Tylko On

fifteen

[...] zadzwoniłam do Roberta.

-Halo? Robert?

-Tak. Kto mówi?

-To ja, Paulina. Pamiętasz mnie? Odwiozłeś mnie ostatnio do domu...

-Tak pamiętam. Coś się stało?

-Nie wszystko okej. Chciałam pogadać. Masz chwilę?

-Tak. Akurat mam przerwę w pracy. Co tam u ciebie?

-No może być... Jestem w szpitalu.

-Co? Jak to? W jakim szpitalu? Co się stało?

-Nic... Miałam mały wypadek... Spałam ze schodów. Nic poważnego.

-Jaki to szpital?

-Na ulicy Kochanowskiego. Nie musisz przyjeżdżać. Są moi rodzice.

-Chcę ci jakoś pomóc. Zaraz będę.
-Robert na prawdę nie trz...- Rozłączył się nie dając mi dokończyć. Super. Mam nadzieje, że nie spotka się z Emilem.

Po bardzo krótkiej chwili, stwierdziłam, że utnę sobie drzemkę.

*Bardzo ciemny korytarz. Lekko oświetlony przez malutkie zakratowane okienko. W środku siedział chłopak. Był to Emil. Na jakimś materacu siedziała dziewczyna. To byłam ja. Emil celował mi pistoletem w głowę. Ja płakałam i błagałam go żeby tego nie robił. Pociągnął za spust. Usłyszałam tylko głośny huk.*

Obudziłam się z krzykiem. Przy moim łóżku siedział Robert. Wystraszony moim krzykiem szybko mnie przytulił i zaczął głaskać po włosach. Uspokoiłam się trochę.

-Miałaś zły sen?- Spytał troskliwym głosem.

-T...tak. Nie musiałeś przyjeżdżać...

-Widzę właśnie... Słuchaj,  może to być trochę dziwne, ale czy ty na pewno spadłaś ze schodów?

-T... tak. Czemu pytasz...?

-Bo to nie wygląda na taki upadek...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Tam tara tam! 6 z polaka potrafi być bardzo motywująca xD