Upside-Down

Hoofdstuk 20

Ik liep het restaurantje binnen en keek om me heen. Was Zach er al? Ik zag hem achterin zitten, met zijn ogen strak op het scherm van zijn laptop gericht. Hij gaat serieus nergens heen zonder zijn laptop. Ik liep naar hem toe, en hij draaide zich om. Waarschijnlijk omdat hij me al aan had horen lopen. "A.... Amber?" Vroeg hij verbaasd. Ik keek hem raar aan. "Je bent het echt... Wow. Ik dacht dat het een stomme grap was van Veronica ofzo." Dat verklaarde alles. Niet. Hij omhelsde me en we bleven even zo staan. Ik miste dit. Gewoon een vriend of vriendin hebben. Omdat Josh en ik de laatste paar maanden op de vlucht waren, konden we niet echt met andere mensen omgaan. Niet dat we dat nodig hadden. Maar nu Josh er niet meer is... Ik slikte een paar keer om de brok in mijn keel weg te krijgen. Zach ging weer zitten en ik tegenover hem. Meteen kwam er een serveerster aan om onze bestelling op te nemen. Na we onze bestelling hadden doorgegeven bogen we wat dichter naar elkaar toe zodat andere mensen in het restaurant ons niet zouden horen. Zach pakte zijn laptop erbij en liet een plattegrond zien van het packhuis. Ik bestudeerde het even en schoof de laptop toen weer terug. "Zijn er nog dingen veranderd in het huis?" Zach schudde zijn hoofd. "Nee. Alles is hetzelfde gebleven. Alleen zit Veronica nu op je vader's kantoor..." Hij zuchtte diep. "En ik ben niet de enige die wilt dat Veronica weg gaat. Levend of dood. Het maakt niets meer uit. En dit is heel gunstig gezien het plan. Je komt sowieso een paar mensen tegen terwijl je naar Veronica's kantoor gaat. En al helemaal als ze daar niet is. Maar die kans is heel klein. Ze is altijd in haar kantoor. Maar je moet je zo onopvallend mogelijk gedragen. Haar in een staart, niet te opvallende kleren aan... Alsof je een deel uitmaakt van de pack. Maar er zijn 2 mogelijkheden als je mensen tegenkomt. 1. Ze herkennen je en spelen mee, wetend wat je plan is, en 2. Ze rennen keihard weg om het nieuws zo snel mogelijk naar Veronica te brengen om haar is veiligheid te brengen. Dus wat ga je met die mensen doen?" Ik haalde mijn hand langs mijn keel. "Precies." "En wanneer gaat dit precies gebeuren?" Vroeg ik. "'s Nachts is het handigst, dan lopen er minder mensen rond, en is het makkelijk om bij Veronica te komen. Er staan 's Nachts altijd alarmen en camera's aan, maar die bestuur ik, dus dat is geen probleem." Ik knikte. "Alleen hoe kom ik onopgemerkt in het packhuis?" Zach knikte. "Er loopt een tunnel van het bos naar de garage onder het packhuis. Het is bedoeld voor de ventilatie van de garage. Het eerste gedeelte is en eeuwenoude tunnel waar je kan lopen, maar later splitst het af in verschillende buizen, waar je in moet kruipen. Veronica heeft mij aangewezen om er bewakers bij te zetten, dus ik heb er betrouwbare personen neergezet, die Veronica net zo graag weg willen hebben als jij en ik dat willen. Je zou er gewoon door kunnen en binnen 10 minuten bij de garage kunnen zijn." "Oké, spreken we vanavond ergens af dan? En hoe laat?" "11 uur vanavond, bij de vijver. Ik zal er niet kunnen zijn omdat dat op zou vallen, maar ik stuur wel een van de bewakers." Ik knikte. Ik hoopte dat die bewakers te vertrouwen waren.

'Krr...' shit. Ik stapte op een tak dat kraakte en in dit stille bos viel dat erg op. Ik stond stil en luisterde of er niemand aan kwam. Niemand? Oke. Ik liep langzaam verder, richting de vijver. We hadden afgesproken aan de westkant, waar ik ook een paar meter verderop 2 mensen zag staan. Ik klom in de boom en luisterde hun gesprek af. Je kon nooit zeker genoeg zijn... "Waar blijft ze? Ze zou hier al 10 minuten geleden horen te zijn!" Een vrouwenstem fluisterde hard terwijl ze haar armen ophief in frustratie. "Misschien is ze hem gepeerd. Een ander plan gevolgd... Daar gaat onze laatste hoop..." Hoorde ik de tweede persoon, een man, zeggen. Ik keen goed om me heen. Geen andere mensen in de buurt? Zitten hier niet een van Veronica's spionnen? Met moeite haalde ik mijn rugzak van mijn rug en haalde er een nachtkijker uit. Ja, ik had een rugzak met spullen meegenomen. Vooral wapens, voor het geval dat ik te veel mensen tegenkwam op mijn weg naar Veronica... Ik zette de nachtkijker tegen mijn ogen en keek in de bosjes die om de vijver lagen. Er was niets te zien. Ik sprong uit de boom en kwam met een zachte plof neer. Ik baande me een weg door de bosjes en hoorde de 2 personen stil vallen. "Wie is daar?" Vroeg de man. "Ik." Antwoordde ik droog. Hij keek me even raar aan. "Jij bent vast Amber. Laten we meteen maar gaan." Zei de vrouw. Ik knikte en volgde ze.

We kwamen bij een kleine open plek in het bos en de vrouw pakte een tak die op de grond lag en gooide die weg. Onder de tak was er een luik zichtbaar, met een groot hangslot er op. De vrouw haalde het hangslot van het luik terwijl de man goed om ons heen keek. Even later ging het luik met luid gekraak open en was er een donker gat zichtbaar. "Oke, het eerste stuk kan je lopen, maar bij de splitsing moet je rechts, waar je bij grote buizen terechtkomt. Dat is voor de ventilatie voor de garage, dus als je daar helemaal doorheen kruipt kom je uit bij een groot venster, die je eerst los moet schroeven en dan sta je in de garage." Zei de vrouw. Ik knikte en pakte een zaklamp uit mijn rugzak. De vrouw gaf me een schroevendraaier en ik stopte het in mijn zak. "Succes. Ik hoop dat het lukt." Zei de vrouw voordat ik in het donkere gat verdween.

~

A/N: ............... SORRRYYYYYYYYYYY dat het zo lang duurde.... :[] Ik was bezig met andere verhalen and stuff.... Naja, Ik hoop dat Hoofdstuk 21 volgende week klaar is :) Thanks for waiting!!

Oh, en door dit nieuwe wattpad-gebeuren kan je je verhaal maar in 1 categorie zetten... Vinden jullie dit meer Actie, Adventure of Mystery/Thriller????? Let me know ;)