Gözümü açtığımda beyaz,boş ve kameralarla izlendiğim bir odadaydım.Kolumda değisik rakamlar,başım allak-bullak bir şekilde etrafa bakıyordum.Birden ayak sesleri odada yankılanmaya başladı.
"Uyanık mısın?"dedi tanımlayamadığım bir ses.
Tam ayırt e...
Burdan kaçmak zorundaydık.. zorundaydık çünkü onu arkamda bırakamazdım. Eğer kaçmazsak benim için tekrar geleceklerdi bunun için bekleyemezdim.
" 300, benimle burdan kaçmaya var mısın ?"
" Burdan kaçmak mı,aklınımı oynatın ya bizi yakalarsalar bize neler yaparlar biliyormusun ?"
" Okadar da kötü değil 300. Burdan kaçmak için son şansımız benim için gelicekler bunu ikimizde biliyoruz." dedim 300 bana şimdiye kadar ki en ciddi yüz ifadesiyle baktı ve kafasını tamam,varım dercesine salladı.
" Tamam o zaman yapalım şunu"
" Planın nedir?" dedi ve opss ben plan yapmadım ki doğaçlama takılcaktım.
"He-he-he şeyy..."dedim bana öyle bir baktı ki korktum allah çarpmasın o bakış nedir ya
" Bana planım yok deme"
" Tamam demem" dedim sırıtarak
" Planın yok mu!! nasıl ya ? Burdan nasıl çıkmayı düşünüyordun peki"
"Şey.. doğaçlamada takılabiliriz,yani illa plan mı olması lazım"
"AAAAAAHHHHHH" diye bağırdı yer inledi sanki bu ses ondan mı çıktı şu yer cücesinden. Yuh be derken aklıma mükemmel bir plan geldi.
" Hey sesimizi kontrol edebilirmiyiz ?" "eğer sesimizi cama doğru yönlendirirsek cam kırılmış olur değil mi?"
" Evet de hiç denemedim ya işe yaramazsa. Cyborgları çekmiş oluruz"
" Herşeyin bir ilki vardır"
kafasını 'E yani' dercesine biraz sağa büktü ve salladı. Tamam o zaman hedefimiz karşımızda ki şu cam.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tüm konsantrasyonumu cama yönelttim gözlerimi kapatıp camın parcalandığını düşündüm. Belki yardımı dokunur. " Şimdi "diye bağırdığımda 300 le birlikte camı parçalamış olduk.
~°~ Odadan çıktığımız gibi kırmızı alarm verildi kaçak gibi bişeyiz şuan. Uzun kolidorda koşarak ilerliyoruz. Amacımız asansöre cyborglar bizi yakalamadan önce ulaşmak ve kaldığımız eve grup üyelerimin yanına gitmek. Başka gidecek yerim yok ki orda da güvende olacağımızı sanmıyorum ama artık geri dönemeyiz. 300'e baktığımda korktuğu çok belliydi. Durdum elinden tuttum ve dedim ki " Burdan seninle çıkıcaz tamam mı?" " Kimseyi yarı yolda bırakmadım. Senide bırakmıycam güven bana" dedim ve koşmaya devam ettik. ~°~ Bu ne kolidordur arkadaş resmen öldüm. Daha nekadar koşmamız gerek bilmiyorum. Cyborglardan iz yoktu biraz tempomuzu yavaşlatsak sorun olmaz sanırım. Yavaş adımlarla kolidorda yürüyoruz. ~Kaan'ın ağzından~ İlknur'un nerede olduğunu biliyorum orda değilse başka hiç biryerde olamaz. Orda olmak zoruda... Lütfen orda olsun. Asansörle en alt kata indim ve işte tekrar burdayım. Hiç birşey değişmemiş. Hala eskisi gibi. İçimdeki korkudada değişiklik olmamış anlaşılan buraya ilk kapatıldığım günkü korku var içimde. Onu bulmalıyım çok geç olmadan.... ~İlknur'un ağzından~ Yavaş ve bir okadarda sessiz adımlarla kolidorda yürüyorduk. Görünürde Cyborg yoktu diycem ama diyemiyorum çünkü şuna arkamızda bitane var. 300'ün elini kavradığım gibi koşmaya başladık. Tabi cyborg da arkamızdan geliyor. Onsuz olurmu hiç ama hata bende kolidordaki kameraları unuttum. Hay ben aklıma ya off ,cidden plansız bu işe kalkıştığım için pişmanım. Koşmaya devam ediyoruzda koşa koşa daha nereye kadar devam etcez böyle. 300'e baktım çoktan yorulmuştu bile. Onuda arkamdn sürükledim. ' Kendine gel salak.. 300 sana güveniyor. Onu böyle yüz üstü bırakamazsın' ve içsesim sonunda konuştu. Ya şuan seni nekadar çok özlediğimi anlatırdım ama meşgulüm yani artık kusura bakma canım. Neyse iç sesim haklıydı 300 ü böyle yüz üstü bırakamazdım. Koşmayı bıraktım 300'ün önüne geçtim ve avcumun içinde bir güç balonu oluşturmayı denedim. İlk denemem tabikide başarısızdı. Zaten ilk denemede başarsaydım bu durumda olmazdık. Denemeye devam ettim. Sonunda başarmıştım.
