Upside-Down

Hoofdstuk 35

Vandaag is het zover. De afgelopen 2 dagen hebben Nadia, Zach, Jaxon en ik een plan bedacht om Daniel uit de rechtszaal te breken. We wisten de plattegrond, welke rechtszaal hij veroordeeld zou worden, hoeveel beveiliging we in en rond de zaal gaan tegenkomen... En ik denk dat dat met z'n 13en wel gaat lukken. Ik ging snel douchen, deed makeup op, deed mijn haar in een knot, zette een neppe bril op die een van mijn mensen gisteren had gekocht in een feestwinkel en deed een mantelpakje aan. "Phwiet phwew." Floot Nadia naar me. Ik lachte. "Ik heb je nog nooit zo netjes gezien man, het is bijna eng." Ik haalde mn schouders op. "Ik moet toegeven, het is best wel leuk, verkleden als een undercover advocaat." Nadia gaf me een bord met twee sneetjes brood, wat ik snel op at. Het was 9 uur, om 1 uur zou de rechtszaak beginnen. Ik riep iedereen naar de penthouse, waar ik en Nadia hadden overnacht. "Oke, ik ga nu naar Daniel toe, jullie weten het plan. Doe allemaal je ear-piece in zodra jullie weggaan en laat het me weten. Vanaf nu heeft Zach de leiding. Hij zal jullie in de gaten houden via de camera's in het gerechtsgebouw, in het gebouw zelf heeft Nadia de leiding. Jullie weten wat jullie moeten doen, en we doen het met een reden. We breken Daniel uit de rechtszaal en brengen hem terug naar Nederland. Oke?" Iedereen knikte. "Oke, veel succes straks, ik ga nu." Ik pakte mijn tas met de benodigde papieren, ID's en het plan, voordat ik gedag zei en het hotel verliet."

"Monica Smith, Daniel Portman's advocaat." zei ik bij de beveiliging van het gebouw. "Kunt u mij uw papieren laten zien?" Vroeg de man. "Natuurlijk." Zei ik terwijl ik mijn papieren uit mijn tas haalde om te bewijzen dat ik 'echt' een advocaat was. Ook deden ze een check op mijn identiteit, wat allemaal klopte dankzij Zach. "Oke, kunt u uw tas op deze band neerleggen en door dit poortje stappen?" Vroeg hij. De metaaldetector, het lastige van dit plan. Daniel moest op het precieze moment de detector hacken, maar ik had vertrouwen in hem. En zoals ik gedacht had, alles ging goed, ondanks de 2 pistolen in mijn tas en de pistool om mijn bovenbeen. Het was erg lastig om een pistool te verbergen in zo'n mantelpak. Een van de redenen waarom ik een mantelpak nooit in het dagelijks leven zal dragen. Ik liep door naar de cellen, waar de veroordeelden verbleven voordat ze veroordeeld werden. Ik keek op mijn klok. Als het goed is is Daniel hier een uur geleden aangekomen, dus hij zal wel klaar zijn met alle papieren die hij in moest vullen. Ik ben benieuwd hoe hij er uit zien in zo'n oranje jumpsuit. Ik kwam bij de beveiliger aan. "Monica Smith, ik kom hier om Daniel Porter te vertegenwoordigen en ik zou graag even met hem willen praten." De beveiliger knikte. "Succes met het winnen van deze zaak." Ik lachte. Hij moest eens weten... De beveiliger liep met me mee naar een cel aan het einde van de gang. We moesten door 3 hekken voor we daar aankwamen. Waren ze bang dat Daniel er uit zou breken? Ik lachte in mezelf. We stonden stil voor zijn cel. Daniel lag op zijn krakkemikkige bed met zijn ogen dicht. "Je advocaat is er om je te spreken." Zei de beveiliger. "Ik heb geen advocaat nodig." Zei Daniel zonder zijn ogen open te doen. "Mag ik met hem praten in privacy graag?" Vroeg ik aan de beveiliger. Hij knikte terwijl Daniel's ogen open schoten. Hij herkende mijn stem. Ik knipoogde naar hem terwijl de beveiliger wegliep. "Okaay, we hebben 2 uur om het plan door te nemen." Zei ik. "Je bent geweldig. Echt. Maar damn, had je niet eerder kunnen komen? Ik had de hoop al opgegeven." "Sorry prinses, maar je komt niet 1, 2, 3 van Nederland naar Engeland. En toen ik je op TV zag, proberen weg te komen van de politie wist ik niet of ik je überhaupt wilde helpen. Maarja, de bond tussen mijn pack en de jouwe moet goed blijven toch?" Zei ik lacherig. Hij schudde zijn hoofd. "Je ziet er sexy uit in dat pakje." Zei hij en ik hief mijn wenkbrauw op. "Kijk er maar goed naar, want dit is de enige keer dat je me hierin zal zien." Zei ik. "Zal ik doen."

Nadat ik het plan 2x had doorgelopen met Daniel ging ik nog wat dingen regelen met de rechter en de advocaat van de politie. Het komt natuurlijk niet vaak voor dat er 2 uur van tevoren ineens een advocaat opduikt. Ik liep naar het kamertje van de rechter, waar de andere advocaat ook zat. Ik klopte en liep naar binnen. "Hoe kan ik u helpen?" Vroeg de rechter. "Aangenaam, ik ben Monica Smith, ik ben vannacht gebeld door meneer Porter om hem te vertegenwoordigen in de rechtszaak vandaag." "Dit meen je niet. En je komt dit een uur van tevoren vertellen? Dit kunt u niet accepteren!" Zei de advocaat tegen de rechter. De rechter keek mij chagrijnig aan. "Sorry edelachtbare, maar u kunt mij niet afwijzen. Iedereen heeft recht op een advocaat, of diegene nu schuldig is of niet, of dit een maand van tevoren wordt gezegd of een uur. Iedereen heeft hier recht op. En geloof me, ik ben hier ook niet blij mee dat ik zo kort voor dag ineens nog als een gekke door al zijn papieren moest gaan." "Nou, reken er maar niet op dat hij onschuldig wordt verklaart. En probeer me geen deal aan te smeren want iedereen weet dat hij zo schuldig is als wat." Zei de andere advocaat. Wat een ass. "Dat zullen we straks wel zien." Zei ik alleen.

Ik liep weer terug naar Daniel's cel. Ondertussen nam ik contact op met Zach door de ear-piece. "Alles is goed verlopen. Ik heb met de rechter en de andere advocaat gepraat, en Daniel kent het plan." "Mooi. Wij zijn al onderweg. Ik zie je zo." Zei Zach voordat hij ophing. Ik kwam bij Daniel's cel aan en ging er naast zitten. "Wat als het niet goed gaat? Het plan? En ik toch naar de gevangenis wordt afgevoerd?" Ik schudde mijn hoofd. "Dat gaat niet gebeuren. Elke stap die je zet, zullen wij er zijn om je proberen eruit te krijgen. Man, je hebt 2 packs achter je staan." Hij knikte. "Toch, als het niet goed gaat, wil ik dat jij de macht krijgt over mijn pack." Ik fronste. "Oke, ten eerste gaat dat niet gebeuren. Ten tweede, waarom zou je mij jouw pack geven?" Hij haalde zijn schouders op. "Je bent een goede leider. Dan kan je de Polar Pack aan. Sowieso, als ik het wel haal... Denk ik dat we onze packs samen moeten voegen. Als jij het ook goed vind natuurlijk." Zei hij. Ik was even stil. "Laten we het daarover hebben als we terug zijn in Nederland ja?" Vroeg ik en Daniel knikte. Drie beveiligers kwamen naar ons toe lopen. "De rechtszaak gaat beginnen." Zei een van hen terwijl hij Daniel's cel open maakte. "Tegen de muur staan met je handen achter je rug graag." Zei hij. Daniel deed wat hij vroeg en zijn handen werden geboeid. Daarna werden ook zijn enkels geboeid, met net een lang genoeg ketting er tussen zodat hij net kan lopen. Het is zo ver.