A Beautiful Flight ft Martin Garrix

70

Jaja, heb de laatste pww overleeft. Het ging prima, tot nu toe geen onvoldoendes!
Maar omfg, die hitte. Kan er zo niet tegen haha.
Sorry dat ik lang niks geplaatst heb :s
Xx

Pov Annick

Ik voel me beroerd, maar ook echt zwaar beroerd. Ik voel me zo misselijk en mijn buik doet zo'n pijn. Tijn die is weer weg voor zn werk, volgens mij zit hij nu op de vlucht van Dubai naar New York City. Op dit soort moment dat ik eigenlijk echt gewild dat ie thuis was. Mijn ouders zijn op zakenreis, Thomas is op vakantie, Niek is met zn vriendin ergens en Juul is voor dr werk in het buitenland. Dus eigenlijk heb ik niet echt veel mensen om me heen at the moment. Tuurlijk wel de fam van Tijn, maar dat is anders.

Ik lig nog steeds in bed, ik ben gewoon te lui en te ziek om uit bed te gaan. Zuchtend druk ik mijn gezicht in het kussen van Tijn en kreun even als de pijn weer opkomt. Waarom bestaat dit? Ik speel met mijn trouwring, nog steeds is dit de mooiste dag uit mijn leven. Onze trouwdag van een jaar geleden, het kon echt niet mooier. Tijn was zo mooi en mijn jurk was ook echt mooi.

"Annick?" Hoor ik opeens als er iemand op de trap loopt. Verward kijk ik op en trek het deken meer over mijn schouders. Opeens zie ik het hoofd van Juul steeds meer naar boven komen waarna er ook een lichaam meekomt. "Annick," zegt ze bezorgd en loopt naar me toe, "wat is er?" "Voel me zo ontzettend beroerd," mompel ik. "Ben je ongesteld?" Vraagt ze zacht en komt naast me zitten op bed. Ik schud mijn hoofd, "maar het doet zo veel pijn." "Wat kan het dan zijn?" Vraagt ze zacht. Ik haal mijn schouders op. "Ah kut."

Ik ga recht zitten en hou mijn hand voor mijn mond. Juul staat gelijk op en pakt iets van de grond, ze houdt het voor mijn mond en ik kots wat uit in het zakje? Oh, HM tasje. Een zure smaak komt in mijn mond en ik tuf nog iets uit. "Gadverdamme," zeg ik, "hoe wist je dat ik ging overgeven?" Ik pak een zakdoekje wat op het nachtkastje staat en veeg mijn mond af. "Eh Nicky," zegt ze zacht. Ik kijk haar vragend aan. "Er zit bloed doorheen," zegt ze zacht, bang. Ik kijk naar het zakdoekje en zie ook bloedsporen. Mijn ogen worden groot en ik kijk haar bang aan, "wat is dit?" "We moeten naar het ziekenhuis," zegt ze. Gelijk ontstaan er tranen in mijn ogen, ik wil dat niet. "Gewoon uit voorzorg," stottert ze. Ik knik en sta op. Snel kleed ik me om en we gaan naar het ziekenhuis.

•

"Na wat onderzoeken zijn we tot twee conclusies gekomen," zegt de moeder van Tijn, ze is mijn arts. "Ja," zeg ik zacht en pak Juul dr hand vast. "Er is iets moois en iets minder moois," vertelt ze en ik probeer emoties van haar gezicht af te lezen, ik kan echt niks zien. "Het goede nieuws is dat je zwanger bent," zegt ze met een glimlach. Ik knijp zachtjes in Juul dr hand, er is iets meer. "Maar.." zeg ik hees. "Er is kanker geconstateerd, in je darmen," zegt ze. "Wat?" Fluister ik en ze begint te praten.

Alles om me heen wordt een waas, geen gehoor, amper zicht. Er rolt een traan over mijn wang en ik laat Juul dr hand los. Nee nee, er moet een fout gemaakt zijn, bij allebei. De laatste keer was het veilig en ik slik de pil.. en kanker.. nee dat kan niet.

Verward kijk ik de moeder van Tijn aan die mij medelevend aankijkt. "Kom hier," zegt ze en spreid haar armen. Ik sta op van mijn stoel en kruip in haar armen. "Je mag haar niet aanraken, remember? Nieuwe regels. Behalve als het moet voor het onderzoek," zegt zo'n random kind wat naast haar staat. "Lieverd," zegt ze zacht en houdt me stevig vast. Ik barst uit in tranen en sla mijn armen losjes om haar heen. "Ze is mijn schoondochter, tuurlijk mag ik haar troosten als ze dit nieuws krijgt," snauwt ze als dat andere mens weer een opmerking maakt over patiënten aanraken.

"Annick," zegt ze en kijkt me aan, ze veegt mijn tranen weg en glimlacht zwakjes, "ik wil dat je Martijn belt en dit vertelt. Ik weet dat het moeilijk is, maar je hebt hem echt nodig." Ik schud mijn hoofd, "nee. Ik ga het vertellen als hij klaar is met de tour. Niet nu." "Annick, bel hem nu," zegt ze een soort van streng, naar lief. "I can't," zeg ik en bijt op mijn lip. "Ik zou dit gelijk willen weten als ik hem was, doe het. Ik wil je niet dwingen, maar het is denk fijner voor je als hij er is," zegt ze lief. Daar heeft ze gelijk in.. maar ik wil hem niet storen tijdens zn tour.

Na een tijdje besluit ik toch Tijn te bellen.. Ik pak mijn telefoon en hou het bij mijn oor.

M: "Hey lieverd," zegt hij blij. Zodra ik zijn stem hoor, begin ik weer te huilen. "W-wat is er?"

A: "Er is iets. Ik ben bij je moeder in het ziekenhuis," zeg ik en bijt op mijn lip.

M: "Wat is er?" Stottert hij bezorgd.

A: "Uit onderzoek is gebleken dat ik zwanger ben," zeg ik zacht. Het is even stil aan de andere kant van de lijn, de spanning is om te snijden.

M: "Maar dat is toch geweldig? We worden ouders," zegt hij enthousiast, blij, maar toch verward.

A: "Ja," zeg ik zacht en haal mijn neus op. Ik weet echt niet hoe ik het over moet brengen.

M: "Maar?"

A: "Maar ik heb kanker," flap ik er in één keer uit. Het blijft echt dood stil aan de andere kant. Het enige wat je hoort, zijn mensen die lachen/praten.

M: "Wat? Hoe? Nee dit kan niet. Nee nee, dit kan en mag niet," ratelt hij en loopt ergens naartoe. "I need to go to Amsterdam," hoor ik hem zeggen. "I need to. Please. Something happened to my wife." Ik barst in tranen uit als hij dit zegt.

A: "Tijn?"

M: "Ja, lieverd?"

A: "Ik ben bang," fluister ik.

M: "Je hoeft niet bang te zijn, het komt goed. Je bent in goede handen. Ik kom zo snel mogelijk naar je toe, okay?"

A: "Ja," zeg ik zacht.

M: "Ik ben er zo, het komt goed." Ik knik en knijp mijn ogen dicht.

•

"Maar waarom was je bij mij thuis?" Vraag ik, ik moet afleiding hebben om de tijd te doven. "Ik kwam net terug en ik wilde je eigenlijk meenemen naar een lunchtentje of iets in die richting. Picknicken," zegt ze zacht. Ik knik langzaam, "had niet gehoeven." Ze haalt haar schouders op, ze is zo down. Ze is geschokt. "Maar hoe was het daar? Wat deed je daar eigenlijk?" Vraag ik zachtjes. "In Parijs voor de vogue en voor de nieuwe film van Fast and Furious. Daarna Londen voor een interview voor vogue en een interview voor een ander blad. En dat is het zo'n beetje," vertelt ze en zucht. "Leuk toch?" Vraag ik een beetje verbaasd. "Jawel, maar ik ben dat reizen zo zat," zegt ze, "als het voor werk betreft. Voor vakantie is het anders, maar het duurt eindeloos lang. En wat heb jij gedaan?" "Ah. Maar niet veel eigenlijk, gewoon bankhangen en boodschappen doen. Huisvrouw zijn zonder werk, ya know. Nee, heb wat gekeken voor werk, maar kan niet echt iets vinden wat ik wil en wat aan mijn eisen voldoet," zeg ik en kijk haar aan. Ze knikt even en kijkt naar haar handen die op haar schoot liggen. Ze is verdrietig, ze is niet zichzelf. Ik snap als dat door mij zou komen, maar.. ik weet het niet.

Owh ja, ze willen me langer houden voor meer onderzoeken.

"Annick," hoor ik iemand zeggen die de kamer binnenrent. Ik sta op en loop direct naar Tijn toe die de kamer binnen komt stormen. Hij neemt me gelijk in zijn armen en houdt me stevig vast. Ik barst uit in tranen en verberg mijn hoofd in zijn nekholte. "Lieverd," mompelt hij. "Waarom ik?" Huil ik. Hij haalt zijn neus op en drukt een kus op mijn wang. "Shh," sust hij en wrijft over mijn rug.