Upside-Down

Hoofdstuk 10

Het is 6 maanden geleden dat ik mijn eerste training startte en er is sindsdien veel gebeurd. Ik mocht nu ook het huis uit om te shoppen, of om iets anders te doen. Niet dat ik kleren nodig had, ik had genoeg. Maar toch... Shoppen is altijd leuk toch? Verder heb ik mijn eigen begrafenis gemist. Maar ja. Het zou ook een beetje raar zijn als ik daar tussen die mensen zou zitten... Dus ja. De wereld denkt dat ik dood ben. Maar niet iedereen. De packs in Europa weten op een of andere manier dat ik niet dood ben. Eng. Josh zei dat die sniper-man dat waarschijnlijk doorgegeven heeft. Over Josh gesproken... We zijn op een paar dates geweest en hij heeft gevraagd of ik zijn vriendin wilde zijn. Natuurlijk had ik ja gezegd... We hebben het mijn vader nog niet verteld omdat we niet weten hoe hij zal reageren. Verder ben ik ook meer over Josh te weten gekomen. Hij heet Joshua Nicholas Thomson en sinds hij klein was wilde hij altijd al bij de politie. Na zijn opleiding tot detective werd hij snel aangenomen en hij was erg goed. Hij moest vaak undercover om criminelen op te kunnen pakken. Hij wist er erg veel van en leek het eigenlijk leuker om crimineel te zijn dan om bij de politie te werken. Josh had een paar criminele vrienden en toen de politie daar achter kwam werd hij meteen ontslagen. Toen werd hij crimineel terwijl zijn familie dacht dat hij was omgekomen in een auto-ongeluk. Hij werd steeds bekender en werd later opgenomen in de Adams Pack. En dat is hoe hij hier kwam.

Ik kan nu goed omgaan met een pistool, geweer en sniper. Josh had gelijk. Gewoon blijven oefenen. Ik heb af en toe nog wel wat zelfverdedigingslessen gehad om me beter te maken. Ook kan ik nu omgaan met de pijl en boog en kan ik messenwerpen. Ik ben ook goede vriendinnen geworden met mijn trainsters Gray en Nadia. Ondertussen is mijn haat voor Veronica alleen maar gegroeid. Ik kan haar niet uitstaan! Volgens mij denkt iedereen zo over haar, maar laat niemand het merken. Mijn vader heb ik niet veel gezien, maar dat vind ik ook niet heel erg. Ik was te druk met trainingen en met series kijken. :) En hij geeft Josh niet meer de schuld als er iets met mij gebeurd is. Bijvoorbeeld toen ik 3 maanden geleden mijn enkel gekneusd had. Hij kwam er achter dat Josh niet alles kan voorkomen. Gelukkig maar. ''Amber, heb je het al aan?'' Vroeg Gray aan de andere kant van het gordijn. ''Bijna!'' Zei ik en ik deed de rits van het jurkje dicht voordat ik uit de kleedkamer stapte. Nadia en Gray keken meteen op toen ik tevoorschijn kwam. ''Ohh, hij is super!'' Zei Nadia. Ik was aan het shoppen met Nadia en Gray omdat ik een nieuw jurkje wilde voor mijn date met Josh morgen. ''Die moet je echt doen!'' Zei Gray. Ik draaide een paar keer in de spiegel en ik vond het ook een erg leuk jurkje. ''Okay!'' Zei ik voordat ik  weer de kleedkamer in ging.

Nadat ik weer was omgekleed liep ik naar de kassa en kocht het jurkje. ''Hey guys, zullen we Starbucks halen?'' Vroeg Gray. ''Starbucks kan altijd!'' Zei Nadia en we liepen naar de Starbucks. ''Een grote macchiato karamel graag.'' Zei ik tegen de man achter de balie. ''En je naam?'' Vroeg hij. ''Amber.'' Zei ik en ik liep door naar het eind van de balie. Nadia en Gray hadden al een plekje gevonden om te zitten terwijl ik op mijn drankje wachtte. ''Amber?'' Riep de vrouw achter de balie en ik nam mijn drankje aan. Ik draaide me om en botste tegen iemand aan. Gelukkig zat mijn koffiebeker goed dicht en kwam er niets over de persoon heen. ''Oh sorry!'' Zei ik. ''Nee, nee, het was mijn fout.'' Zei de man tegenover me. ''Het spijt me... Amber.'' Shit. Hoe weet hij mijn naam? Herkent hij me? Hij zag me vast raar kijken en zei toen: ''Het staat op je beker.'' Ik ontspande me en zei: ''Oh, ik dacht al... Maar ik moet gaan oké? En nog sorry!'' Zei ik voordat ik wegliep en bij Nadia en Gray ging zitten. ''What was that all about?'' Vroeg Nadia. ''Hij is knap.'' Zei Gray. Ik rolde mijn ogen en zei: ''Ik botste tegen hem op. Verder niets.'' Gray beweegde haar wenkbrauwen op en neer terwijl ze mij aankeek. ''Gast, ik heb Josh!'' Zei ik en ze stopte. Gelukkig.

Na we de koffie hadden opgedronken gingen we nog verder shoppen. We liepen door de straten van Amsterdam en ik had het gevoel dat we gevolgd werden. Natuurlijk hadden Nadia en Gray niets door. Ik stopte bij een etalage met schoenen en keek uit mijn ooghoek of de man ook stopte. Hij liep langs ons. Gelukkig. Toch niet achtervolgd. We liepen verder en ik had het gevoel nog steeds. Ik keek achter me en daar was de man weer. Ik trok Nadia en Gray de Hunkemöller in en hoopte dat de man ons daar niet zou volgen. ''Heb je nog meer nodig voor je 'Date' met Josh?'' Vroeg Gray terwijl ze haar wenkbrauwen weer op en neer beweegde. ''Hou je mond Gray, volgens mij worden we gevolgd.'' Zei ik tegen ze. Ze keken om zich heen. ''Die man met die zwarte zonnebril die steeds achter ons liep.'' Zei ik. ''Ik dacht dat ik de enige was die dacht dat we gevolgd werden...'' Zei Nadia met een klein stemmetje. ''Oké, wat doen we?'' Vroeg ik. ''Opsplitsen.'' Zei Gray meteen. ''Wat als ze achter één van ons gaan?'' Vroeg Nadia. ''We hebben allemaal een pistool in onze tas en we kunnen onszelf makkelijk verdedigen toch?'' Zei ik. Nadia knikte. We liepen de winkel weer uit en ik spotte de man meteen. ''Oké, het was leuk om jullie weer gezien te hebben!'' Zei ik hard genoeg dat de man me kon horen en hij keek op. Bingo. Ik knuffelde Nadia en Gray en fluisterde in hun oor: ''Ik zie jullie thuis.'' Ze knikten. ''Doei!'' Zei Nadia en ze ging links. ''Doei!'' Zei Gray en ze ging rechts. ''Doei!'' Zei ik en ik ging rechtdoor. Ik zag de man even verdwaasd kijken en pakte toen meteen zijn mobiel en toetste een nummer in terwijl hij mij volgde. Waarom mij? Ugh. Hij was in zwart gekleed en had een baardje. Na een paar minuten lopen keek ik weer achter me en de man liep er nog steeds. Met 2 andere mannen naast hem. Ik begon sneller te lopen en we kwamen bij een park waar bijna niemand was. Ik stopte even bij een bankje en ging daar zitten om mijn hakken uit te doen. Je zult wel zien waarom. De mannen bleven ook staan en deden alsof ze geïnteresseerd waren in iets anders. Ik deed mijn schoenen in mijn tas, ik stond weer op en ik rende. Zo hard als ik kon. Ik hoorde de mannen achter me schreeuwen terwijl ik harder begon te rennen. Shit. Ze waren snel. Ik bedacht me dat ik Josh even moest bedanken dat we samen al die dagen in de fitness hebben doorgebracht, werkend aan mijn conditie. Ik zag uit mijn ooghoek een vierde man van rechts op mij afrennen en ik ontweek hem snel. Ik haalde mijn pistool uit mijn tas en hield het stevig vast terwijl ik doorrende. Mijn zakmes! Altijd handig. Ik pakte mijn zakmes uit mijn zak en stopte het in mijn bh. Stel dat ze me pakken, hebben ze niet door dat daar een zakmes zit. Ik was ondertussen het park weer uit en schoot snel in een steegje. Ik rende het steegje door en kwam erachter dat het doodliep. Ik wilde net een aanloop nemen om over de schutting te springen toen iemand me vastpakte bij mijn schouders. In een seconde had ik zijn arm op zijn rug gedraaid en een harde 'knak' was te horen. Ik laadde mijn pistool en schoot de eerste die ik zag in zijn been en hij viel kermend op de grond. ''Stop!'' Zei ik terwijl ik op het hoofd van de volgende man richtte. Hij stond stil en hield zijn handen in de lucht met een grijns. Wacht. Waar is de vierde man? Ik hoorde iets achter me en draaide me om, maar ik was te laat. Er kwam iets hards tegen mijn hoofd en ik viel bewusteloos neer.