Één vlucht, één liefde, één beslissing. Onverwachts komt Annick haar celeb crush tegen in het vliegtuig als ze met haar familie naar Los Angeles gaat. Martin Garrix is haar crush sinds hij bekend is geworden, niet alleen om zijn uiterlijk, maar ook...
"Weet je wie ik tegen kwam?" Zegt Annick gelijk als ze de boodschappentas op het aanrecht zet. "Nee," zeg ik gelijk en kijk haar aan, tuurlijk weet ik dat niet. "Charelle," zegt ze, "echt een bitch. Verschrikkelijk. En alle mensen om je heen die je aankijken als je achter haar in de rij staat. Nee, geen pretje dit." Ik frons even, "hoezo is ze hier?" "Boodschappen doen, maar ze volgde me de hele tijd. Zo fcking irritant," zucht ze en haalt de boodschappen uit de tas. "Laat haar," zeg ik en sta op. Ze kijkt me boos aan, "hoe kan ik 'normaal' tegen haar doen als ze mijn relatie verpest heeft?" "Als je juist aandacht aan haar gaat schenken, dat gaat ze juist kutter doen. Als je geen aandacht aan haar schenkt, dan laat ze je ook. Ja, ze is er nog," zeg ik en sla mijn armen om haar schouders heen. Ze zucht en zet haar voorhoofd tegen mijn schouder. "Sorry," mompelt ze.
Ze maakt het haarzelf soms zo moeilijk terwijl het helemaal niet hoeft. Ze slaat haar armen om mijn middel en drukt een kus in mijn nek. Ze wrijft over mijn middel en ik druk een kus op haar slaap. "Wanneer wil je gaan?" Vraag ik, doelend op het vertrek naar de bruiloft. "Zo, we moeten nog wel een stuk rijden," mompelt ze. Ik knik, een bruiloft in Parijs zonder overvliegen. Tuurlijk kunnen we zelf alles betalen, maar van iemand met veel geld en een bruiloft, verwacht ik ergens een vlucht.. en al helemaal als het familie is waar je een goede band mee hebt. Maar misschien denk ik wel verkeerd of luxe. "Okay, het is half tien. Tien uur vertrekken?" Vraagt ze en kijkt me aan. "Sure," zeg ik en geef haar een kus. Ze glimlacht.
•
We rijden de Parijse stad binnen, dat heeft echt lang geduurd. Het was wel gezellig, maar het duurde zo lang.
"Het is wel grappig dat jij met een Range Rover Velar tussen al die kleine autootjes rijdt. Het is zo'n verschil," grinnik ik. "Tja," zegt ze en kijkt rond, vrouwen achter het stuur.. nee geintje, ze rijdt goed. "Die autootjes zijn wel echte mongolen. Nou ja, de bestuurders. Ze weten echt niet wat ze willen," zucht ze geïrriteerd. "Relax," zeg ik gelijk en leg mijn hand op haar knie. Ze kijkt me aan en glimlacht zwakjes, ze heeft duidelijk tijdstress, maar dat hoeft niet. "Hoelang nog tot het hotel?" Vraag ik. "Een kwartier, maar met dit een half uur," zegt ze. Ik knik, "we redden het." Ze zucht.
Na twintig minuten komen we aan in het hotel en zijn we in de hotelkamer. "Dit was eens een reis," zeg ik en plof naast haar neer op het bed. "Nogal ja," zegt ze en nestelt tegen me aan. Ik sla mijn arm om haar heen en druk een kusje op haar voorhoofd. "Hoelang hebben we nog?" Vraagt ze en kijkt me aan. "Halfuurtje," zeg ik zodra ik op mijn telefoon voor de tijd heb gekeken. Ze zucht, "make-up doen, omkleden. Laat ik maar beginnen." "Hey, chill. Gewoon even vijf minuten knuffelen," zeg ik gelijk en sla mijn andere arm ook om haar heen zodat ze ten eerste niet kan ontsnappen, en ten tweede dat ik haar gelijk knuffel. "Tijn," mompelt ze en wilt ontsnappen. "Nah," zeg ik tevreden. "Het is dat ik van je hou," zegt ze en geeft me een lange kus. Ik glimlach tevreden en kijk haar aan, ze glimlacht breed.
Na een tijdje staat ze toch op en loopt naar de kast waar haar jurk hangt. Waarom hebben vrouwen zo veel tijd nodig? Ja okay, make-up en die shit. Maar hou het gewoon simpel, dat vinden mannen het mooist - nou tenminste ik. Gewoon makkelijk, naturel of hoe je dat ook noemt. Soms is het mooi, maar liever naturel. Ik kijk naar haar en ze neuriet mee op de muziek, ze is zo mooi. Dansend gaat ze naar de badkamer en verdwijnt. Ik glimlach en draai op mijn buik.
Na een paar minuutjes, sta ik ook op en loop naar de kast. Dat wordt omkleden.. Ah joh, ik ga mijn schoonfam weer zien en dat is gezellig. Ik kleed me snel om en loop naar de badkamer terwijl ik mijn hand door mijn haar haal. Haar blik valt op mijn outfit en mijn blik op haar jurk, mijn god wat ziet ze er goed uit. Ik glimlach scheef en ga naast haar staan bij de tweede wasbak. Haar mond zakt langzaam open als ze haar mascara in haar hand heeft en naar mij kijkt. Ergens maakt het me trots.. Ik duw haar mond dicht en druk een kusje op haar mondhoek. Verlegen kijkt ze weg en gaat blozend verder. Ik sla mijn arm om haar middel en leg mijn hoofd op haar schouder. Ze is zo verlegen, het maakt haar schattig.
Na mijn routine (wat bestaat uit mijn haar doen, tandenpoetsen, deo en parfum) kijken we elkaar aan in de spiegel. "Je ziet er zo knap en mooi uit," zegt ze zacht. Ik glimlach, "dank je. Jij ook," en geef haar een kus. Ze ziet er echt hot uit in dit grijze jurkje, perfect.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Maar ik twijfel, ik vind het bordeaux jurkje ook leuk," zucht ze, "en dat past ook meer bij jou." "Dit is netter en meer voor in de zomer. Doe het straks aan zodra het eten is," stel ik voor. Ze knikt. "Ik vind je outfit echt leuk. Het is anders, zo niet jou, maar het staat je wel echt," zegt ze en doet mijn stropdas goed. Ik glimlach trots, "moet wel eens een keertje." Ergens ben ik blij dat de bruiloft hier is, het is een mega landhuis met een mega grasveld. Ook een hotel, wel relaxt. Maar dan toch dat je hier met iedereen zit, ergens ook wel irritant. Maar ja, we morgen niet zeuren.
Annick doet haar hakken snel aan en we lopen met zn tweeën naar beneden, naar de hal waar iedereen wacht. "Ah lieverds," hoor ik achter me. Annick begroet iemand, geen idee wie het is, en we draaien ons om. De aankomsthal is echt mooi, zo groot en ruim. Wel echt Parijs', kan het niet echt uitleggen. Een hoog plafond, hoge witte duren, soort van goud kleur wat op de muur zit, kroonluchters. Nee, hier is veel geld aan uitgegeven. Ik haal mijn hand door mijn haar als ik de ouders en broer van Annick naar ons toelopen. "Hey," zeggen Annick en ik tegelijk waarna we elkaar gelijk aankijken. We lachen even, maar kijken snel voor ons uit. "Jullie zien er mooi uit," zegt haar moeder en geeft ons een knuffel. Ik glimlach en begroet haar vader. Ze zien er wel okay uit, niet echt mijn ding. Thomas heeft kleine Cole op zijn heup en zegt blij "hey."
Na twintig minuutjes, lopen we naar buiten, naar de plek op het grasveld waar de ceremonie gehouden wordt. Het ziet er echt mooi uit, de zon schijnt ook. Dus wat kan slechter vandaag op deze bruiloft? "Ik zie dit later al echt voor me," zeg ik zacht en ga naast Annick op het stoeltje zitten. "Wat?" Vraagt ze. "Dit, onze bruiloft," zeg ik en kijk haar aan. Ze glimlacht breed en krijgt blosjes op haar wangen. "Ik hou van je," fluistert ze. "Ik ook van jou," zeg ik en geef haar een lange kus. Er komt een oudere man naast me zitten, geen idee wie het is.
De bekleding van de bruiloft is wit, het is mooi. Één voor één lopen de bruidsmeisjes/jongens langs. Eigenlijk vind ik het wel raar dat Annick geen bruidsmeisje is, ze hebben een mega goede band. Naja, zal wel weer aan mij liggen. Iedereen gaat staan, dus wij ook. Annick pakt mijn hand vast en vlecht onze vingers met elkaar. Ik glimlach en kijk over haar schouder naar de bruid. Ze straalt helemaal, dat mag ook op deze dag. "Ze is mooi," zegt Annick zacht, "jaloers makend." "Nee, jij bent mooier," zeg ik zacht. Ze kijk snel naar mij en glimlacht vermakend. De bruidegom kijk trots naar zijn aanstaande, bruiloften zijn nooit echt mijn ding. Maar dit is altijd wel mooi om te zien. Ik hoop dat dit ook bij mij gebeurt later, als ik zo naar Annick kijk. Dat doe ik al, maar dat ze straks mijn achternaam heeft.
