"O zaman görüşürüz."
"1 hafta sonra."
Başını sallayıp konuştuktan sonra benden uzaklaştı, kesinlikle bayılmak üzereydim.
Bana sarılmadan gidiyordu, havaalanında bile bizi izleyenler olabilirdi ve o bu yüzden bana sarılmamıştı.
Dace'in elini tutan Zalton koşarak yanıma gelip benim elimi tuttuğunda ben hala gittikçe küçülen onun bedenini inceliyordum.
Beni burada böylece bırakmıştı tam 1 hafta sonra geri gelecekti ve ben bu 1 hafta boyunca tek başıma olacaktım.
Belki annemlere giderdim ama düzenimi bozmayı hiç istemiyordum.
Oraya gittiğim saniyede Ajax beni kelimeleriyle öldürürdü.
En iyisi kendi evimde durmaktı.
"Gidelim Bayan Malik."
Göz yaşlarımı tutup arabaya doğru ilerlediğimde üzgün hissediyordum.
Tamam bazı günler 'gelmese' dediğim oluyordu ama onun benden gitmesini de istemiyordum.
O benimleydi, alışmıştım bu hisse sanki bu 1 hafta içinde de annemlere gideceğim desem bana sinirle bakacakmış gibiydi, birden bir yerlerden fırlayıp Ajax'a küfür edecek Debroah'a doğru yolu bulması için kendince akıl verecekti.
Böyle hissediyordum.
"Anne." arkamda sürüklediğim Zalton'ı yeni fark ederek biraz daha yavaş yürümeye başladım.
"Babam benimle vedalaşmadı."
"Evde vedalaştı, hatırlamıyor musun?"
"O sayılmaz, beni burada öpmedi."
Ne tesadüf, beni de öpmedi.
"Babalar evde öper." dedim cümlemin saçmalığını kurduktan sonra fark ederek, babalar her yerde öperdi Zayn'ler ise sadece evde.
"Hayır Gale'in babası onu okulda da öpüyor."
"Olabilir Zalton, bunları düşünme."
"Babam beni seviyor mu?"
"Tabii ki seviyor."
"O zaman beni neden öpmüyor?"
Ona cevap vermediğimde tekrar etti.
"Anne?"
Rowdy kapıyı bizim için açtığında başımı teşekkür etmek ister gibi yavaşça indirdim ve Zalton'ı çocuk koltuğuna oturttum.
Kendimde oturduğumda Rowdy kapıyı kapatıp sürücü koltuğuna geçmişti, Dace'de tam yanına.
Arada ki karanlık cam sayesinde onlar bizi ne duyuyordu ne de görüyordu.
Bu da Zayn'in bir diğer isteğiydi işte.
"Anne?"
"Efendim?"
"Babam ne zaman geliyor?"
"1 hafta sonra."
"Çok var mı?"
Evet, var.
"Hayır, yok."
-
"İyi misin?"
"İyiyim."
"Zalton nasıl?"
"O da iyi." söyleyip söylememek arasında çok kalmıştım ama birden söylemiştim. "Seni çok özlüyor."
Telefonun diğer tarafından gülme sesi geldiğinde gözlerimi devirdim.
"Sadece 3 gün oldu hem çok kısa bir zaman sonra oradayım."
Evet, 4 gün sonra buradasın ve 4 gün çok kısa.
"Çocuk işte, babasını özlüyor."
"Kapatmam lazım." dediğinde aniden yüzüme kapanan telefonla sinirlerim iyice bozuldu.
3 gündür her şeye abartı tepkiler veriyordum ama bu evde 2 kişi durmak çok zordu, özellikle birisi derdini bile anlatamayacağın kadar küçükse gerçekten zordu.
Koltuğa oturup tekrar aramasını bekledim ama yoktu, duygularımdan dolayı gözlerim dolduğunda onları tutmak için uğraşmadım.
Artık ağlamak istiyorsam ağlayacaktım.
