BAY HÖDÜK VE BAYAN YERELMASI

O KIZ

Haftanın son gününden Merhaba 👋 Okulu bitirip evlerinizde ayaklarınızı uzatarak okumanız için size bu bölümü buralara bırakıyorum. Umarım uzun bir aradan sonra severek okuduğunuz bir bölüm olur. Okuduktan sonra yorumlarınızı bırakırsanız çoooooook mutlu olurum. Bende haftanın yükünü sizin güzel yorumlarınız ile hafifletmiş olurum. O zaman uzun zamandan beri okumadığınız cümlem ile satırlarımı  sonlandırıyorum.

KEYİFLİ OKUMALAR PANDACORNLARIM 🐼

Fotoğraflara baktıkça duyguların karışıyordu.

Poyraz ve o kız ....

Mutluymuşlar belki bizden daha fazla.

Salıncakta kahkaha atarak sallanan kız onu sallayan Poyraz.

Poyrazın sırtında o kız ve yine o gülümsemeleri.

Toplu bir fotoğraf daha bu sefer Özgür ve ona sarılan Sibel, yalnız takılan Kutay ve meşhur çiftimiz, herhalde bir doğum günü kutlaması.

Diğer fotoğrafta pasta üfleyen Poyraz ve o kız.

Tüm fotograflar da ikisi vardı.

Deftere elim uzandı ama açmaya cesaret edemiyorum.

Fotoğrafları görünce parçalanmaya hazır olan kalbim defterde yazılı olanları okursa tuzla buz olurdu herhalde.

Elim defterin üzerindeydi.

Tüm cesaretimi toplayıp defteri elime aldım.

"Çocuklar hadi kahvaltıya geç kalacaksınız okula."

Annemin sesi ile yatağımda ki fotoğrafları ve defteri alıp giyinme odama koşturdum ve kıyafetlerimin arasına sakladım.

Odamdan çıktığımda annemle burun buruna geldik.

Harika zamanlama.

"Günaydınlar anasının kuzusu. Aaa hayırdır yüzün sararmış senin."dedi annem yüzümü tümüyle incelerken.

"Şey kötü bir rüya gördüm de "

Keşke gördüklerim rüya olsaydı.

"Allah hayıra çıkartsın yavrum benim. Hadi üzerini değiştir." dedi ve arkasını döndü merdivenleri inmeye başladı.

"Okul çıkışı dershane işini halledelim."dedi annem giderken.

"Bir bu eksikti."dedim ve odama geri döndüm.

Defterin oldugu rafa baktım ve kendi iç sesimle mücadeleye başladım.

"Şimdi okumamalıyım. Kıyafetlerini giyip çıkıcam evet öyle yapıcam."

Kendimle verdiğim mücadelenin sonunda kıyafetlerimi üzerime geçirip odamdan acele ile çıktım.

Merdivenlerden inerken aklım hala rafta bıraktığım defterdeydi.

Moralim git gide daha da kötüleşiyordu. Bir yanım geçmiş sonuçta seni ilgilendirmez derken diğer yanım kaynayan bir kazandı.

Ne yapacağım hakkında tek bir fikrim yoktu.

Okula gitmemek için ölü taklidi falan yapmalıyım sanırım. Şuan karşılaşmak istediğim en son insan Poyrazdı.

"Günaydın evladım. Ne bu surat sararmış solmuş benim mis kokulu çiçeğim." dedi anaannem iltifatınıda sonuna ilistirerek.

"Günaydın anaanne. Havadan falandır ya biraz yorgun gibiyim."dedim geçiştirme çabalarımla kahvaltıya başladım.

Çatalı tabakta dolandırıp duruyordum.Annemler de sofraya oturunca soru yağmuruna maruz kalmamak adına bir iki lokma sonunda ağızımın yolunu buldu.