Gözümü açtığımda beyaz,boş ve kameralarla izlendiğim bir odadaydım.Kolumda değisik rakamlar,başım allak-bullak bir şekilde etrafa bakıyordum.Birden ayak sesleri odada yankılanmaya başladı.
"Uyanık mısın?"dedi tanımlayamadığım bir ses.
Tam ayırt e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık tüm gerçekleri biliyordum. Bilmek ve duymak istemediğim herşeyi.
Pişman mıyım? - Hayır,pekte pişman olduğum söylenemezdi. Bunca zaman yalanlar içinde yaşayıp büyümek ve sonunda o yalanlardan kurtulup gerçekliğe dönmek, işte bu beni mutlu ediyordu. Kafam cidden karışıktı kime kızıp kime güveneceğimi bilmiyordum. Öğrendiğim gerçeklerden biri asla bir ailem olmadığıydı. Hani şu beni koruyup kollayan ve aslında beni gerçek kızları sanan ailem var ya, işte onlar benim gerçek ailem değilmiş. Benim annem hayatını burda,bu tehsiste kaçmaya çalışırken kaybetmiş.Bir zamanlar mutlu yaşamı bir gün kaçırılmasıyla mahvolmuş.
Tanıdık geldimi ? Bana olanlarla benziyor. Hatta birebir aynı, bildiğim tek şey sahte aileminde bu olanlardan haberi oladığıydı. Ben burdaki deneklerden birinin çocuğuydum, öksüz ve normal olmayan bir çocuk. Annemin hamile olduğunu öğrendikleri gün herşey dahada farklılaşmış, babamdan ayrı düşmüş ve bir odaya hapis olmuş.Hergününü beni doğurup burdan kaçmayı planlayarak geçirmiş. Sonra ben doğmuşum ve planını gerçekleştirmek için herşey hazırmış.
Normal bir çocuk olmadığımı biliyormuş, hissedebiliyormuş. Beni onların elinde bırakamazmış buyüzden kaçmış yani denemiş ama başarısız olup yakalanmış ve işkencelere mağruz kalmış.
Günlerce süren işkencelere daha fazla dayanamamış ve nekadarda beni bırakmak istemesede başarısız olmuş.Ben ise sahte aileme verilmişim, onların çocuğu ile aynı günde doğmam tamamen rastlantıdan ibaret, malesef onların çocukları ölü doğmuş buda işlerini dahada kolaylaştırmış. Sonrasını zaten biliyorsunuz, hertürlü küçük yaşımda hatta daha doğmadan deneylere ve ilaçlara mağruz kalmışım.
İnsanın inanası gelmiyor değilmi ? Bunları kendim görüp hissetmiş olmasaydım asla ama asla inanmazdım. Malesef tüm gerçekler bu,nedense ağlamak istiyorum ama olmuyor bugün yaşamımın tamamen düzmece saçma bir oyun olduğunu öğrenmiştim.
Annem için çok üzgündüm,ayrıca onu tanıma şansım olmadığı için. Biliyorum yani inanıyorum ki çok iyi bir kadındı ve beni çok seviyordu. Okadar çok ki ölümü göz önüne almıştı ama ben onun için şuana kadar hiç birşey yapmamıştım hatta varlığından bile haberim yoktu ama şimdi var ve onun intikamını almakta kararlıyım, bu sefer bir plana ihtiyacım olacak birde güvenip inana bileceğim birine. Sanırım onu bulmuştum. Şuan fark ediyordum da odamda Kaan'ın kollarındaydım. Dün orman yolunda onun kollarında uyuya kalmış olmalıyım.
Sabaha kadar uyumuş olduğuma inanamıyorum.'Tabi uyursun,1 haftadır uyumadın salak' diye çıkıştı iç sesim. Uzun bir aradan sonra yine konuşmuştu, aslına bakarsanız kafamda onun sesini duymak birazda olsa rahatlatmış hatta mutlu etmişti.
