A Beautiful Flight ft Martin Garrix

25

Pov Annick

Met mijn slaperige kop loop ik mijn klas binnen. I'm so tired. "Zal ik het vragen?" hoor ik een kind zeggen. "Wat?" vraagt iemand anders. "Of ze de vriendin is van Martin Garrix?" zegt hij weer. "Ga je gang," zegt het andere kind. "Durf niet," lacht hij. Ik negeer het en loop naar mijn plek. Waarom durfen ze het niet te zeggen? Ik bijt niet hoor. En wat voor een simpele vraag is het? Ze durven ook ergere dingen te vragen. Don't get it at all.

Ik ga op mijn plek zitten en leg mijn tas op mijn tafel. "What the fuck," zegt een jongen. Niet interessant. Ik gaap en pak mijn telefoon. Opeens is het stil, helemaal stil. Ik kijk op en de meeste mensen kijken naar mij, ik frons. "Wat?" "Sinds wanneer ken jij Martin Garrix?" Vraagt Harry. "Drie weken. Hoezo?" Vraag ik. "Niks," mengt de leraar in het gesprek, "ga zitten en telefoons weg. Boeken op tafel." Ik rol mijn ogen en pak mijn boeken. Waar gaat dit over? Naja, het zal wel gewoon.

•~•

Jaja, vandaag komen alle kindjes weer thuis. Juul komt terug uit Engeland en Martijn en de crew ook. Ik hoop echt dat het goed komt, alle hoop. Maar juich nooit te vroeg. Dus daar sta ik weer, op het vliegveld te wachten bij de aankomsthal. Gelukkig zitten ze beide bij dezelfde, dus ik hoef mezelf niet door tweeen te hakken.

Beide vluchten zijn geland en de bagage wordt als het goed is op de band gelegd. Please laat dit niet lang duren. Ik zucht, ik sta hier al een half uur. Ben twee Starbucks verder en heb al een broodje op. Nee, ik verveel me echt niet. Ik zucht en haal mijn hand door mijn haar. Hoelang gaat het nog duren? Het duurt zo laaang.

De schuifdeuren gaan open en Juul loopt naar buiten. Yeah gurl. Ze heeft oortjes is, as always. "Julia," zeg ik. Ze kijkt op waarna ze mij aankijkt. "Hey," glimlacht ze en haalt haar oortjes uit haar oren. "Hey," zeg ik en we geven elkaar een knuffel. "Wow, je haar," zeg ik verbaasd. Het is kort, de uitgroei is donker en de rest is blond. "Echt gaaf," zeg ik. "Dank je," zegt ze zacht, verlegen. Ik grinnik en ze zet haar spullen op de grond.

"Op wie wachten we?" Vraagt ze. "Louis," glimlach ik. Ze probeert te glimlachen, maar dat mislukt gelijk. "Wat?" Vraag ik gelijk en pak haar arm vast. "Ja eh, dat kind is er. Ze hangt om Louis heen," mompelt ze. Nee, niet nu. Het is half twaalf in de avond en ik heb geen zin in dit. Ik zucht. "Waarom kan ik nooit iemand leuk vinden zonder dat hij mij niet leuk vindt, een relatie heeft of gewoon veel ouder is? Wat doe ik verkeerd?" Vraagt ze hopeloos. "Dat kan niet," zeg ik zacht. Hij heeft gisteren nog gezegd dat hij haar leuk vindt. "Hij lijkt het ook niet erg te vinden," zucht ze en zet haar zonnebril op als de schuifdeuren weer opengaan. Ze weten echt niet wat ze moeten, mijn god. Ik zucht en kijk haar aan, "geen idee, to be honest."

De schuifdeuren gaan weer open en met alle hoop kijk ik of het Martijn is. Hij kijkt op en glimlacht als hij mij ziet staan. We lopen naar elkaar toe en ik kruip in zijn armen. "Hey," mompel ik. "Hey," mompelt hij en drukt een kus op mijn wang, "niet te erg. Mensen kunnen ons zien." Ik knik en trek terug. Ik wil nog niet in het nieuws komen als de vriendin van Martin Garrix, nah laten we nog maar even wachten. "Ik heb je gemist," fluister ik en kijk hem aan. "Ik jou ook," fluistert hij. Ik hou me in, ik wil hem knuffelen en kussen.

Louis loopt naar Juul toe, maar ze doet net alsof ze gebeld wordt. Mijn mond valt open en kijk haar aan. Geen idee wat voor blik ze heeft, ze heeft een zonnebril op. "Oh shit. Eh, can I call you back in the morning? I'm at the airport and Lou-you know, that guy," zegt ze en bijt op haar lip. "Louis," fluister ik. "Ah okay," zegt Martijn. "No. Joe stop. O my words. Please. You're so embarrassing," sist ze en ik grinnik. "Met wie belt ze?" Vraagt Louis. "Joe," zegt Watse dood normaal. "Oh," zegt Louis zacht, "Joe wie?" "Joe Sugg," zeg ik. Ze hangt op en komt naast mij staan. "Ik moet gaan," zegt ze zacht en pakt haar tas. Ik frons. "Ik spreek je nog wel," zegt ze en loopt weg.

"Blijf je slapen?" Vraagt Martijn. Ik knik, "t mag ook bij mij, als je wilt. Maar ik snap de je thuis wilt zijn." "Liever thuis. Ik heb mijn bed gemist," gaapt hij. Ik grinnik, "is goe." Louis kijkt mij hopeloos aan. "Ga rennen dan, ik neem je spullen mee," zucht ik. Hij laat alles vallen en rent weg. "Mama Annick, mensen kunnen niet zonder dr," zeg ik en rol mijn ogen. "Je bent ook gewoon de beste," zegt Martijn en glimlacht. Ik bloos en kijk weg.

Ik pak Louis zn spullen en we lopen met een paar naar de auto. Ik ga zo gelijk slapen, ik mag blijven slapen. Dus ja. Ik ben gesloopt, vandaag van het eerste tot het negende op school gezeten, nee niks voor mij. Ik kijk voor me uit en zie geen Louis of Julia. "Hoe was het?" Vraag ik. "Echt super gaaf. Je moest erbij zijn," zegt hij enthousiast. "Bedank die kut school maar," zucht ik. "Hey hey, niet zeuren," zegt hij. Ik rol mijn ogen en zucht. "Ik wil gewoon bij je zijn," mompel ik, "niemand durft iets te vragen op school. De hele tijd roddelen ze over mij en over jou. Ik word er gek van." "Awh. Komt goed," zegt hij. "Beter wel, maar vertel: nog iets bijzonders meegemaakt?" Vraag ik. Glimlachend vertelt hij hoe mooi het was om daar te spelen en alle dingen die hij mee heeft gemaakt.

"Ze is weg," zegt Louis die opeens naast me staat. Ik schrik. "Hoe weg?" Vraagt Martijn en lacht om mij. "Hoe weg? Nou de bus pakken en weg gaan. Hoe wil je anders weggaan?" Vraagt hij sarcastisch. "Met het vliegtuig, duh. We zijn op Schiphol," grinnikt Martijn. "Slecht, heel slecht," lach ik. Hij haalt zijn schouders op en kijkt naar Louis. "Man man man, ik moet nog helemaal met de trein naar huis en dan zit ik met Juul. Mijn leven," zucht hij. "Blijf gewoon slapen," zegt Martijn en ik kijk hem aan. "Als je het goed vindt," maakt hij zijn zin af. "Als Juul ook komt," zeg ik zacht. Hij knikt. "Okay, op naar huis," zeg ik en zet Louis' spullen neer voordat ik wegloop. Niet snel daarna lopen ze weer naast mij, echte sukkels.

--

Een extra deeltje omdat voor ons vandaag de vakantie begint :))