BAY HÖDÜK VE BAYAN YERELMASI

KARNE

KEYİFLİ OKUMALAR PANDACORNLARIM.

Kış aylarının kaçınılmaz tadı pencereden yağmuru izlemekti benim için.

Saatlerce orada durup dışarıda yağan yağmuru izleyebilirdim. Huzur diyebileceğim sayılı şeylerden birisiydi.

Dün ki Poyrazla muhabbetimiz aklıma gelince tebessüm yayıldı yüzümde.

Tamam belki kuruntumdu. Ama olsun düşüncesi bile beni sevindiriyordu.

Kahveden çıkan duman hala sıcak olduğunun göstergesiydi. Bir yudum daha alıp bahçeyi izledim. Kimseler yoktu.

Millet deli değildi bu yağmurda dışarıda duracak kadar.

Bahçe kapısından bir spor araba girdi. Park ettikten sonra içinden inen egoist bir Hödüktü.

Gülümsedim. Sonunda gelebilmişti birileri.

Yolcu koltuğundan inen kişi benim için beklenmeyen sürprizdi.

GÜNEŞ...

Sinirle içinde kahve olan bardağı masaya vurdum ve sıcak kahve elime sıçradı.

Elimin yanması ile tuvalete koşturup suyun altına uzattım elimi. Parmağımı kestiğim gece aklıma geldi. Keşke o zaman ki gibi olsa. Elimi o suya tutsa...

Ciğer gibi kızaran elime su pekte yaramamıştı. En iyisi revire gitmek diyip tuvaletten çıktım ve revirin yolunu tuttum.

Hemşireye elimin durumunu anlattım. Yanık kremi ve sargı beziyle işi halletmişti.

İşi biraz uzun sürdüğü için herkes dersteydi. Sınıfa doğru ilerledim ve kapıyı çalıp içeriye girdim.

Hocaya tebessüm edip sırama yöneldim.

Aa ne tesadüf yerim dolu...

Poyraz bir bana bir Güneşe baktı.

Umarsamaz gibi davran Eylül sakin...

"Eylül şey..."

"Yok sorun değil siz çifte kumrular rahatsız olmayın."

"Kanka gel benim yanım boş."dedi Özgür.

Sahte gülümsemem ile sinirli bir şekilde çantamı aldım ve Özgürün sırasına fırlattım.

Duvar kenarında yerimi aldım.

"Ne oldu kız eline?"

"Ebenin..."

"Ştt! Hiç poncik ağzına yakışıyor mu?"

"Sinirliyim Özgür susmalısın bence. Ya da dur susma yaklaş."

Totosunu bana yaklaştırdı ve eğildi.

"Bu kız hep bizim sınıfta mı kalıcak?"

"Yok be aman Allah korusun. Misafir öğrenci diyelim."

"Hmm. Tamam o zaman."

Kızlardan gelen ard arda mesajlar telefonumun deliye dönmesini sağlamıştı.

Sırtımı duvara yaslayıp arkamda ki Poyraza çaktırmadan baktım. Cebimden telefonu çıkarttım ve gülümseyerek mesajlara bakmaya başladım.

Gözleri bir anda beni buldu. Ben hala daha sahte gülümsemelerim ile mesaj yazmaya devam ettim.

"Yapıştı eline."

"Senin gibi rapor vereceğim kişi yanımda değil."dedim sinirden gülerek.

"Ben kimseye rapor vermem."

"Ya öyle mi dersin geçen gün pekte öyle değildi ama. Yetmemiş yanında el çantası gibi taşıyorsun."