Behind closed doors

Mijn beslissing (Intro)

"Dus vanavond komen jullie allemaal naar mij. Alles staat al klaar en ik heb al een goede film uitgekozen." zegt Aïsha opgewonden.
"Ja, ik ben er zeker aangezien ik na mijn werk direct naar jou kom en ik blijf ook gelijk slapen." Sara pakt haar tas van de grond en doet het over haar schouder.
"Ik ben blij dat ik mijn inhaalexamens heb kunnen afronden anders was ik heel de vakantie bezig en kon ik zeker geen vrije tijd nemen. Vanavond heb ik dus gelukkig zeker tijd." Jade neemt een diepe zucht en doet met een hand haar bos krullen naar achter.
"Kom je ook?" Aïsha heeft door dat ik tot nu toe nog geen bevestiging heb gegeven als ik kan komen en kijkt me nu met geknepen ogen aan.
"Ja, ik kijk wel.."
"Alsjeblieft zeg, de laatste tijd heb je nooit tijd of zin in een meidenavond."
"Het is wel zomervakantie. Je moet nu juist profiteren van je vrije tijd." zegt Sara die nu ook haar aandacht op mij gefixeerd heeft.
"Ik had eigenlijk al andere plannen."
"We hadden dit vorige week besproken en je stemde toen in?" Aïsha kijkt me verontwaardigd aan.
"Dat weet ik, maar er is even iets tussen gekomen."
"Wat?"
"Jeetje niet zo boos, kalm even."
"Ja sorry, maar ik vind dit echt niet kunnen. Hoe kun je nou op het laatste moment alles afzeggen?"
"Ik was vergeten om het je te vertellen."
"Dit is ook wel een beetje vaag zeg." Jade kijkt me vragend aan en fronst daarna haar wenkbrauwen.
"Laat maar, ik ben er helemaal klaar mee." Aïsha draait zich om en loopt een stukje voor ons uit.
"Je hoeft niet gelijk boos te worden!" Roep ik haar nog na.
"Je moet wel begrijpen van waar dit allemaal komt en waarom ze zo gefrustreerd reageert." Zegt Sara terwijl ze mij ook nu fronsend aankijkt.
"Kom nou, jullie doen net alsof haar hele planning verpest is omdat ik niet kan komen."
"Ach man, we weten allemaal waarom je 'opeens' niet meer kunt komen." Aïsha staat nu stil en komt voor me staan.
"Vertel het eens."
"Sinds je, je O zo geweldige vriend hebt, ben je ons volkomen vergeten."
"Dat is niet waar."
"Ze bedoelt alleen dat je minder vaak met ons omgaat de laatste tijd." zegt Jade om de situatie te sussen.
"Wat ik eigenlijk bedoel is dat die gast helemaal niet goed voor je is en dat weet je dondersgoed."
"Ik denk dat jij dondersgoed weet dat dit MIJN relatie is dus waar bemoei JIJ je mee."
"Zodra het uit is met hem kom je weer naar ons toe zeker?"
"En je noemt jezelf een echte vriendin terwijl je mijn relatie loopt af te kraken?" Ik voel me hand trillen van woede terwijl ik haar strak aan blijf kijken.
"Als we het niet over de duivel hebben," Aïsha draait zich weer om en neemt een aanstalten om weg te gaan,"Je vriend staat daar trouwens."

-

"Waar maak je, je zo druk om?" Jermain legt zijn hand op mijn knie terwijl hij recht voor zich uit blijft kijken.
"Het zijn wel mijn vriendinnen jah, misschien moest ik het toch maar niet afzeggen." Ik kijk naar de auto's die we voorbij rijden.
"Het is mijn laatste weekend hier en we zouden samen iets doen, dat weet je. Je had beloofd om bij mij te blijven het hele weekend. Ze moeten gewoon een beetje begrip tonen, zo moeilijk is dat niet."
"Zucht. Ik wil gewoon niet kiezen tussen jou en mijn vriendinnen. Ik ken ze al sinds.. Ja een lange tijd gewoon en.. Ja, dit is niet leuk nee." Ik neem weer een diepe zucht en kijk dan naar zijn hand die nog steeds op mijn knie ligt.
"Persoonlijk vind ik ze gewoon aanstellers," Hij kijkt me aan en geeft me dan snel een kus op mijn voorhoofd," Ik wacht hier wel op je."
Ik doe zijn autodeur open en stap dan uit.
"Ik kom zo." zeg ik nog voordat ik het portier dicht doe.
Ik loop naar huis en open met mijn sleutels de deur.

-

"Ga je nu al weer weg? Blijf je niet eten?" Hoor ik mijn moeder vanuit de keuken roepen zodra ik de trap af loop.
"Nee, ik blijf slapen bij iemand."
"Bij wie?"
"Jermain."
"Wie?!"
"Jermain, mam."
"Je weet hoe ik over dat kind denk, hij is veel te oud voor je."
"Mam, ik heb hier geen zin in."
Ik pak mijn jas van de kapstok om weer naar buiten te gaan.
Ik zie mijn moeder de keuken uitlopen en mijn richting de gang in gaan.
"Elena, waarom luister je niet. Ik wil dat je thuis blijft."
"Ik ben geen klein kind, ik weet zelf wel wat ik doe."
"Hoevaak heb ik het hier wel niet met jou over gehad?!"
Ik hoor hoe ze haar stem verheft en ik zie vanuit mijn ooghoeken Jermain zijn auto uit stappen.
"Voor de duidelijkheid, IK ben GEEN klein kind. Ik ben negentien, NEGENTIEN MAM!"
"Ik weet niet voor wie je, je stem zo verheft maar nu moet jij  eens op je toon letten."
"JE LUISTERT NIET NAAR ME!"
"JIJ KENT DAT HELE KIND NIET EENS."
"Mevrouw, ik heb geen slechte bedoelingen met haar." zegt Jermain die nu naast mij staat.
Mijn moeder bekijkt hem van top tot teen aan en zegt dan vol afkeuring.
"Hij is 10 jaar ouder dan jij."
"Liefde kent geen leeftijd mevrouw."
"Jij moet eens je mond houden, volgens mij heb ik je niets gevraagd."
"Zo praat je niet tegen hem."
Ik loop de deur uit en stap dan richting zijn auto.
"ELENA, IK BEN JE MOEDER."
"Dat weet ik." zeg ik terwijl ik door blijf lopen.
" Je gaat nergens  heen, je blijft hier!"
Ik sluit zijn autodeur en doe dan mijn riem om. Ik zie mijn moeder nog kwaad in de deuropening staan terwijl Jermain de auto start.
"Dat zien we nog wel."

-

Jermain.

Ik kijk naar haar terwijl ze vastberaden haar riem om doet.
Ze heeft haar keus gemaakt, ze gaat met mij mee.
Ik doe mijn sleutel in het sleutelgat en werp haar moeder die ons nog steeds aanstaart een laatste blik toe.
Ik weet het, ze is bezorgd. Maar ik ga Elena niets aan doen. Nee, dat ben ik niet van plan.
Nog niet in iedergeval...

Volgende week komt deel 2, stay tuned and leave a comment x