Distance

Prologue

Ninoy Aquino International Airport Terminal 1.

I'm already here in the Philippines. I sighed. Ilang taon naba akong wala dito? Dalawa? Pero parang kelan lang. Naramdaman ko na naman ang matinding kirot sa puso ko. I shaked my head. Ayokong alalahanin. Ayoko siyang alalahanin.

Kaya lang naman ako nauwi dito para umattend ng kasal ng Apo ni Lola Margs. Si Lola Margs ang hipag ng Lolo ko. At isang bagay pa kaya ako nagpasyang umuwi ay Para narin makausap ko siya ng masinsinan. I need to talked to him. Kahit ang ibig sabihin noon ay bumalik lahat ng mga kinalimutan kong bagay.

Napasimangot ako nang makita ko kung sino ang sumundo sa akin. Kahit kelan wala itong pagbabago. May nakabuntot pa ring mga bodyguards dito. Parang hindi ito mabubuhay ng walang kasamang alalay.

"Bless Elizabeth!" Tawag nito sa akin at kinawayan pa ako.

Nakasimangot ako na lumapit dito hila hila ang luggage ko. Agad naman kinuha sa akin ng mga alipores nito ang dala ko. Humalik lang ako sa pisngi nito bilang pagbati.

"Hay necesidad de decir mi nombre completo, Emperador." I said and rolled my eyes.

"Lo siento, Mi error!" Nakangising saad nito.

"Gustong gusto mo talagang tinatawag kang Emperor!" Sabi ko dito at nauna na akong sumakay ng sasakyan nito.

"Uy! Marunong ka pa palang magtagalog." Asar pa nito sa akin. I just pouted my lips.

"Kung hindi mo lang kasal, hindi ako uuwi dito. And you know why." Nakaingos na sabi ko dito.

"Hindi mo pa rin ba siya napapatawad?" Tanong nito. I sighed.

"It easy to forgive, but hard to forget." Sabi ko nalang dito.

Hindi naman na ito umimik. Naramdaman siguro nito na ayokong pag usapan ang nakaraan.

Sinabi nalang nito ng ihatid niya ako sa hotel ay may susundo nalang daw sa akin bukas para makapunta ng simbahan kung saan gaganapin ang kasal nito. Tumango lang ako.

"He's still waiting for you Liza." Sabi nito. Kaya napalingon ako dito.

"Why? Dahil guilty pa rin siya sa nangyari?" Mapait na sabi ko.

"You two should talked. Wag nyong gayahin ang kagaguhan ni Gabriel." Seryosong saad ng pinsan ko. I shake my head.

"You know nothing." Pagsusungit ko dito. He smirked.

"I know everything, Liza." He said and walked away. Kasunod ng mga bodyguards nito.

"Hermes Samuel Montes." Banggit ko sa buong pangalan ng lalaking naging bahagi ng nakaraan ko.

I took a deep breath. May kurot pa rin sa puso ko kahit mabanggit lang ang pangalan nito.

Para akong nanghihina na napahiga sa kama. Siguro sa pagod ko kakaisip at sa byahe ko na rin ay nakatulog agad ako.

__________

Looking her from a distance, makes me feel the pain in my heart. Ni hindi manlang ako nito tapunan ng tingin. Alam ko naman na nasaktan ko siya dati, pero dalawang taon ko nang pinagsisihan ang nangyari. Hindi ko naman din gusto ang nangyari. I'm still confused that time. Sabi nga ni Gabriel dati nasa denial stage pa ako.

Nakita ko itong lumabas ng venue, kaya lakas loob ko itong sinundan. Hanggang nakarating kami sa garden ng hotel.

"Elizabeth!" Mahinang tawag ko dito.

Mukang narinig naman ako nito kaya dahan dahan itong lumingon sa akin. Just like the old times. She makes my heart beats so fast. Parang may nagkakarera sa dibdib ko sa lakas ng tibok ng puso ko. I swallowed hard. Mukang inaasahan na din ako nito para kausapin siya.

"Can we talked?" Tanong ko dito. Tumango lang ito.

Dahan dahan akong lumapit dito at naupo sa tabi nito. Katahimikan ang namayani sa pagitan namin.

"I want an annulment, Hermes." Basag nito sa katahimikan. I clenched my fist. "I want to start again. Without you."

Sa sinabi nito ay nanikip ang dibdib ko. Hindi ko kaya. I stand up and walked away. Pero sinundan ako nito at hinawakan sa braso para pigilan.

"Why you always like this? Lagi mo nalang tinatakbuhan ang problema. Face it Hermes. Pangalan mo nalang ang nag uugnay sa ating dalawa. I want to be happy. I want my freedom." She hissed.

"Freedom? Hindi paba sapat ang dalawang taon na hinayaan kitang lumayo? Nang ibinigay ko ang space na hinihingi mo? And then, your asking me for annulment? Bullshit, Elizabeth! That's bullshit!" I said through gritted teeth.

"Hindi sapat ang dalawang taon para maghilom ang sugat na gawa ng nakaraan nating dalawa! Minahal kita Hermes, ng buong buo. Pero dahil sa pagmamahal na yun nawala ang anak ko hindi ko pa man siya nakikita! Until now, I feel the pain. The guilt. Please, I'm begging you. I want an annulment." She said. I shaked my head.

"Hindi lang ikaw ang nasaktan at nasasaktan hanggang ngayon. Pati ako! Sinisisi ko ang sarili ko dahil sa nangyari. Pero walang mangyayari sa atin kung mag sisisihan tayong dalawa. Stop this Elizabeth." Seryosong sabi ko. Magsasalita sana ito ng unahan ko siya.

"I won't give you the annulment you want." I said and pulled her closer to me.

"H-Hermes, what are you doing?" Frantic na tanong nito. I grinned at her and claimed her lips.

Sa una ay nanlalaban pa ito sa akin. Pero tumutugon na din siya kalaunan sa halik ko. Lalo akong napangisi ng habulin pa nito ang labi ko ng humiwalay ako dito. I smirked at her. Gusto kong matawa dahil pulang pula ang muka nito ng bitiwan ko siya.

"See you later at our house. I'll wait for you. Wag mong hintayin na ako pa ang sumundo sayo. Siguradong hindi mo gugustuhin ang gagawin ko sayo Elizabeth."

I said and walked away. Annulment my ass. Dalawang taon akong naghintay. No way!

Sabi nga ni Cassandra. If she fall out love, make her fall inlove with you again. At yun ang gagawin ko. I will make her fall in love with me again. Because I'm Hermes Samuel Montes. At walang nakakatanggi sa akin.