Upside-Down

Hoofdstuk 36

"We wachten om de hoek van het gerechtsgebouw. Over een kwartier zullen we invallen." Ik lachte. Let's get this over with. Ik liep naast Daniel door de gangen, naar de rechtszaal. Het was erg druk in de gangen, met veel interviewers. Logisch, want Daniel was een van de meest gezochte mensen in Europa. En nu, eindelijk, zal hij achter tralies gezet worden. Naja, dat is wat iedereen denkt. We liepen de zaal in en het werd meteen stil. Iedereen keek Daniel aan met grote ogen. De zaal zat nokvol. We liepen door de hekjes en gingen aan de linker tafel zitten. Toen kwam de rechter binnen lopen en nam plaats op zijn podiumpje. Na een slok water te nemen pakte hij zijn voorzittershamer en sloeg het op de tafel, waardoor iedereen stil werd. "Hierbij is deze rechtszaak geopend." Ik ademde diep. Over 5 minuutjes zouden ze binnenvallen. "Daniel Porter, geboren op 30 april 1986. Klopt dit?" Daniel knikte. "Ja." "Je wordt vandaag veroordeeld op de volgende misdrijven: Doodslag, het leiden van een criminele organisatie in drugs- en wapenhandel, het witwassen van geld, brandstichting, identiteitsfraude, diefstal, afpersing, mishandeling, oplichting, vervalsing, gijzeling, bedreiging, bankbreuk, inbraak, ontvoering, internetfraude, privacy-inbraak en intimidatie. Dat zijn er nogal wat." Ik probeerde heel erg mijn lach in te houden. Daniel had ook een lachje op zijn gezicht. "Daniel Porter, kunt u plaatsnemen op de stoel links van mij." Vroeg de rechter. Daniel knikte, stond op en ging in de stoel zitten. "Beloof u, Daniel Porter, in deze stoel de waarheid te spreken en alles over de waarheid?" Vroeg een random man terwijl Daniel zijn hand ophief. "Dat doe ik." Zei hij. Ik had mijn tas klaarliggen op schoot, klaar voor wat er elk moment kon gebeuren. "We staan klaar voor de deuren." Hoorde ik Nadia zeggen door mijn earpiece. "In 3, 2, 1" Er was een harde knal te horen en de deuren van de rechtszaal schoten open. Ik pakte de twee pistolen uit mijn tas en gooide er een naar Daniel, die nog op de stoel voorin de zaal zat. Ik richtte mijn pistool op de politieagenten die in het publiek zaten, die doen meestal het meeste schade. Daniel kroop naar me toe, de kogels ontwijkend, terwijl ik in mijn ooghoek een beveiliger zijn pistool op mij zag hebben gericht. Ik dook snel weg en schoot hem neer. Ik keek naar het publiek, of daar nog mensen zaten die irritant konden doen, maar nee. Na een paar minuten lag iedere beveiliger of politieman op de grond. Ik maakte snel Daniels handboeien en de dingen om zijn enkels los. Het publiek was ondertussen gaan rennen naar de uitgang. Prima. Maar wacht. Ik pakte de advocaat van de tegenpartij bij zijn fancy stropdas en hield mijn pistool tegen zijn keel. "Je was echt heel irritant net, toen ik me bij de rechter kwam voorstellen. Snap je dat ik dat niet kan accepteren?" Hij keek me met grote ogen aan. "Ik snap dat als je een advocaat bent dat je dan soms heel kut moet doen, maar dat hoeft niet tegen mij begrijp je dat?" Hij knikte angstig. "Mooi. Het is dat ik heel aardig ben, en je laat gaan. Maar alleen omdat ik in een goede bui ben oke?" Hij knikte en ik liet hem los. Hij strompelde even voordat hij naar de uitgang rende. Voordat hij bij de uitgang kwam was en een schot te horen en viel hij levenloos op de grond. Ik keek om me heen en zag Daniel met zijn geweer nog op de advocaat gericht. "Gozer, wat denk jij." Zei ik. "Hij wilde me naar de gevangenis sturen." Zei hij. "En hij was onaardig tegen je." Zei hij met een knipoog. Ik rolde mijn ogen. "Meneer de rechter, u kunt nu veilig wegvluchten hoor, we doen u niks, ik mocht u wel." Zei ik. Ik hoorde wat geschuifel achter zijn bureau waar hij schuilde maar hij ging niet weg. "Oke dan." Zei ik. Ik omhelsde Daniel in z'n oranje jumpsuit en hij mij. "Ik ben blij dat we je terughebben." Zei ik. "Ik ook, maar laten we hier weg gaan ja?" Vroeg hij en ik knikte. "Gewapende mannen komen jullie kant op. Waarschijnlijk Polar pack!" Hoorde ik door mijn earpiece. "Wat is het." Vroeg Daniel toen hij mijn uitdrukking zag. "Polar pack is in het gebouw. Oke, Daniel's mannen met hem, mijn mannen met mij, we splitsen op!" Binnen no-time liepen we weer door de gangen van het gerechtsgebouw. Ineens hoorde ik een harde piep in mijn oor en haalde de earpiece er snel uit, net zoals de rest van mijn groep. "Ik wilde net Zach voor richtingen vragen." Zei ik. "Oke guys, hierheen." Zei ik terwijl ik de deur naar de trappen openhield. "Ze verwachten dat we naar beneden gaan, dus we gaan omhoog." En daar loop ik dan. In mijn naaldhakken, de trappen van het gerechtsgebouw op. We hoorden geschreeuw van onder ons, en van boven ons. "Doorgaan, anders schieten we ze gewoon neer. Geen medelijden, het is de Porter pack." Zei ik en ging voorop. "Blijf dicht tegen de muur, dan zien ze ons niet van boven." Gelukkig was de rechtszaal al op de 2e verdieping en er waren er maximaal 4. We waren er bijna dus. De trap hield op, we konden niet verder. "We moeten via buiten gaan, via de brandtrap." Het gerechtsgebouw zat vast aan andere gebouwen, waardoor je makkelijk van gebouw naar gebouw kan, en dus makkelijk kan ontsnappen. We liepen de stille gang op. Helemaal links in de gang zag ik een glazen deur, wat naar buiten ging. Het was wel erg stil hier. Té stil. We hoorden stemmen achter ons en 2 van Polar's mannen kwamen de hoek omlopen, maar daar hadden we na een paar schoten geen last meer van. Ik liep voorop, naar de glazen deur. Ik deed hem voorzichtig open en keek of de kust veilig was. Er was niemand. Er ging een trap naar het dak en stap voor stap kwam ik hoger, totdat ik net over de rand kon kijken. De rest was binnen op mijn sein aan het wachten. Ik stond oog in oog met een paar zwarte schoenen en hoorde een klik. "Weg!" Riep ik nog voordat ik het dak opgehesen werd en ik een harde knal op mijn hoofd kreeg.