Gevallen |Kramer|

vijfentwintig

Het was een uur of twee en ik was op weg naar het trainingcomplex. Ik was van plan om Sven te verrassen. Vanmorgen had Sascha me gevraagd om samen iets leuks te doen. Ze vroeg of Sven mee zou gaan, ze zou zelf ook haar vriendje meenemen. Na even overleggen besloten we naar de dierentuin te gaan.

Die ochtend was ik om elf uur wakker geworden, had ik een douche genomen en wat gegeten. Daarna was ik vrijwel meteen vertrokken naar mijn huis om mijn skeelers te halen. Na een halfuurtje skeeleren was ik op weg gegaan naar het trainingscomplex om Sven op te halen. Ik was op de fiets.

Toen ik eindelijk aangekomen werd ik meteen opgemerkt door Kjeld.

"Hey Noor," zei hij. "Lang niet gezien. Wat gezellig dat je even komt kijken."

"Sstt," siste ik meteen. "Ik kom voor Sven."

Kjeld knikte. "Weet ik."

Op dat moment draaide Sven zich om. Ik zag de verbaasde blik op zijn gezicht toen hij me zag staan. Hij zwaaide daarna enthousiast naar me. Ik zwaaide terug en zuchtte.

"Lekker gedaan Kjeld."

Grijzend keek hij me terug aan.

"Dus," vroeg hij. "Hoe gaat het tussen jullie?"

Ik haalde mijn schouders op. "We zijn goede vrienden, denk ik."

"Maar je wilt maar," zei hij. "Of niet?"

Weer haalde ik mijn schouders op. "Ik weet het niet."

Kjeld ging weer door met trainen en ook zag ik dat Sven nog steeds bezig was. Hij was de enige die geen pauzes nam.

Na de training kwam hij naast me zitten.

"Ik ben verbaasd je hier te zien," zei hij toen hij neergeplofd was.

"Weet ik," zei ik. Ik had zijn verbaasde gezicht wel gezien. "Heb je vrij vanmiddag?"

Hij knikte. "Hoezo?"

"Sascha vroeg of we meewilden naar de dierentuin."

Hij knikte me een kleine glimlach op zijn gezicht.  "Leuk, ik ga even douchen."

Ik knikte waarna Sven me alleen liet. Ik greep naar mijn telefoon om te zien dat Sascha ons zou ophalen over een halfuur bij mijn huis. Dat redden we wel.

Sven was snel klaar en dus vertrokken we op de fiets naar mijn huis.

"Dus waarom de dierentuin?" vroeg hij.

Ik haalde mijn schouders op. "Moet je niet aan mij vragen."

Thuis aangekomen had ik nog even de tijd om me om te kleden en wat te eten klaar te maken voordat Sascha op de stoep stond.

Niet veel later zaten we allemaal in de auto. Sven en ik op de achterbank. Sascha en Daan op de voorbank.

"Dus hoe zit het tussen jullie twee?" vroeg Sascha.

Ik en Sven keken elkaar aan en kleuren langzaam rood. Ik gooide de vraag terug.

"Prima hoor," vertelde Sascha. "We hebben nu bijna twee maanden." Ze lachtte naar Daan en hij glimlachte terug.

Bij de dierentuin aangekomen kochtten we kaartjes en Sven betaalde voor mij.

"Waar willen jullie eerst heen?" vroeg Sven toen hij de kaart ontvouwde.

"Naar de apen," zei ik. "Dan kan je eindelijk te verloren familieleden ontmoeten."

"Ha-ha," lachte Sven nep.

We begonnen met lopen en ik zag dat Sascha Daans hand pakte. Stiekem wilde ik dit ook bij Sven doen maar ik durfde het niet.

Bij de apen aangekomen pakte ik mijn telefoon erbij.

"Familiefoto!" grijnsde ik terwijl ik een foto van Sven voor de apenkooi maakte.

"Hé!" riep Sven. "Jij hoort er ook bij."

Ik zuchtte en gaf mijn telefoon aan Sascha. Ik lachtte en Sven sloeg een arm om me heen. De foto was gemaakt. Een beetje teleurgesteld was ik toen Sven zijn arm weer van me afhaalde.