MANKEN-(Hayat Serisi-2)(tamamlandı)(Düzenlenecek)

9.Bölüm-Gerçeklere adım adım

Selamun aleyküm, hayırlı geceler, hayırlı cumalar...

Yeni bölüm ile karşınızdayım. Düşünce ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Okuduktan sonra vote verirseniz mutlu olurum.

Keyifli okumalar..

****

“Diana..Diana”

Atilla seslense de genç kıza sesini duyuramadı. Kucağına aldığı gibi yukarıya Ayşe Nefise’nin odasına çıkardı. Yatağa yatırıp camı açtı. Nevin hanımın getirdiği kolonyayı yüzüne ve bileklerine sürdü. Tam gidecekken Diana’nın kazağında kan lekesi gördü. Korku ile yüzünü sıvazlayıp aşağıya inmeye yeltendi. O esnada annesi kolundan tuttu.

“Nereye Atilla, bu kız neden bayıldı.”

“Anne hiç sırası değil, doktor çağıracağım. Büyük ihtimal dikişleri patladı.” Dedi parmağı ile Diana’nın kazağını göstererek.

Duru oğlunun göstermesi ile başını Diana’ya doğru çevirdi. Kanı görmesi ile küçük bir çığlık attı. Bileklerini ovalamakla uğraşan Zeynep annesinin çığlığı ile yerinde sıçradı.

“Nasıl oldu bu Atilla, düşerken bir yere mi çarptı.”

“Hayır anne, Diana bir kaç hafta öncesinde yaralandı. O yüzden kanıyor.” Diyerek cebinden telefonunu çıkardı.

“Diana mı, neden hep Dilara’ya Diana diyorsun.” Dedi Duru şaşkınlıkla. Atilla yaptığı büyük gafı anlayarak gözlerini kapattı. Şaşkınlıktan her şeyi unutmuştu. Gözlerini açarak kendisinden bir cevap bekleyen anne ve kız kardeşine baktı.

“Sonra anlatırım. İlk önce doktor çağırmalıyım.” Diyerek kapı önünde merakla bekleyen babası ve Tayfun’un önünden hızlıca geçti.

Doktor Diana’yı muayene ederek dışarıya çıktı. Kapı önünde endişe ile bekleyen aileye göz attı.

“Hastanın durumu iyi, büyük ihtimal düşerken dikişleri açıldı. Bir kaç ilaç yazdım. Onları alarak uygularsınız. Tekrar geçmiş olsun.” Diyerek merdivenlere yönlendi. Atilla doktoru uğurlamak için peşinden indi. Şimdilik ne annesinin nede babasının konuşmalarına maruz kalacak durumdaydı.

Duru, genç kızın durumunu merak ederek içeriye girdi. Diana kendine gelmiş tavana bakıyordu. Duru'nun içeriye girdiğini görünce yatağından doğruldu. Duru mani olsa da Diana çoktan kalkmıştı.

“Nasılsın kızım, kendini iyi hissediyor musun.”

Diana mahcup bir şekilde başını yere eğdi. “İyiyim Duru hanım, teşekkür ederim.”

Duru genç kızın haline tebessüm ederek yaklaştı. Elini tutup gözlerine bakmasını sağladı. Bir anne şefkati ile sordu.

“Ben senin annen yaşında sayılırım. Kızım senin Ayşe Nefise’den haberin yok muydu?”

Diana gözlerini karşısında ki yeşil gözlere dikti. Bu kadında bir tanıdıklık ve samimiyet hissediyordu. En önemlisi annesinin kokusunu hissediyordu.

“Ben bilmiyordum. Şey..yani Atilla beyin evli olduğunu bilmiyordum. Bana evde kimsesiz çocuk var dedi. Eve gelince Zeynep'in kucağında görünce onun kızı sandım. Özür dilerim, karışıklığa sebep oldum.”