Denek No:301

Bölüm11:İlk görev

Çokta uzun olmayan bir tanışma konuşmasından sonra herkes odalarına gitti haliyle bende odama çıktım. Tam kapımı kapatıcakken bir ayak engel oldu kapıyı aralayıp kim olduğuna baktığımda tabikide Kaandı başka kim olabilirdi ki ?

" Ne var?"

"İçeri girmeme izin verirmisin şuan ayağımı eziyorsunda"

"Hadi ya tüh, yazık olmuş. Tabikide içeri giremezsin."

dedim alaycı bir ses tonuyla böyle davranmak benimde hoşuma gitmiyor ama aramıza mesafe koymam lazım en azından onu unutana veya affedene kadar ki bu şimdilik imkansız birşey.

" Hadi ilknur çocuk gibi davranıyorsun, hadi bitsin bu küslük burdaki herkes bu sınavdan geçti ama eskisi gibi anlaşa biliyorlar. Peki biz niye anlaşamıyoruz."

" Çocuk gibi mi davranıyorum? Afedersin ama sen beni öldürmeye çalıştın bu yetmezmiş gibide intikam planlarına benide ekledin ve canımı çok yaktın ve seni olaydan 2 gün sonra affetmemi mi istiyorsun?"

"Biliyorum, seni kırdım ama yaptıklarımdan pişman oldum. O gün banyona yazdığım yazıyı temizlemek için odana geri dönüyordum ama geç kalmıştım sen çoktan yazıları görmüştün."

Ne yani pişman mı olmuştu, ama bu hic birşeyi değiştirmez değilmi o hala benden nefret ediyor ve benim ona baktığım şekilde bakmıyor.

"Ben... Bana yaptıkların affedilecek bir şey değildi."

"İlknur her insan bir hata yapar ve her insan ikinci bir şans hak eder,lütfen!"

öyle bakma bana üzgün yüzün kalbimi sızlatıyor. Şuan kendime aklınıza gelebilecek her küfürü ediyorum. O haklıydı herkes hata yapar ve 2.ci bir şans hak eder. 'Affet işte. Pişman gibi baksana' hayatımda ilk kez içsesim bukadar uysal davranmıştı. Ne yapacağım konusunda epey kararsız kalmıştım. Onu affedersem beni tekrar üzücek eminim. 'Sende affetmek istiyorsun böyle ikinizde üzülüyorsunuz. Hala sakin ve uysal konuşuyorken affet şu çocuğu' dedi iç sesim iyi off affetmek istediğimden değil haberin olsun sadece senin dırdırını çekemem. 'Hı-Hı Tabi tabi ' off sen sussana.

"İlknur..."

konuşmasına izin vermeden ben konuştum.
"Tamam affediyorum seni. "

dememle küçük çaplı bir şok yaşamış olacak ki yerinde donmuş bir şekilde bana bakarken salak bir gülücük yerleşti suratında.

" Affettin mi? Ciddimisin sen?"

şeker görmüş çocuk gibi sevinçten deliye dönmüş. Kendi kendine kahkahalar ve gülücükler atarken birden bana döndü ve tam anlamıyla üstüme atladı. Tabiki ben sakar bir insan olarak yere popo üstü bir düşüş gerçeklerştirdim haliyle Kaanda üstüme düştü şuan zemin ve Kaan arasında tost arasındaki kaşar gibi ezilmiştim. Lan nefes alamıyom Help miğğğ.

"K-kaan ü-üstümden k-kalkarmısın
...nefes- nefes alamıyorum.!"

dememle Kaan hızla yerden tabikide aynı zamanda üstümden kalktı.
" Şey affedersin ya.. Kendimi anlık kaybettim"

derken bir elinide yerden kalkmamda yardımcı olmak için bana uzatmıştı ama yüzüme bakamıyordu. Yoksa utandı mı?! Puhahahah şuan gülmemek için dudaklarımı dişliyorum ama sanırım daha fazla dayanamayıp kahkahalarımı serbest bırakıcam. 'Sakın yapma çocuk daha da utanır' yuh ic sesime bak. Gız sen Kaana mı tutuldun naptın bu kibarlık,bu ilgi nedir?! ' Kızım Kaanı seven sensin bende iç sesin olarak sevdiğin çocuğa iyi davranıyorum. Sanada yaranılmıyor' aman be iyi off. Kaanın bana uzatmış olduğu eli tutarak yerden kalktım.
~~
Oda çok sessiz barıştıktan sonra odasına gider zanetmiştim ama odamdaki tekli koltuğa yayıldı ve öyle kaldı...