sarmaş dolaş olurduk. Sanki hiç birbirimize kızmamışız gibi.