Expectations vs. Reality (On-Going)

Chapter 29 [Dead or Alive?]

Reign's P.O.V

Its been 1 week since the Senior Week. Madaming adjustments ang nangyare after namin manalo. Madami nang nagha-hi saamin nina LM and Angela mapa girls man or boys. Nakakapanibago lang kasi dati, hindi naman kami kapansin pansin but suddenly, dahil sa pagka panalo namin, biglang boom! Parang lahat na ng students dito ay kilala us.

I'm not sure lang kung pinapansin ba nila kami because sa pagkapanalo sa battle of the bands? Dahil ba naastigan sila saamin that day and narealize nilang hindi naman kami yung kabully bully na students? O dahil ba nakikisabay lang sila sa uso dahil most of the students here ay iyon ang ginagawa, ang nakikipag friends saamin. Or dahil going strong na ang friendship namin sa tatlong lalakeng maimpluwensya sa WHU?

Whatever it is, I don't care. As long as I'm pretty, I won't care. Lmao.

We are chillin' here sa cafeteria nang biglang nag ring ang cell phone ni LM.

"Oh si mama tumatawag." sabi nya.

"Loud speaker mo! Para makamusta ko rin si Tita!" sabi ko. Sumang-ayon naman si Angela kaya ginawa naman ni LM.

"Ma? Napatawag ka?" sabi ni LM to her mom sa kabilang linya.

[Oo nga anak. Kamusta ka na dyan? Kayo nina Reign at Angela?] Hindi pa rin nagbabago ang voice ni tita, ang sweet pa rin ng voice nya sa phone.

"Okay naman po kami Tita!" sabi ni Angela.

"Behave po kami as always! Hihi!" sabi ko naman. Napataas ang kilay ni Gideon LA and Tyler na tahimik lang na nakikinig sa conversation namin. As if they can't believe sa sinabi kong behave kami ha.

[Ah, oh mabuti naman.]

"Opo ma. Oh ba't ka nga po napatawag?" tanong ulit ni LM.

[Uhm.. Ano kasi anak eh..]

"Ano po yun ma?"

[Ah eh kasi.. Nalulugi na yung tindahan natin dito.. Humihina ang benta, wala na ring nag oorder. Hindi pa rin nagpapadala ang papa mo. Eh sinisingil na ako ng nagpapa renta dito sa bahay. Baon na rin ako sa utang anak---]

Hindi na namin narinig yung sumunod sa sinasabi ni Tita because tinanggal na ni LM sa pagkaka-loudspeaker yung phone nya at medyo dumistansya sa amin. Sya na ang nakipag usap sa mama nya sa di kalayuan pero di na namin nariring yung pinaguusapan nila.

I felt sad for LM. They are not rich naman kasi actually. They have a simple life pero parang ngayon ay may problema sila financially. I watched LM as she slightly bit her nails sa thumb na parang problemado. Napapapikit rin sya while listening to Tita sa phone.

Nagkatinginan kaming lima. Parang sa mga tingin namin ay nag uusap usap na kami kaya nagkaintindihan na. I put Php 1,000 sa gitna ng table. Kusa namang naglagay na rin sila ng ambag nila bago pa matapos ang usapan nina LM and tita.

When LM got back to our table, nanlaki ang mata nya sa nakitang pera sa table.

"Hoy ano yan! Bawal mag sugal dito! Itago nyo nga yan baka mahuli tayo!" pabulong nyang sabi saamin.

"Stupid. Ambag namin yan." sabi ni LA. Napataas naman ang kilay ni LM.

"Ambag? Bakit? May namatay ba?"

"Abuloy tawag don! Pwede ba LM. Gets na namin yung napag usapan nyo ni tita at eto.. tulong namin." sabi ni Angela.

Natawa naman ng slight si LM but I know its a fake laugh. Kami pa ba lokohin nito? We know her. Hays, she's at it again. Pretending she's okay na walang problema. Professional na sya sa ganyan eh. Hiding what she truly feels.