Just like that

Chapter 17

Her 3 days supposed to be seminar was a bliss. She thought it will be boring but no. Wala silang inatupag ni Remyr kundi ang mag gala sa buong cebu. Ni-hindi na talaga nila inattendan ang seminar. Nakapunta sila kung saan saan. Napaka ganda ng mga simbahan dito. Pinuntahan rin nila ang mga tourists spot. Inaabot sila ng hapon sa pamamasyal. At pag umaabot ang gabi ay walang mintis na may nangyayari sakanila.
She is finally opening her heart again for him. She hopes that it would be different from before.

Ikatlong araw narin nila dito at ngayong araw ang alis ni Remyr. Nakabusangot ito habang nakatingin sakanyang inaayos ang mga bagahe nito.

"Why are you still staying here anyway? Wala ka na namang gagawin. Sabi mo pa nga day off mo ng ilang araw?" Mahabang litanya nito. Sinabi niya kasi rito na gusto niya munang mag stay dito at sulitin ang mga araw na hindi siya busy. Nasabi rin naman sakanya ng magulang niya na ayos lang daw muna na magpahinga siya saglit dahil ilang buwan narin naman siyang nagpapaka subsob sa trabaho. Ang Kuya niya na muna ang bahala humawak ng kompanya.

She looked at him. Naka simangot parin ito. Nang gigigil siyang kinurot ito sa pisngi. Pero hinawi lang nito ang kamay niya.

"Just come with me, please? It's been so long to have you here again by my side." Pangkukumbinsi pa nito.

She cupped his face and kiss his lips. Umiling siya.

"No, baby. I'll stay here and rest. Dalawang araw lang din naman ito. At pag uwi ko kahit araw araw na tayong pwedeng magkita." Sabi niya

"Then i'll stay here." Parang batang sabi nito. She chuckled.

"Dont laugh at me, woman. I'm dead serious."

"Naaah. Dont, okay? Sabi mo may foreign investors ka na kailangan mong attendan ng meeting. Unahin mo na yun."

"No. Mas gusto ko nalang na makasama ka kesa sa napaka boring na meeting na yun."

"Pero sayang naman yun kung hindi mo makuha diba?"

He tsked.

"Baby, I earn even though i'm not working. I am fcking rich and i dont need it tho."

She rolled her eyes dahil kayabangan nito. Some things will never really change.

"Bahala ka nga." Sabay tayo niya. Akmang lalabas na siya ng hotel suite ay nagsalita ito.

"Fine! Fine! You win, baby. I'll just follow your orders." Naglakad ito palapit sakanya at niyakap siya nito.

"I'll miss you. Tsk." Bulong nito. Napatawa siya at ginantihan ito ng yakap.

--

Tinatanaw nalang niya ang papalayong sasakyan ng kasintahan.

Kasintahan? Pano niya nasabi yon eh hindi niya nga alam kung ano ba ang label nilang dalawa.

Napabuntong hininga siya. Pabalik na siya ng suite niya nang mag ring ang kaniyang cellphone.

Unknown number...

Naka-kunot ang noo niyang sinagot ang tawag.

"Hello? Who's this?" Unang bati niya rito pero walang sumasagot. Mas lalong kumunot ang noo niya.

"Hello? You know what? I'm not fun of playing games here. You're fcking wasting my time." Ibababa na sana niya nang may nagsalita.

"Feisty right there, baby." Husky voice filled her ears.

"Eh bakit ba kasi hindi ka nasagot? Ano ka walang bibig?" Mataray niyang sabi at nagpatuloy papuntang elavator. Pinindot niya ang kanyang floor at nanatiling nasa tenga niya ang cellphone.