Denek No:301

Sezon 2 ✳Bölüm 13: Seçim

*ÇOK ÖNEMLİ DUYURU. DENEK NO 301 INSTAGRAM FAN SAYFASI AÇILDI, AMA NE YAPACAĞIMI BİLMİYORUM, BANA BU KONUDA FİKİR VERMENİZİ RİCA EDİYORUM. BU ARADA LİNKİ DE BURDA. https://www.instagram.com/denek.no.301/ BURDAN ULASAMIYORSANIZ BENİM SAYFAMDA KONUŞMALAR KISMINDAN ULAŞABİLİRSİNİZ SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM İYİ OKUMALAR DİLERİM.*❤️💋

"Gidelim sıra benim tronumda." diyerek birkere daha bana emir verdi. Bu emirkar tavurlarından usanmaya başlasamda yine onu dinleyerek gaza bastım..

Amacı neydi?

~Devam ediyor.

Onun  tronuna el koyulduğunu söyledi. Bana hiç birşey anlatmıyordu, sadece nereye gitmem veya ne yapıp yapmamam konusunda emirler yağdırıyordu. Kardeşim, hatta abim olsa bile bu durama fazla katlanamazdım. Sessizliğimi koruma sebebim sadece neler oldacağını merak etmemdi.

Sonunda söylediği gibi tüm hasarlı veya elkonulmuş tronların tutulduğu yere gelmiştik, aslında burası LDT'den 1 km kadar uzaktaydı ve garajı andıran bir yapısı vardı. Ayrıca bayada sıkı bir güvenlik ile korunuyordu. Emirhan gibi biri olasanız bu duvarları cyborglara yakalanmadan asla geçemezdiniz. Tabi benim hüdük olacak abim duvarlardan geçebiliyordu, sadece duvarlarla da kalmıyor hertürlü cisimin içinden geçebiliyordu. Tronu durdurup garajın arkasına park etmemi söledi, he bide yerimden ayrılmamamı ayrıca da tetikte beklememi de hatırlatmayı unutmadı.

Herzamanki emirkar tavırlarıyla garaj kapısının duvarlarının içinde yok oldu.İçeriden sesler geliyordu. Yakalanmış olabilirmiydi diye düşünürken  bir şeyin parçalanma sesiyle oturduğum tronumun üzerinde sarsıldım. Bu Emirhandı, çıkabilmek içim garaj kapısını tronu ile parçalamıştı, ve tabiki arkasındada 3 adet tronla adeta kovalamaca oynarmış gibi garajın etrafında turluyorlardı. 

Emirhan'ın bağırmasıyla kendime geldim ve tronumu çalıştırıp onu takip etmeye başladım. Orman yoluna doğru süren Emirhan'ın ne düşündüğünü anlamakta zorlanıyordum.Cyborglar izimi kaybetmiş gibiydi bunu fırsat bilip tronumu ani bir manevra yapıp durdurdum. Yolun üzerindeki tüm toprağı ve tozu havaya kaldırmıştım. Lastiklerin taşların üzerindeki sürtüşme ve ani bir şekilde basmış oldğum frenin gıcırdısıyla çıkan sese doğru dönen Emirham'da aynı şekilde Tronunu durdurmuştu.

Trondan aşağı indi, ayaklarını sinirle yere vurar vura bana doğru yaklaştı.

"İlknur, ne yapıyorsun. Cyborglar peşimizde şuan durursak bizi yakalarlar" dişlerini sıkarak bir yandan da sakinliğini korumaya çalışıyordu.

"Hayır, ABİCİM, ben hiç bir yere gitmiyorum. Taa ki bana bir açıklama yapana kadar" dedim onun gibi dişlerimi sıkarak ve abi cümlesine baskı yaparak.

"Bak, CANIM KARDEŞİM. Anlamıyorsun, bizi yakalarlarsa bir daha asla kaçamayız anladın mı beni." dedi sona doğru sesini gerektiğinden fazla yükselterek.

"Aynen anlamıyorum .ünkü hiç birşey anlatmıyorsun. Anlat ki anlayayım" dedim sinirle.

" Bak eğer oraya dönersek, seni sonsuza dek kaybederim-" sözünü keserek konuşmaya başlamıştım.

" Peki ya Kaan, Pembe, peki ya arkadaşlarım ? Onlara ne olacak." dedim titreyen sesimle bir elimle LTD'yi işaret ederek.

"Onları unut artık. Benim için senden değerlisi yok. Kimse umrumda değildi, eğer onlar olmasaydı şimdiye ikimiz için ayarlamış olduğum apartmanda oturuyor ve sen okuluna gidiyor olurdun. Anla artık benim için tek önemli kişi sensin" sesi okadar kısıktı ki güçsüzlüğünü gösteriyordu. Ağlamamak için kendini zor tuttuğu belliydi. Güzleri kızarmış ve dolmuştu.