Gevallen |Kramer|

elf

Het was een paar dagen later. Ik zat in mijn appartement te leren. Ik had veel gemist op school en ik moest dus erg veel inhalen. Het was al laat maar ik wilde niet stoppen. Ik was bijna klaar met het maken van mijn samenvatting toen ik iemand op het raam hoorde kloppen. Ik keek naar het raam en zag dat het Sven was. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij zag dat ik hem had opgemerkt. Hij bleef maar terugkomen.

Ik liep naar de deur en liet hem binnen.

"Wat doe je hier?" vroeg ik hem.

 "Ik verveelde me," bekende hij waarna hij aan mijn tafel ging zitten. Hij zag er somber uit.  "Wat doe je?"

"Leren, totdat jij hier kwam," verzuchtte ik.

Ik ging zitten en zocht op waar ik gebleven was. Langzaam begon ik weer te tikken op mijn laptop.

"Ik wil.." voordat Sven zijn zin af kon maken onderbrak ik hem.

"Wees stil! Ik kan me niet concentreren!" riep ik chagrijnig.

Ik had er een vreselijke hekel aan als mensen mij stoorden tijdens het leren. Sven keek een beetje beduusd weg en even later greep hij naar zijn telefoon. Ik zag hem wat berichtjes lezen en betrapte mijzelf erop dat ik meer naar hem zat te kijken dan naar mijn samenvatting. Dus stopte ik.

Sven merkte het op legde zijn telefoon weg. Ik liep naar de keuken om voor ons beiden wat te drinken te pakken. Voor Sven pakte ik wat cola en zelf nam ik een glaasje wijn. Dit had ik wel verdient na het harde leren.

"Wat wilde je zeggen?" vroeg ik Sven, die me een beetje verlegen aankeek.

"Niets," mompelde hij. "Wat leerde je?"

Ik deed mijn laptop uit. "Biologie."

"Interessant," zei hij.

"Ik denk niet dat jij zo veel aan school deed vroeger. Of wel?"

Een beetje betrapt keek hij me aan. "Nee, daar heb je gelijk in. Ik heb geluk dat ik professioneel schaatser ben geworden," lachte hij.

Ik zuchtte. Weer zo'n egoïstische opmerking. Ik schonk een nieuw glaasje wijn voor mijzelf in.

"Jij ook?" vroeg ik Sven.

Hij schudde zijn hoofd.

"Ik had ook professioneel schaatster kunnen worden hoor," schepte ik op verdergaand op het gesprek wat we hiervoor hadden.  

"Jaja," mompelde Sven. "Dat zal wel."

"Ik was echt goed in schaatsen vroeger," ging ik verder. "Maar nu niet meer omdat ik al meer dan acht weken niet geskeelerd heb."

Sven zuchtte. "Het spijt me oké. Wat moet ik doen om het goed te maken?"

Opnieuw vulde ik mijn glaasje.

Ik haalde mijn schouders op. "Misschien moet je beginnen met minder egoïstisch te doen."

Sven begon te lachen. "Ik egoïstisch? Moet je eerst eens naar jezelf kijken met die opmerkingen!" 

"Jij stopt met egoïstisch te zijn en ik zal aardig tegen jou zijn," bedacht ik.

Sven pakte mijn hand. "Deal!"

"En elke keer als we de regel overtreden dan..." Ik dacht hardop. "Als je de regel overtreed dan koop je elke keer voor mij een doos chocolaatjes."

"Deal, maar alleen als ik een kus van jou krijg als je vijf keer de regel overtreed."

Opnieuw pakte ik zijn hand. Voordat ik wist wat ik deed had ik al ja gezegd op de deal. Een deal die compleet in Sven's voordeel was.