"Uzaklaş Zayn!" Yaser mahkeme sonrası Zayn'e bağırırken birkaç adım geriledim.
Polisler bu tarafa doğru koşmaya başlamıştı bile.
Beni öldürmek istercesine bana ulaşmaya çalışan adamı benden uzaklaştırdıklarında oğlumun elini daha sıkı tuttum.
Zayn'le bugün tam olarak bitmiştik.
"Oğlumla konuşacağım!" Zayn bağırdığında öncelikle Yaser ardından polisler onu bıraktı ve Zayn bana bakarak Zalton'ın yanına emin adımlarla geldi.
"Zalton." dedi onun yüzünü daha rahat görmek için dizlerinin üzerine çöküp, Zalton elimi bırakıp kollarını Zayn'in boynuna doladığında Zayn'de Zalton'ın tüm bedenini sardı.
Oğlumu babasından ayırmaya hakkım var mıydı?
"Baba." Zalton ağlayacak bir sesle konuştuğunda Zayn ondan ayrıldı.
Saçlarını karıştırıp tekrar ayağa kalktığında bir adım daha geriledim.
"Gel." dedi kollarımdan tutup beni kendine çekerken.
Kafasını boynuma koyduğunda Zayn'in hemen arkasındaki Yaser yardım istiyor muyum diye baktı bana.
Kafamı olumsuz anlamda salladım ama Zayn boynuma sulu bir öpücük kondurduğunda donmuştum, onu hafifçe ittiğimde kulağıma yaklaştı ve hep korktuğum o ses tonuyla konuştu.
"Kurtulduğunu sanma." kollarını belime daha sıkı sardı.
"Şimdi daha sık görüşeceğiz."
-
"Ağlama artık!" Ajax hemen yanındaki yastığı bana fırlattığında göz yaşlarımı sildim.
"Kurtuldun işte." yattığı koltuktan kalktı ve benide kolumdan tutup kaldırdı.
"Bir yere gitmek istemiyorum." dedim kolumu ondan çekmeye çalışıp ama beni bırakmadı.
"Bahçeye çıkacağız."
Beni bahçeye kadar tam anlamıyla sürükledi ve sallanan koltuğa oturtturdu kendiside hemen yanıma oturduğunda başımı omzuna koydum.
"Daha da sinirlendi bana." dediğimde hemen cevap verdi.
"Sinirlenirse sinirlensin Adain, ne yapabilir ki?"
O her şeyi yapabilirdi özellikle bana kullandığı o son sözlerini unutmuyordum aklımda tekrar edip duruyordu.
"Burada sana zarar veremez hatta buraya gelemez bile."
"O gelir." dedim bundan eminken.
"Hatta gelecek kesin."
"Gelsin." omzuma kolunu koydu ve güven verircesine sıktı.
"Böyle söyleme işte!" diye bağırdım, "Gelirse hayatımı tekrar mahveder."
"Bu eve adımını atamayacak." dedi bana dönüp çatık kaşlarıyla bakarken.
Bu hiçte inandırıcı değildi işte.
-
"Dondurma?"
"Biliyor musun?" dedim Rowdy'nin koluna girip.
"Dondurmadan nefret ederim."
"Biliyorum." dediğinde küçük bir şekilde güldüm.
Rowdy ile alışveriş merkezinde karşılaşmamın pekte tesadüf olduğunu sanmıyordum ama onu bu spor kıyafetlerle görmek farklı gelmişti, gerçekten yakışıklıydı.
"Başka bir şey istiyor musunuz?"
"Başka bir şey istiyor musun, demen gerekiyor." dediğimde onunda güldüğünü duydum.
"İstemiyorum." diye ekledim ardından.
"Çok teşekkür ederim her şey için."
"Eve mi gideceksin?" dediğinde heyecandan dilimi yutacaktım.
"Film izleyelim." dedim birden.
O da kolundaki elini elime indirdiğinde heyecandan adım atamadım, o da yüzüme bakmıyordu zaten.
"Hangi film?" diye sorduğunda aklımda hiçbir fikir yoktu.
Ama romantik filmler hariç her şey kabuldü.
-
"Saçmaydı." diye ekledim film için bir yandan da çantamdan çalan telefonu çıkarıp.
Annem arıyordu.
"Efendim?"
"Nerede kaldın?" dedi azarlar bir ses tonuyla. "Zalton seni istiyor."
Arka planda Zalton'ın ağlayan sesini duyduğumda annelik tarafımında hemen ağlayası gelmişti.
"Zalton'a verir misin?" dediğimde ağlama sesi daha da yaklaştı.
"Anne!" dedi çığlıkları arasından.
"Geliyorum bebeğim, ağlama." Rowdy'nin kolundan tutup hemen ilerideki banklara kadar çektiğimde aynı anda oturduk.
"Hem sana dondurma alacağım."
"İstemiyorum!" dedi çığlıklarla.
"Senin gelmeni istiyorum!"
"Hemen geliyorum." dedim biraz sesimi yükselterek.
"Çok kısa bir zaman sonra oradayım."
O hala ağlarken telefonu kapattım ve Rowdy'ye döndüm.
"Gitmem gerekiyor." dedim yüzümü üzgün bir şekle sokarken.
"Ben seni bırakırım." ayağa kalktı ve kot pantolonunun dar cebindeki anahtarları çıkardı.
Ona bakarken aklıma zaten Pattie'nin beni ektiği geldi, onunla birlikte gelmiştik ama Rowdy'yi görünce beni bırakıp gitmişti, bunun hesabını ayrıca soracaktım.
Pattie bugün biraz donuktu, Zayn'le boşanmamın yanlış olduğunu söyleyip durmuştu, çoğu insan öyle söylüyordu çünkü hepsi Zayn taraftarıydı, onun işini düşünüyorlardı.
Ve ben tüm bu taraftarların içinde Yaser'in ve ailesinin benim tarafımda olmasına şaşırmıştım.
Ne kadar acı çekersem çekeyim Yaser Zayn'in işini düşünürdü, beni değil.
Bu beni en çok şaşırtan şeylerden biri olmuştu.
Arabaya geldiğimizde Rowdy benim kapımı açtı ve koşarak sürücü koltuğuna oturdu.
Onun açtığı arka kapıyı kapattım ve hemen sürücü koltuğunun yanındaki koltuğa oturdum.
Kapıyı kapattığımda Rowdy arabayı çalıştırdı ve bizim eve doğru sürmeye başladı.
Aklımın karışıklığı yüzünden boğuluyordum.
Sanki Zayn şu köşede duruyordu ve arabayı durdurup ya Rowdy'yi ya da beni öldüresiye dövecekti.
Ki bu muhtemel bir seçenekti.
Her an her şeyi yapabilirdi o ,ama şu an Phoebe ile birlikte bir şeyler yapmıyorsa, ona diyerek iyi mi yaptım kötü mü yaptım bilmiyordum ama Yaser'le birlikte tüm bunlara karar verdiğimizden ve tam bana vurduğu o günden sonra eve bir kez gelmişti.
Birbirimizle tek kelime etmemiş, birbirimize bakmamıştık bile.
Aynı yatakta uyumuştuk, ya da ben uyuyamamıştım ama yine de birbirimize çok uzaktık.
Biz neden böyle olmuştuk bilmiyordum.
-
"Geldik." Rowdy konuştuğunda eve baktım ardından ona yaklaştım ve yanağını küçük ve bana göre değersiz bir öpücük kondurdum.
"Teşekkür ederim."
"Ben teşekkür ederim." dedi yüzüme bakamayarak.
"Günümü güzelleştirdiniz."
"Güzelleştirdin." diye tekrardan düzelttim onu.
Ardından arabadan indiğimde o uzaklaştı ve benimde aklıma Zalton'a dondurma almadığım geldi.
Bunun için markete doğru ilerledim ve evdeki herkes için birer dondurma aldım.
Marketten çıkar çıkmaz başımın dönmesiyle kaldırıma oturdum, diğer taraftan gelen arabaya baktım, parlayan farları gözümü acıtmıştı bunun için kafamı diğer tarafa çevirdim ve hemen yanıma oturmuş bir silüet ile korku dolu bir çığlık attım.
"Kendinize dikkat edin." dedi tanımadığım bir adam, sanırım hayatım boyunca en çok korktuğum anlardan biriydi.
-
YAK ADAIN YAKKK
DİĞER BÖLÜMDE BİRAZ SÜRE GEÇMİŞ OLACAK, BİR YIL KADAR.
ROWDY VE ADAIN?????
#ZADAIN BİTTİ Mİ?
#RADAIN BAŞLIYOR MU?
