Behind closed doors

Balkon

Jade

Met mijn ogen gesloten voelt het net alsof ik aan het zweven ben. Mijn heupen bewegen op de maat van de muziek en het voelt alsof mijn armen een eigen leven hebben. Dit moment wil ik vasthouden. Ik heb het gevoel alsof er geen enkel slechte situatie in de wereld bestaat. Alsof niets er is behalve de muziek en ik. Was het maar altijd zo, de rust die ik eerst in mijzelf had is helemaal weg. Ik kan niet meer genieten van dingen zonder er daarna een slecht gevoel aan over te houden.
Vooral die schuldgevoel wilt maar niet weg gaan.
Telkens wanneer ik geniet van iets voel ik weer eens schuld gevoel. En op zich doe ik ook helemaal niets verkeerds maar het feit dat ik hier maar loop te genieten terwijl Elena nog steeds niet is gevonden en het hoogstwaarschijnlijk nog slechter heeft dan ik, zit mij enorm dwars.
Dat heerlijke vrije gevoel die ik net had is alweer verdwenen.
Ik stop met dansen en probeer mij door de mensen menigte heen te wurmen. Ik merk nu pas hoe benauwd het wel niet is hier in de discotheek.
Ik voel zweetdruppels op mijn slaap en voorhoofd.
Zodra het mij eindelijk gelukt is om van de dansvloer af te komen, loop ik per direct naar buiten.
Ik voel de koude lucht waar ik zo naar hunkerde.
Ik begeef mij naar een bankje die enkele meters van mij verwijdert is. Wanneer ik zit op het bankje voel ik mijn maag draaien. Een diepe zucht verlaat mijn lichaam.
Nog voordat ik mijn ogen kan sluiten, hoor ik mijn mobiel rinkelen. Ik open mijn tas en ik graai erin.
Al snel vind ik hem en ik neem ook gelijk op.
"Hallo?"
"Jade?"
Ik herken Aïsha's stem die ongewoon zacht klinkt.
"Ja, wat is er ?"
"Jade..." Ik hoor hoe haar stem breekt en dat ze zacht aan het snikken is.
'Aïsha, wat is er? Moet ik naar je komen? Waar ben je?"
"Nee, nee. Je hoeft niet te komen."
"Wat is er aan de hand dan?"
"Ik wilde alleen even je stem horen."
Ik krijg een akelig gevoel. Ik weet niet wat ze van plan is maar het klinkt en voelt zeker niet goed.
"Waar ben je?"
"Thuis maar-"
"Ik kom er aan."
Ik vebreek de verbinding en ik haast mij naar mijn auto.

Aïsha

Mijn mobiel ligt tegen mijn oor aan en ik hoor hoe de verbinding verbreekt. Ik wil niet dat ze komt en dat ze mij zo aan treft.
Ik duw mijn deken van mij af en ik stap mijn bed uit. Ik merk hoe zwaar mijn lichaam aanvoelt. Zo zwaar dat ik haast geen beweging in weet te krijgen.
Met veel moeite loop ik naar mijn balkon.
Als ik daar sta kijk ik naar de lucht. Doordat het al redelijk laat in de nacht is, vallen de sterren nog erger op. Ik blijf er paar secondes naar staren daarna loop ik naar de keuken.
Ik doe mijn koelkast open, niet dat er veel te zien is. Behalve een half lege zak brood, een pak melk en een fles wijn valt er niets eetbaars te bekennen.
Zo leef ik de afgelopen dagen al. Eten doe ik niet echt nee.
Met de fleswijn in mijn handen loop ik weer naar het balkon. Een grote slok wijn belandt in mijn mond. Ik veeg met de palm van mij  hand mijn mond schoon.
Mijn hoofd voelt draaierig aan en ik weet dat ik niet meer alcohol moet drinken aangezien dat het enige vloeibare is dat in mijn maag terecht is gekomen de afgelopen dagen.
Zonder er nog bij na te denken pak ik nog een fles whiskey en laat ik er een hele teug in mijn keel verdwijnen.

Jade

Ik weet dat het de laatste dagen althans de laatste periode sinds dat Elena is verdwenen het hartstikke slecht gaat met Aïsha. Ze is haar zelf niet meer en ze is de weg volledig kwijt geraakt. En ik ben bang dat ze langzamerhand weer terug naar haar verslaving aan het gaan is. Ze was eindelijk gestopt met drinken en telkens betrap ik haar erop dat ze weer eens een glaasje teveel heeft gedronken. Ze is niet alleen haar baan kwijt, sinds ze niet genoeg inkomen krijgt kan ze haar studio ook maar net betalen. Ik doe mijn best om haar te helpen door een extraatje voor te schieten als ze niet genoeg heeft, wat ook wel vaak gebeurd. Verder kan ik jammer genoeg niet veel doen want luisteren doet ze ook al niet.
Ik loop de parkeerplaats uit om richting haar appartementgebouw te lopen.
Ik duw de deur open en ik stap de portiek in.
Ik slaag er in om in paar secondes op haar verdieping te staan. Zonder aan te bellen doe ik de deur open aangezien ik haar sleutel bij de hand heb. Zelf weet ik niet wat ik ga aantreffen want de laatste keer dat ik hier was, was inmiddels 3 weken geleden. Zodra ik de deur open ruik ik een sterke drankgeur. Ik had gehoopt dat ik mij dit allemaal verbeeldde maar deze studio ziet er nog erger uit dan ik dacht. Alsof iemand hier al maanden niets heeft opgeruimd. Ik zie de tal vieze borden die in de wasbak liggen en al de lege blikjes en flesjes op de grond die ik met mijn voet opzij duw om zo nog de vloer te kunnen zien.
"Aïsha?" Zeg ik hard. Ik hoor geen geluid terug.
"HELP, IEMAND!" Ik schrik van de schrille stem die afkomstig blijkt te zijn van het balkon.
Ik haast mij er naar toe.
"Aïsha!?"
"HIER!"
"Shit, hoe kom je hier terecht."  Zeg ik terwijl ik naar haar toe ren.
Ik zie hoe ze aan het balkon hangt en mogelijk naar beneden zou kunnen vallen.
Waarschijnlijk is ze over haar balkon geklapt toen ze voorover leunden waardoor ze nu in deze situatie is belandt.
"Mijn handen houden het niet vol!"
"Hou mijn handvast."
Met al mijn kracht probeer ik haar naar boven te trekken.
"Het lukt niet!"
"Hou goed vast." Ik merk hoeveel moeite het mij vergt om haar naar boven te trekken.
"Mijn hand glijdt los. Jade!"