MANKEN-(Hayat Serisi-2)(tamamlandı)(Düzenlenecek)

14.Bölüm-Patlama

Çok heyecanlı ve uzun bir bölüm ile karşınızdayım. Yazarken kalbim hızlı hızlı attı. Yerimde bir oturup bir kalktım.. İnşallah sizlere o duyguyu aksettirmişimdir...

Satır arası yorumlarınızı ve bölüm sonunda görüşlerinizi bekliyorum.. Vote yaparsanız beni ziyadesiyle memnun edersiniz...

Sözü fazla uzatmadan sizlere bırakıyorum. Bir hatam varsa affola..
Keyifli okumalar...

*******

Rehnüma aldığı teklif üzere, Dinçer'den zaman isteyerek, rotasını Atilla’nın şirketine çevirdi. Bu konuyu Atilla ile konuşacak ve ona göre kabul edecekti. Sevinçle girdiği şirketin kapısından herkese gülerek baktı. Bir zamanlar çalışanı olarak geldiği şirkete, şimdi Atilla’nın karısı olarak geliyordu. Bu inanılmaz bir duyguydu, genç kız bunu dile getiremese de gururunu yaşıyordu. Emel, Rehnüma’yı görmesi ile gülerek yanına geldi.

“Diana canım hoşgeldin, özledik seni nerelerdesin”

Diana tebessüm ederek Emel’e baktı. Atilla’nın evinde çalıştığını söyleyemezdi. Hızlı düşünerek cevap verdi.

“Bir müddet bu camiadan uzak kalmak istedim. Kendimi dinledikten sonra döneceğim”

“Magazine de çıkmıyorsun, herkes seni merak ediyor. Gerçekten neredesin” diye merakla sordu Cemre.

“Dediğim gibi biraz dinlenmek istedim. Şehirden uzak yerde yaşıyorum.” Diye cevap verdi Rehnüma. Gözleri ise Atilla’yı arıyordu. Sonunda ofisinde görmesi ile tebessüm etti. Atilla beyaz gömlek ile çok yakışıklı bulunuyordu. Genç kız sevdiği adamı uzun uzun seyretti. Atilla her şeyden habersiz çizim yapmakla meşguldü.

“Yardımcı olayım Diana”

Rehnüma, kendine gelerek Emel’e baktı. Artık Rehnüma ismi ile hemhal olduğu için, Diana ismi yabancı geliyordu.

“Ben Atilla bey ile görüşecektim.”

“Maalesef, Atilla bey müsait değil. Birazdan çok önemli  bir toplantısı var. Beklemelisin”

Rehnüma aldığı cevap ile üzülür gibi oldu. Halbuki yıllardır beklediği teklifi sonunda almış, şimdi onun sevinci yarıda kalmıştı.

“Çok kısa, geldiğimi söylesen”

“Olmaz, Atilla beyin siniri ile muhatap olmak istemiyorum. Lütfen beni zora koyma”

Rehnüma, bir yol bulamamanın sıkıntısı ile nefesledi. Çaresiz bakışlarını ofiste gezdirdi. Atilla halen harıl harıl çalışmaktaydı. Rehnüma fark edilmemenin sıkıntısını yaşamaktaydı.

“Sanatçı da olsan, manken de olsan, hatta çok ünlü olsan bile senin ne ayrıcalığın var. Bizim gibi sende bekleyeceksin”

Rehnüma, kulağına gelen sözlerle sinirlendi. Gözlerini kapatıp geri açtı. Arkasını dönerek sözlerin sahibini aradı. Aşırı süslü, cesur bir şekilde açık giyinmiş ve abartı bir makyajı anında göze çarpan kıza baktı. Bakışları küstah ve ukalaydı.

“Sen kimsin”

“Benden sanane, Atilla’yı bekliyorum. Bugün yemeğe çıkacaktık, o yüzden bekliyorum”