Hard tegen Hart - Deel 1 (Verborgen Agenda's - Boek 1) (Internet) (Netties 2017)

10.3: Boekengeheimen - Victor

In de namiddag brachten ze Katharina's boeken naar haar kamer. Samen haalden ze de foto's eruit voor ze de boekenkasten vulden.

"Dat je dat gedurfd hebt! Zoveel foto's van moeder, verzameld recht onder vaders neus."

"Niet overdrijven, Koenraad. Mijn boeken waren enkel in juli en augustus in het kasteel. Van die twee maanden waren jullie er anderhalve weg. Trouwens, vader leest enkel over de geschiedenis van Saval, hij verfoeit romans. Het risico was praktisch onbestaande."

"Toch is het moedig. Ik wou dat ik hem niet zo lang slaafs gevolgd was."

"Je doet jezelf weer tekort, grote broer. Zonder jou was ik niet ontsnapt, weet je nog? En wat we samen hebben verwezenlijkt in Prisja was ook een zware klap." Ze nam een nieuw boek van de stapel. "Hoe zit het met je financiën? Ben je al hersteld van vaders poging om je te ruïneren?"

"Nee, nog niet. Twee jaar is te kort om de put die hij geslagen heeft weer te vullen."

"Welke put? Koen, waarom heb je niet aan mij gevraagd om je geldzaken te regelen? Ik help Erik toch ook?"

"Omdat het stiekem moest gebeuren, Victor. Jij bent daar niet sluw genoeg voor. Zij wel."

Ze lachte. "We hebben hem maanden een rad voor zijn ogen gedraaid. We zijn een goed team."

Victor wachtte vol ongeduld op uitleg van de breed grijnzende tweeling. Aan de twinkeling in hun ogen te zien, waren ze echter niet van plan hem snel tegemoet te komen. Om zijn nieuwsgierigheid te bedwingen tot ze genoeg hadden van hun plagerijen, bestudeerde hij hen in stilte. Nu hij ze voor de eerste keer van dichtbij naast elkaar zag, viel het pas echt op hoe weinig ze op elkaar leken. Koenraads ravenzwarte haren stonden in schril contrast met Katharina's dieprode. Koenraad was groot, een tiental centimeter groter dan hijzelf, met brede schouders en een fiere lichaamshouding. Alsof hij zich de hele tijd nog imposanter wil maken dan hij al is. Katharina's kruin kwam slechts tot aan Koenraads oksel, terwijl ze voor Victor zelf de perfecte grootte had: exact een hoofd kleiner. Dat hij zich een beetje zou moeten bukken om haar te kussen, vond hij niet erg. Wanneer ik haar in mijn armen heb, voel ik haar hele lichaam tegen het mijne. Zalig vind ik dat.

Koenraads lichaamsbouw en zelfzekere uitstraling zorgden ervoor dat iedereen die hem oppervlakkig kende zich geïntimideerd voelde in zijn aanwezigheid. Hij werd gezien als bekwaam, maar hooghartig en onaangenaam. Net als zijn vader. Katharina had dezelfde zelfbewuste uitstraling. Zij kwam echter lieflijker over. Hij had nog niemand een kwaad woord over haar horen zeggen, zelfs niet wanneer ze niet wisten dat hij meeluisterde. Of het nu kwam door haar sierlijkheid en elegantie, haar kleine gestalte of haar vermogen om iedereen op hun gemak te stellen, wist hij niet. Waarschijnlijk was het een combinatie van de drie. Hoe ironisch dat de zachtste van de twee de hardste reputatie heeft. Wie mijn Kate echt wil leren kennen, botst op een dikke muur van wantrouwen. Pas wanneer je daar met vallen en opstaan doorheen bent geraakt, krijg je de echte Katharina te zien. Koen is veel opener wanneer je de moeite neemt om met hem te praten. Hoewel ook hij een laag of drie voor zich houdt in het begin. Hij zuchtte. Ze zijn allebei even frustrerend. Dat hebben ze dan weer wel gemeen. En hun vreselijke gevoel voor humor.

"Verlos hem uit zijn lijden, broer. Je ziet toch dat hij op het punt staat om te barsten van nieuwsgierigheid," zei Katharina uiteindelijk. "Kijk: hij haalde net zijn hand door zijn haar." Hij bleef zwijgen. "Koenraad!"

"Ssht. Ik denk na."

"Als jij het niet vertelt, doe ik het. Doorspekt met insinuaties en intieme details."

Hij grinnikte. "Je wordt week, zusje." Haar ogen flitsten gevaarlijk en hij hield afwerend zijn handen omhoog. "Goed dan." Hij wendde zich tot zijn vriend. "Eerst een beetje historiek. Wanneer moeder stierf, werd haar erfenis in drie gelijke delen verdeeld tussen haar man en kinderen. Grootvader werd aangesteld als beheerder van onze fondsen, zodat vader er niet aankon. Haar testament bepaalde ook dat we op onze achttiende verjaardag konden beslissen wie zeggenschap kreeg over ons fonds: grootvader, wijzelf of iemand anders. Katharina koos voor grootvader en zijn team van financiële experts, tot grote woede van vader. Ik sloot een deal: als ik aan de Universiteit van Rowe mocht studeren en hij mij zolang ik daar bleef met rust liet, mocht hij mijn fonds beheren. Hij ging akkoord. Met een doctoraat had hij natuurlijk geen seconde rekening gehouden. Aan het begin van het tweede semester van mijn laatste jaar kreeg ik die kans en ik heb ze met beide handen gegrepen. Trots bracht ik vader op de hoogte, maar hij reageerde afwijzend. Hij wilde dat ik naar huis kwam om mijn plichten als kroonprins op te nemen. Ik weigerde en herinnerde hem aan onze afspraak. Vanaf dat moment joeg hij in sneltempo mijn geld erdoor. Tot dan had hij onopgemerkt kleine bedragen versluisd naar zijn eigen rekeningen. Het leek wel alsof hij wilde dat ik achter zijn praktijken kwam. Wanneer dat uiteindelijk gebeurde, was bijna al mijn kapitaal verdwenen. Vader had bovendien bevolen om alle betalingen uit mijn fonds stop te zetten nadat ik was afgestudeerd, ook van mijn appartement in Rowe. Zijn argumentatie was dat ik evengoed weer thuis kon komen wonen. Hij hoopte mij op die manier te dwingen mijn doctoraatsdromen op te bergen."

"Maar dat was buiten Kate gerekend."

"Inderdaad. We spraken af in Prisja met de beheerders van haar fonds. Ik droeg het beheer van het mijne aan hen over en Katharina gaf hen de opdracht om geld uit haar fonds te gebruiken om mijn appartement via een stroman op te kopen. Sindsdien betaal ik huur aan haar. Daarna verdween ze zodat haar spoor koud was voor vader er achter kwam wat er was gebeurd. Dankzij jouw aanwezigheid heeft dat maanden geduurd."

"Hoe reageerde hij? Ik kan mij niet voorstellen dat hij dit zomaar over zich heen heeft laten gaan."

Koenraad schudde zijn hoofd. "Nee, dat heeft hij niet. Uit wraak heeft hij al Katharina's spullen verbrand die hij thuis opgeslagen had na haar vertrek."

Ze legde dramatisch haar palm tegen haar voorhoofd. "Dat was echt vreselijk." Ze rolde met haar ogen. "Alsof ik die lelijke jurken ooit nog zou aantrekken. Mijn belangrijke bezittingen had ik al lang in veiligheid gebracht."

"Dat wist hij niet, neem ik aan."

"Nee." Ze gniffelden.

"Ik heb mijn acteertalent bovengehaald wanneer hij het mij vertelde. Hij is er nog altijd van overtuigd dat ik er kapot van was."