BABYSITTING THE 9 VILLAMAYOR SIBLINGS

Chapter 3 - If I Lost Myself

Ang lakas ng tibok ng dibdib ko. Hindi ko na naman ma-control sarili ko. Ayaw ko ng ganitong pakiramdam. Gusto ko ng bumalik sa kumbento.

"Okay ka lang, Jannie?" tanong ni Zephyr.
"Ha? Ah. Medyo." sagot ko na lang.
"Seems that your mind is clouded with thoughts. What bothers you?"
"Bakit parang nababasa mo iniisip ko?"
"No. It's not like that. Nababasa ko kilos mo, not what's working in your head."
"Ganun ba? Obvious ba na may pinoproblema ko?"
"Yeah. About what happened a while ago?" he asked.
"Oo. I think of going home. Di na nakakabuti yung pag-stay ko dito."
"Bakit naman? Dahil ba sa mga kapatid ko?"
"Am. Oo. Natatakot ako na maulit yung nangyari kanina. And baka higit pa dun magawa ko."
"Jannie, please don't. Just one more week. Whether it's okay or not, then you decide after. Please give our family chance."
"Bakit mo to ginagawa? I'm just a nobody."
"No. Part ka na ng family na to on the very moment you were introduced to us."

Part ng family...

"I know, ganito din sasabihin ni Dad if he's here."

Tama siya. I should give them a chance. I should also give myself a chance.

"I will stay." matatag kong sabi.
"Thank you." pasasalamat ni Zephyr.

Kinahapunan...

Gusto ko ng bawiin sinabi ko! Nangungulit na ngayon tong bunso. Argh!

"Stop that, Bran! Put them inside their containers!" sigaw ko kay Bran.
"Why would I, ate? They're happy here. Look, they're swinging happily outside. We shan't cage them." explain niya. Nasusubukan English ko dito ah! Dinudugo na ko. Chos.

"I know that. But Bran, they're harmful."
"Nah. Ate, they're so good. They would just play outside. Look at my playmates, ate. They're so cute and a bit hairy and fury."

Okay lang sana kung aso yung tinutukoy niya! Tarantula yun eh! Kawindang!

"Please Bran, tell them to go home. It's dangerous outside."
"You're like Papa, he always tell me not to go out. I wanna play outside." sagot niya. It hits me.

    "Halika. Join me. We'll go somewhere." yakag ko kay Bran.

Lumabas kami ng bahay na ang dala lang ay ang mga sarili namin at ang isang bike.

"Where are we going?" tanong ni Bran.
"We're just going to roam. We'll do biking."
"Really? Wow! That's cool! I've never ever tried riding a bike. But wait. Why do we only have one?"
"Kasi ako magppedal. Sabit ka lang. Haha."
"I thought I'm going to ride that bike." malungkot niyang sabi. Kawawang bata.
"Di kasi pwede. You're still young and you're not good enough to balance this bike. But don't worry. You will still enjoy." paniniguro ko.

Iniangkas ko na siya kaagad at namasyal kami sa subdivision.

Nakakamangha sa laki yung mga bahay dito.

"Weeeee! I'm flying! Wooosh!" ang cute naman ni Bran. Feel na feel niya yung pag-angkas. Nakakatuwa. Hahaha.

Masaya kaming nagpatuloy sa pamamasyal at pagtitingin ng mga bahay. Hanggang dito ko lang siya pwede isama dahil hindi naman pumapayag si Mr. Villamayor na palabasin siya. Itinakas ko na nga lang siya. Naaawa naman kasi ko.

"Ate Jannie, thank you for making me happy." he said smiling.
"Mabuti kung ganun. Masaya naman ako na napasaya kita. Tara, balik na tayo. Maybe they're already looking for us." pagkasabi ko nun ay iaangkas ko na siya ng biglang may dumating na van at hinila si Bran papasok.

Natulala na lamang ako sa bilis ng pangyayari. Hindi to pwede...


Bran...


Agad akong sumakay ng bisikleta at pinilit habulin yung puting van.

Sobrang bilis ng pagtakbo ng van palayo sakin hanggang sa nawala na ito ng tuluyan saking paningin...

Hindi maaari...

Anong gagawin ko?

Nag-isip ako ng paraan para malaman kung nasan sila. Agad kong tinrack yung phone ni Bran at na-identify na din kung nasan siya. Nandito lang sila sa malapit.

Humanda sila. niya!

Agad kong sinundan sina Bran. Wala akong pakialam kung mag-isa lang ako. Hindi ko na kailangan pang tawagin pa ang mga pulis. Mga wala naman silang silbi. Just like before, they would just screw things up.

Babawiin ko si Bran ng buong makakaya ko.

Ngayon alam ko na kung bakit di sila pinalalabas ng mansyon. Tama. Mapapahamak lang sila. Laging may banta na kukuhanin sila't gagatungan ng ransom. Mahirap din pala maging mayaman. Hindi. Mas tamang sabihing, 'parehas lang din ang mayayaman at mahihirap.'

Inabutan ko sinasakyan nina Bran na siyang huminto sa may isang bahay na nasa loob lang din ng subdivision. Bakit at papaano sila nakapasok dito? Sandali. Hindi kaya, matagal na nilang pakay si Bran? At may nagpapakidnap ba sa kanya? Kung meron man, sino? Anong dahilan nila para idamay yung bata?

Nandito na ko Bran. Konting intay na lang.

Alam kong mala-action movie na tong ginagawa ko pero I'll do my best to bring you home complete.