Upside-Down

Hoofdstuk 38

Daniel's P.O.V.

Na de hele heisa om mij ongezien het hotel in te krijgen trok Zach me een kamer in en deed het achter hem dicht. "Zit." Zei hij met een bezorgde stem. Ik fronste mijn wenkbrauwen en ging aan de tafel zitten, Zach tegenover me. "Wat is het, Zach?" Vroeg ik. "We moeten een plan hebben, en snel. We weten niet eens waar ze is! We kunnen niet eens een plan maken. Ik heb echt geen idee wat we moeten doen." Zei ik teneergeslagen. "Oke ik heb goed nieuws en slecht nieuws. Goede nieuws, ik weet een manier om Ambers locatie te vinden." Zei Zach. "En het slechte nieuws?" Vroeg ik. "Het slechte nieuws... Één van de mensen hier is een spion voor Polar. En we moeten dit voorzichtig aanpakken, want hij of zij heeft basically de macht over Amber." "Hoe weet je dit." Vroeg ik. "Denk goed na. Polar kwam niet voor jou in de rechtbank. Bijna het hele gebouw was leeg, ze stonden allemaal op het dak, zei je." Ik knikte. "Waarom zouden ze op het dak staan, behalve als ze wisten dat Amber daarheen zou komen, omdat ze achterna gezeten werd door Polar's mannen die haar expres de kant van het dak op 'duwden'. Je zei zelf, je hebt bijna geen mannen van Polar gezien. Amber's groep daarentegen zijn achterna gezeten door verschillende mannen. Ze weten dat Amber de leider is van de Adams pack en ze weten dat jullie samenwerken." Zei Zach. Zach had gelijk. Het was anders wel heel toevallig dat ze Amber meegenomen hadden. "En hoe denk je die verrader te vinden?" Vroeg ik. "Geen idee. Maar neem niemand in vertrouwen. Eigenlijk zou ik jou ook niet in vertrouwen moeten nemen, maar dat doe ik wel, omdat Amber je vertrouwt. Je kan niemand vertrouwen. Niet Nadia, niet je beste vriend, niet je beste sniper. Niemand." Zei Zach. Ik knikte. "Ik verzin wel iets om hem of haar te pakken te krijgen." De deur vloog open en kwam met een harde knal tegen de muur aan. In de deuropening stond Nadia. "Daniel, je moet dit zien." Zei ze met een serieuze uitdrukking. Ze liep weg en Zach en ik volgden haar. Iedereen stond rond de tv. Ik duwde wat mensen opzij om te zien wat er aan de hand was. Ik schrok toen ik zag wat er op de televisie te zien was. Amber was vastgebonden op een stoel, met een bloedend voorhoofd, een doek om haar mond heen en gescheurde kleren. Ik pakte de afstandbediening uit Jaxon's hand en deed het volume hoger. "Is dit live? Op welk kanaal?!" Vroeg ik. "Het is live, op 1." Zei Jaxon. Shit. Dit ging waarschijnlijk wereldwijd. Een stem begon te spreken, maar de kijker zag niet wie het was. Het kwam van achter de camera vandaan. Maar ik kende die stem maar al te goed. Het was Jack Polar. "Jullie vragen je waarschijnlijk af waarom er ineens een gemartelde meid op jullie tv scherm staat." Zei hij. "Ik zal het jullie uitleggen. Dit ongelooflijk lieve meisje hier is Amber Adams. Zoon van Aron Adams, leider van de Adams pack die in een groot deel van Europa de macht heeft. Maar niemand weet dat lieve Amber hier de leider is. Klopt hè Amber?" Vroeg hij. Amber huilde hard en schudde haar hoofd. Ze riep wat maar je kon het niet verstaan door de doek om haar mond. "Geef het toe!" Zei Jack. Amber huilde alleen maar meer. "Dan niet he." Zei hij. Hij knipte met zijn vingers en er werd water over Amber gegooid. Maar door haar expressie zag ik dat het geen water was. Benzine. Ik hield mijn adem in. Een aansteker werd voor de camera gehouden. "Amber, geef het toe. Zeg tegen de hele wereld wie je écht bent." Amber had haar ogen dicht en gaf geen kik. "Wil je echt dat ik dit doe?" Vroeg Jack. Weer antwoordde ze niet. Jack liet de aansteker vallen en al snel ging Amber in vlammen op. Na haar een paar seconden te hebben horen schreeuwen ging er ineens een douche aan boven haar hoofd. Ze huilde nog harder. "Help!" Klonk het gemoffeld uit haar mond. "Ach meid, wil je wat zeggen?" De doek werd van haar mond getrokken. "Alsjeblieft, stop. Ik..." Ik hield mijn adem in. Ging ze de hele wereld vertellen wie ze was? "Ik weet niet over wie je het hebt! Ja ik heet Amber Adams, maar ik heb echt geen idee waarvan je me allemaal van beschuldigt! Alsjeblieft.... Stop!" Jack klakte met zijn tong. De touwen werden van Amber's armen en benen afgehaald, alleen om daarna met een ketting vastgebonden te worden. "Hijs haar omhoog." Klonk het bevel van Jack. Je hoorde kettingen rammelen, en Amber werd langzaam aan haar polsen omhoog gehesen. Een man scheurde haar jasje van haar af, waar ze alleen een hemdje onder had. Een zweepslag was te horen en het leek alsof de hele wereld stopte. Ik deed de tv uit en stormde de kamer uit.

Terwijl ik een steentje weg trapte deed ik mijn handen dieper in mijn zakken. Ik keek omhoog, naar de hemel, terwijl de regen met bakken uit de lucht viel. Onder het gelige licht van de straatlampen liep ik te peinzen, terwijl ik door de straten van Londen liep. Ik had de muts van mijn hoodie ver over mijn ogen getrokken, zodat niemand me zou herkennen. Hoe kon ik de verrader te pakken krijgen? Leugendetector? Stiekem microfoontjes in hun zakken laten glijden? Ze krijgen allemaal een nieuw horloge met ingebouwde camera, zonder dat ze dat weten? Ik schudde mijn hoofd. Ik heb geen idee wat ik moet doen. En als we de verrader hebben? Wat dan? Hij of zij laat echt niet zomaar Amber's locatie weten...

En toen begon er een plan zich te vormen in mijn hoofd. Ik lachte en liep terug naar het hotel.