Gevallen |Kramer|

veertien

De dagen waren voorbij gevlogen en voordat ik het wist was de week voorbij. Het stond 4-6 en Sven was me al zes chocolade doosjes schuldig. Ik moest uitkijken dat ik niet nog een opmerking maakte. Sven had me vanavond uitgenodigd voor een etentje bij hem thuis. Zijn vriendin zou komen en een paar van zijn vrienden. Ik had er helemaal geen zin in maar Sven had me toch overgehaald. Ik had een half uur besteed aan het kiezen van een jurkje. Ik betrapte me erop dat ik er wel goed uit wilde zien. Niet voor Sven maar gewoon om een goede indruk te maken op zijn vrienden. Nu zat ik in mijn auto op weg naar Sven. Het duurde ongeveer een kwartier voordat ik gearriveerd was.

"Hey," zei Sven toen hij de deur opende.

"Hallo."

Ik liep naar binnen en bewonderde zijn huis. Ik was er nog nooit eerder geweest. Sven pakte mijn jas aan en leidde me naar de kamer waar zijn vriendin de tafel aan het klaarzetten was.

"Hallo," zei ik tegen haar.

Ik deed mijn best om vriendelijk te zijn want tot vanavond middennacht moest ik aardig zijn.

Ze zei niets tegen en dus besloot ik om op de bank te gaan zitten bij de vrienden die er al zaten. Degene die ik herkende waren Koen en Kjeld. Twee anderen had ik nog nooit gezien.

"Hey," zei ik terwijl ik neerplofte.

Sven ging naast me zitten. "Dit is Noor," stelde hij me voor. "Een vriendin van me."

De vrienden noemden omstebeurt hun naam en ik ontdekte dat Sven niet de enige egoïstische in deze vriendengroep was.

"Ben jij dat manke meisje van de schaatsbaan?" vroeg Kjeld op een gegeven moment.

Ik keek hem een beetje verbaasd aan.

"Ja," zei Sven. "Je hebt de goede voor je."

"Je bent veel veranderd in een paar weken tijd," zei Kjeld. "De vorige keer toen ik je zag was je een stuk minder beleefd."

Ik ging hem natuurlijk niets zeggen over onze deal en Sven hield gelukkig ook zijn mond.

Sven's vriendin riep dat het eten klaar was en we gingen allemaal aan de tafel zitten.

"Nee, daar moet je gaan zitten," zei Sven's vriendin toen ik naast Sven wou neerploffen.

Ik stond een beetje verward op en ging op de stoel naast Koen zitten, de plaats die me aangewezen was.

"Gezellig," zei hij toen hij me zag.

Het etentje was vrij saai. Ik praatte een beetje met Koen en natuurlijk at ik het eten. Het was niet heel erg lekker.

Toen het etentje was afgelopen gingen de mannen weer op de bank zitten. Ik bood aan om mee te helpen met opruimen.

Ik had de glazen net in de vaatwasser gezet toen ik een hand op mijn rug voelde. Ik draaide me op en zag Sven staan.

"Nog een paar uur," zei hij.

Ik knikte. "Heb je de chocolade al gekocht."

Hij knikte ook. "Je blijft toch wel. Of niet?"

"Ja, ik blijf. Ik wil de chocolade graag vanavond in ontvangst  nemen. Voordat je maandag vertrekt."

"Ik ga je wel missen hoor," zei Sven met een kleine glimlach.

"Wat ga je dan precies missen? Je gaat het zeker missen om mij..." Ik sloeg mijn hand voor mijn mond.

Sven's glimlach werd groter en hij tikte op zijn wang. Dat waren vijf beledigingen.