Hard tegen Hart - Deel 1 (Verborgen Agenda's - Boek 1) (Internet) (Netties 2017)

13.4: Net te laat. Of net op tijd? - Victor

Wanneer Victor zijn vriend de balzaal in zag slenteren, haalde hij opgelucht adem. Eindelijk iemand waarmee ik een intelligent gesprek kan voeren! Zijn nieuwe verantwoordelijkheden binnen het koninkrijk hadden zijn populariteit bij de andere vorstenhuizen een boost gegeven, waardoor hij omringd werd door een tiental vrouwen die erop gebrand waren om de nieuwste prinses van Tolosa te worden. In nog geen duizend jaar. Geen enkele vrouw ter wereld kon tippen aan zijn Kate. Dus was hij beleefd en aangenaam gezelschap voor iedereen. Niemand werd anders behandeld, niemand kreeg extra aandacht. Het vermijden van valse hoop en geruchten was zijn topprioriteit. Voorlopig was dit hem aardig gelukt. 'Charmant maar koud,' was de overheersende mening over zijn karakter. Missie volbracht.

Hij bevrijdde zich uit de klauwen van de prinses van Weet-ik-veel-waarvandaan en kwam Erik tegemoet. Verbaasd merkte hij op dat hij niet in zijn gewone doen was. Er is iets aan de hand.

"Erik!" begroette hij hem overdreven enthousiast.

"Victor," antwoordde Erik met een brede glimlach die geen weerklank vond in zijn ogen. "Het spijt me dat ik je moet weghalen van dit prachtige bal, maar er is een situatie die jouw aandacht vereist." Victor keek hem peinzend aan. "Nu meteen," vervolgde hij met klem.

"Ja, natuurlijk. Geen probleem. Situaties oplossen is waar ik voor leef," repliceerde hij met een vleugje humor om zijn opborrelende paniek te verbergen.

"Daarom zocht ik jou. Deze situatie is echter te delicaat om met z'n tweeën op te lossen. Zou het mogelijk zijn om je vader mee te vragen?" Hoewel Eriks glimlach nog steeds uitdrukkelijk aanwezig was, vertelden zijn ogen een ander verhaal. Victor kon de ernst van de situatie bijna proeven en stemde meteen in met zijn verzoek. Nog geen vijf minuten later was het drietal op weg naar de bediendevertrekken.

"Wat is er, Erik?" vroeg Victor zodra ze alleen waren.

"Vader heeft besloten om mij te vergezellen. Onze secretaris heeft mij op de hoogte gebracht van zijn plannen. Hij maakte zich vooral zorgen over je persoonlijke assistente. Blijkbaar heeft vader enkele verontrustende opmerkingen over haar gemaakt. Na mijn aankomst ging ik zonder dralen op zoek naar Kate." Hij wierp Victor een veelbetekenende blik toe. "Nadat ik van de schok bekomen was om een verdwenen prinses terug te vinden in jouw bureau, als je persoonlijke assistente nota bene, heb ik haar gewaarschuwd en is ze er als een haas vandoor gegaan. Haar laatste woorden waren: 'Ik ga naar mijn kamer. Haal Victor!', wat ik dan ook meteen gedaan heb. Gehoorzaam als ik ben."

Victors ogen werden groot van angst. "We hebben geen tijd te verliezen!" riep hij uit. Hij zette het op een lopen, op de voet gevolgd door Erik en Richard. Enkele minuten later bereikten ze de gang naar Katharina's kamer. Ze hoorden Igors nasale stem vleien: "Waar ben je, mopje? Je verstoppen is zinloos, ik krijg altijd wat ik wil. Ik beloof je dat ik zacht zal zijn. Als je het lief genoeg vraagt."

Victor stormde brullend van woede de kamer binnen. "Ik maak je kapot, vuile smeerlap!" Hij trok de oudere koning hardhandig de slaapkamer uit en duwde hem de zitkamer in. Voor hij zijn dreigement kon uitvoeren, hield zijn vader hem tegen.

"Niet doen, zoon. Hij is het niet waard." Ondanks zijn razernij gehoorzaamde hij toch zijn vader. Doelbewust blokkeerde hij de doorgang naar de slaapkamer. Als Kate daar is, moet hij via mij passeren om tot bij haar te raken. Over mijn lijk dat ik dat laat gebeuren.

Igor herstelde zich snel. Hij keek Victor neerbuigend aan en richtte zich tot de enige aanwezige die in zijn ogen zijn aandacht verdiende. "Dit is niet de manier om een geëerde gast te behandelen, Richard. Ik verwacht officiële excuses van je jongste pup," kondigde hij arrogant aan.

Voor Victor de koning opnieuw kon aanvallen, hield Richard zijn hand omhoog. "Genoeg, Victor. Ik handel dit wel af."

De andere koning keek triomfantelijk naar het woedende gezicht van de prins. Zijn zelfvertrouwen verschrompelde echter onder Richards vernietigende blik. "Wat heeft dit te betekenen, Igor? Waarom ben je hier?"

"Voor de onafhankelijkheidsviering, uiteraard."

Richards ogen vernauwden zich tot spleetjes. Igor zette een kleine stap achteruit. "Wat doe je hier, Igor, in deze kamer?" Hij deed zijn mond open om zijn gebruikelijke leugens te spuien, maar Richard legde ook hem met een handgebaar het zwijgen op. "Durf niet te liegen, Igor," waarschuwde hij hem bedrieglijk kalm, "we hebben je horen praten. Waarom zocht je Kat?"

"Kat?" vroeg hij oprecht verbaasd. "Ik zocht helemaal geen kat. Ik was op zoek naar Kate, de nieuwe verovering van je jongste gigolo. Een gewoon, niet erg rijk meisje dat een prins kan strikken, moet of uitzonderlijk mooi of uitzonderlijk goed in bed zijn. Wie weet wel allebei. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen."

"Wat had je gedaan als je haar gevonden had?"

"Mijn theorie getest," antwoordde hij laconiek.

"Was de vaststelling dat je haar niet vond geen teken dat ze niet getest wilde worden?"

Igor haalde zijn schouders op en maakte een wegwerpgebaar. "Wat kan mij dat nu schelen? Ze is personeel. Ze wordt betaald om te doen wat haar opgedragen wordt."

"Nee," wierp Richard tegen, "personeel wordt betaald om de taken uit te voeren die zijn opgenomen in hun takenpakket. In dit paleis horen seksuele diensten daar niet bij."

"Wij vieren onze lusten niet bot op ons personeel," beet Victor hem toe.

"Nee, jullie beginnen er een relatie mee," sneerde Igor. "Niet eens een schijnrelatie om haar in bed te krijgen, jullie menen het nog ook. Zwakkelingen, allebei."

"Hoe wist je dat Victor en Kate een relatie hebben?" vroeg Richard streng. "Wie heeft je deze informatie gegeven?"

"Niemand. Ik heb de mailbox van mijn zoon laten hacken. De ene mail na de andere over hoe mooi ze wel is, hoe intelligent, hoe charmant en ga zo maar door. Verliefde puber." Hij richtte zich smalend tot Victor. "Je mag haar houden. Als ze haar slappe prins wil ruilen voor een sterke koning, ben ik altijd beschikbaar." Met deze woorden draaide hij zich om en wandelde schaamteloos de kamer uit, richting balzaal.

"Igor," zei Richard gebiedend tegen de vluchtende koning. Igor bleef staan, maar draaide zich niet om. "Wanneer je ook maar één keer een personeelslid van mij lastigvalt tijdens je verblijf, word je meteen het land uitgezet. Begrepen?"

"Begrepen," antwoordde hij afgemeten voor hij verdween.