Behind closed doors

Onderweg

Aïsha

Ik knijp mijn ogen samen om zo nog een beter beeld te creëren. Het werkt niet echt. Ik blijf wazig zien. Ik versper mijn ogen en knipper aantal keer.
"Elena, kind. Ik wist wel dat je terug zou komen. Waar was je toch al die tijd?"
"Euhm... Tegen wie praat je?"
"Tegen Elena, dat wijf was opeens M.I.A," Ik hik en lach dan stom in mezelf, "Mag ik er nog een glaasje."
"Ik denk dat jij genoeg hebt gedronken."
De barman pakt de 4 glaasjes die voor me zijn. Ik heb eigenlijk ook geen puf om tegen te stribbelen dus sta ik op. Wankelend loop ik naar buiten om wat frisse lucht te nemen. Ik heb knallende koppijn. Misschien moest ik toch maar niet zoveel drinken. Ik heb de neiging om over te geven maar ik hou me net op tijd in.
Wat een manier om je vrijdag avond te spenderen. Als ik weer wat beter bij bewust zijn ben pak mijn mobiel om Vera te bellen.
Ik hoor het lang overgaan maar ze neemt niet op. Bij de tweede poging neemt ze wel op.
"Hallo met Vera."
"Vera met mij Aïsha"
"Oh, hey Aïsha. Hoe is het?"
"Goed hoor met u?"
"Ja, gaat wel."
"Ik belde eigenlijk om te zeggen dat ik zo langskom om mijn oplader daar op te halen, ik was hem namelijk vergeten."
"Hoelaat denk je te komen?"
"Rond 9 uur ben ik daar."
Ik hoor haar kort twijfelen.
"Kan het niet een andere dag?"
"Dat zou ik wel willen maar anders kan ik mijn mobiel niet gebruiken."
"Oké, is goed. Kun je wel op tijd komen want ik moet rond die tijd ook weg?"
"Geen probleem. Ik zie u zo."
"Ja, doeg."

Voordat ik mijn mobiel nog in mijn zak kan doen hoor ik hem in mijn hand rinkelen. Ik neem snel op.

Sara

"Ik had een half uur geleden Aïsha gebeld en ze zei dat ze er ook aan kwam." Ik zit aan de bar uit een glaasje martini te drinken.
"Ze komt toch altijd te laat." Ik til mijn glas op zodat Jade met een doekje de bar tafel kan schoonmaken. We komen vaak naar dit cafe aangezien Jade hier werkt zodat we niet voor al onze drankjes hoeven te betalen. Vandaag zijn er niet veel mensen en dat is wel redelijk frappant voor een vrijdagavond.
"Hier ben ik dan," Aïsha komt naar ons toe en zit op een barkrukje naast mij,"De bussen kwamen niet op tijd. Ik kan zoiezo niet lang blijven."
"Hoezo niet?" Vraagt Jade aan haar terwijl ze glaasjes aan het afdrogen is.
"Ik moet zo naar Vera om mijn oplader op te halen."
"Dan ga je toch wat later?"
"Nee, want zij moet om 10 uur ergens zijn dus moet ik daar rond negen al aan komen."
"Maak je geen zorgen, ik breng je wel." Zeg ik meteen om haar gerust te stellen.
"Well that being said, doe mij maar een extra glaasje." Ik lach en neem dan ook zelf een slok van mijn glas.

Vera

Met een schok word ik wakker. Ik kijk om mij heen en ik zie dat ik mij nog steeds in mijn bed bevind. Ik doe het nachtlampje aan dat op een nachtkastje naast me staat.
Ik wrijf nog enkele seconden in mijn ogen en daarna fixeer ik mijn blik op de klok.
20:48.  Ik spring gelijk uit bed om de douche in te gaan , mijn middagslaapje is geëindigd in 4 uurtjes aan een stuk door te slapen.
Ik heb geen teken van Aïsha gekregen of ze ook nog daadwerkelijk zal langskomen maar als ze er niet voor half 10 er is dan ga ik weg. Ik heb toch besloten om naar die vrouw te gaan. Uiteindelijk heb ik geen keus. Ik moet iedere kans aanpakken dat naar mijn dochter toe kan leiden.
Zodra ik de douche uitstap zie ik dat ik er veel langer in heb gezeten dan zou moeten. Het is inmiddels al bijna half tien. Ik kleed me snel om, om weg te gaan. Wanneer ik de deur open doe zie ik dat het keihard aan het regenen is. Ook dat nog. Ik doe mijn capuchon op en snel me naar mijn auto.
Zodra ik in de auto zit staar ik naar mezelf in de spiegel. God, waar ben ik toch in belandt. Ik ben eerlijk gezegd ook bang, wat als het anders uitpakt en ik Elena nooit meer terug ga zien.  Ik zucht diep en schud mijn hoofd. Dat mag ik niet denken. Ik ga haar zien en ik ga er ook alles aan doen om haar te vinden. Ik doe mijn riem om. Voordat ik nog verder kan twijfelen start ik de auto. Ik merk dat de weg behoorlijk glad is en ik kan amper iets voor me zien. Toch neem ik vol gas en ik rijd de straat uit.

Sara

"Waarom regent het ook zo hard." Ik stap in mijn auto en doe dan de deur dicht. Aïsha gaat langs de andere kant ook naar binnen en komt dan naast me te zitten.
"Ik was helemaal de tijd vergeten."
"Als ik snel rijd zijn we er binnen 10 minuten." Ik doe mijn riem om en ik kijk via de zijspiegel als er iets achter mij is.
"Hoe kun je nog zien, het is pikdonker en het regent veelste hard."
"Het gaat me wel lukken." Ik rijd achteruit om de parkeerplaats uit te gaan en neem dan vol gas.
"Kun je wat sneller rijden."
"De weg is gewoon te glibberig."
"Ja, maar probeer op zijn minst iets harder te rijden."
"Kun je even stoppen met zeuren."
Ik zie via mijn zij ogen dat ze naar haar horloge kijkt.
"Het is al bijna half tien, misschien halen we het nog als je wat sneller rijdt."
"Ik schop je eruit als je door blijft zeuren."
"Ja, hallo doe even normaal zeg."
"Stop met zeuren Aïsha." Zeg ik geïrriteerd.
"We moeten naar rechts trouwens."
"Ik ga via die andere route."
"Maar die is veel sneller, ga naar rechts."
"Je bent echt heel vervelend bezig."
"Naar rechts is gewoon sneller."
"Anders rijd jij wel ik ben het helemaal zat hoor!" Ik kijk haar geïrriteerd aan en ik haal mijn ogen van de weg.
"Rustig hoor je ho-" Ze maakt haar zin niet af en gilt dan uit het niets in paniek. "Sara, let op de weg!"
Ik zie een auto die met volle snelheid onze kant opkomt. Verschrikt neem ik een onverwachtste bocht waardoor we helemaal aan de andere kant van de weg belanden. "SHIT!" Gil ik uit.
Voor ik nog kan draaien botsen we keihard tegen een boom aan. En dan wordt het zwart voor mijn ogen.