Just like that

Chapter 10

I saw my phone beeped and it's pulse notifiction lighten. I took a glance on it.

One new message

I opened it and my heart quickens as I saw who was the sender.

Remyr

May klase ako ngayon at nag didiscuss ang Professor sa harapan. And my attention on the lesson vanished when Remyr sended me a text.

Remyr Aigara:
Still have class?

Tumingin muna ako sa harapan bago nagreply.

Me:
Yup. Why?

Nagulat ako ng nakapag reply agad siya.

Remyr Aigara:
Aw :( I thought your vacant. Aayain sana kita mag lunch. I dont like eating alone.

Her heart went wild while reading those from him. All she knows is that she want to wake up on this dream because she herself cant believe that Remyr and her became friends? Oo question mark sakanya dahil di niya sigurado at di niya alam kung bakit nalang siya bigla nilapitan ni Remyr noong nakain siya sa canteen mag isa.

My phone beeped again.

Remyr Aigara:
Saang Room ka?

Yan ang text sakanya. At nanlaki ang mata niyang napatinggin sa pinto kahit nakasara naman ito.

Ang mga pinto sa mga classroom dito pag may klase ay nakasara, dalawang pintuan ang meron sa bawat classroom at glass windows naman sa pagitan nito. Soundproof rin ang lahat ng classroom at may mga speakers sa loob para kung sakaling may announcement or some emergrncy ay agad maipararating sa mga estudyante.

Me:
You dont have to go here, Remyr.

Sagot naman niya. Di niya rin maiwasan mag taka dahil ngayong college na sila at sa tinagal tagal niyang pinangarap si Remyr ngayong nagkakatotoo na hindi niya parin maiwasan na magtaka. Magtaka sa lahat ng biglaang ginagawa nito sakanya. Dalawa't kalahating buwan simula nung pormal silang magkakilala pero eto siya di talaga makapaniwala.

2nd year second sem na ngayon at puro major narin ang kinukuha niya. Si Remyr naman ay 3rd year college na.

Beep Beep
One new message

Remyr Aigara:
Im here in front of your room. I'll just wait you here.

Halos malaglag siya sa kinauupuan niya ng mabasa niya yun. Binibigyan siya ng altapresyon ng lalaking to. Tumingin siya sa orasan niya 11:50 na pala. Ang oras niya kasi dito sa klaseng to ay 10:30 to 12:00 isang Major at nilalabanan niya ang antok at gutom.

"Let's call it a day." Her professor said.

Nagsimula ng magkaroon ng ingay sa loob ng kaninang tahimik na room. Nagsilabasan na rin ang mga ibang kaklase niya dahil nag rereklamo na daw ang kanilang tyan.

"Ross! Have a happy lunch!" Ani ni Vincent na nakangiti sakanya ngayon at papalakad na palabas ng classroom.

"Thanks, Vin! Ikaw din!" Sagot naman niya at kumaway.

Kinuha na niya ang gamit niya dahil wala ng tao sa loob ng classroom nila. Hinihintay niya muna lahat ng estudyante na makalabas agad. Ayaw niyang makipagsiksikan.

Pakalabas niya eh nandoon nga si Remyr. Nakasandal sa may sa may dingding ang kamay ay nasa bulsa at nakayuko. Nag angat ito ng tingin at luminga linga napatigil ito ng nakita siya. Walang expression ang mukha nito. Lumapit ito sakanya.