Love To Love Again

LTLA - 9. Bölüm

"Tamam Liam. Açıklama yapmana gerek yok. Gerçekten... Arkadaşım.."

Bir dakika boyunca yüzüme baktı... Cevap vermeden, tepkisizce. Biraz tereddütten sonra konuşmaya başladı.

"Pe-peki, görüşürüz ar-arka-daşım." kekelemişti, sesindeki şaşkınlık duygusunu hissetmiştim.

"Görüşürüz." dedim tereddütle.

Liam hızla gideceğimiz yönün tersine giderken arkasından bağırdım.

"Hey! Şapşal. Yanlış yöne gidiyorsun!"

"Ah, hayır. Bu tarafta bir-bir işim var!"

"Peki." dedim sessizce.

Eve yürümeye başladım. Liam, tuhaf davranıyordu, ama bunu pekte umursamadım. Liam, Diana'yı öpmemiş... Bu gerçek, kafamda yankı yapıyordu. Diana ona yapışmış. Oysa ki, Liam'ın Diana'yı öptüğüne emindim, yada emin gibiydim. İşte yanılmışım. İlk defa yanılmaktan dolayı mutluyum. Karnımda sanki bir hipopotam var ve tepinip duruyor. Benim heyecanım biraz daha farklı... Genelde insanların karnında kelebekler olur bende hipopotam! Karnımda tepinen koca hipopotamla eve doğru zıplaya zıplaya gittim. Yarın haftasonu ve dışarı çıkmayı planlıyorum. Dramadan sonra birşeyler yapılabilir... Eve anahtarlarımla girdim evde annem yine yoktu. Ailem için endişeleniyorum, çünkü artık o her zaman huzurlu olan ailemin yerine, her zaman tartışan bir ailem var. Annem ve babam birbirlerine aşkla bakardı. Son zamanlarda bakışları aşktan nefrete geçiş yaptı. Onlar için gerçekten endişeleniyorum. 

"Dylan!!"

"Mutfaktayım!"

Mutfağa girdiğimde Dylan'ı buzdolabının içine girmiş bir halde gördüm.

"Orada hava nasıl sebze?"

"Sebze mi?"

"Buzdolabına girmişsin, sebzeliğe geçiş mi yaptın?"

"Tanrı aşkına bir dakikalığına şu komedyen olmaya çalışan kimliğini bir kenara bırak!"

"Peki, peki. "

"Evde yemek yok. Annem yapmamış, bir şeyler atıştırmaya çalışıyorum."

Bugün soslu makarna günü ve annem bugün yemek yapmadı. İşte bu gerçekten çok tuhaf! Annem, hayatta soslu makarna gününü unutmaz. Haftanın her günü makarna yediğimiz ve annem bunu 'zararlı' olarak tanımladığı için haftada sadece bir kez yememizin doğru olduğunu savunur ve bugünüde asla unutmaz.

"Ama... Bugün soslu makarna günü! Bilirsin, annem hayatta bugün yemek yapmadan durmaz."

"Biliyorum, bende buna şaşıyorum."

"Son zamanlarda annemle babamın arasında sorunlar var farkında mısın?" diye sordum gözlerim buğulanarak... Buna dayanamıyorum çünkü.

"Farkındayım, dün gece su içmeye indiğimde babamı kanepede yatarken gördüm."

Gözlerimi yerdeki karolara diktim. Bu gerçekten üzücü.. Neler oluyor aileme?

"Bu çok-" sözüm yarıda kesilmişti, çünkü kapının kilit sesini duydum. Hızla kapıya ilerlerken annem ve babamın geldiğini gördüm.

"Anne soslu makarnamız nerede?" dedim olabildiğince tatlı, şirin, masum bir sesle..

"Üzgünüm, tatlım. Başka bir akşam belki.."