Hard tegen Hart - Deel 1 (Verborgen Agenda's - Boek 1) (Internet) (Netties 2017)

6.3: Mysterie alom - Victor

"Victor?" vroeg ze aarzelend na enkele minuten stilte. Hij gaf aan dat hij luisterde. "Waarom was je zo overstuur over het artikel? Elly en Rich zijn zo verliefd dat je misselijk wordt van al hun aanbiddende blikken wanneer je te lang in hun buurt bent." Ze rolde met haar ogen, wat hem een grinnik ontlokte. "Enkel een idioot gelooft die roddels over jullie. Dus zelfs als iemand denkt dat jij zoiets zou doen, zullen ze dat niet doen over Elly. Dat weet je toch wel? Net zoals je weet dat je familie je altijd zal steunen, wat er ook gebeurt. Waarom raakt het je dan zo?"

"Ik zal het vertellen. Ik vertrouw je," zei hij licht beschuldigend.

"Ik vertrouw jou ook, Victor. Ik wil je enkel behoeden voor het gif dat ik vader moet noemen."

Haar vader? Het draait allemaal om haar vader? "Ik ben een grote jongen, Kate," antwoordde hij veelbetekenend. "Ik heb geen bescherming nodig."

"Je weet niet hoe hij is!"

"Omdat jij het mij niet wilt vertellen," repliceerde hij bitter.

Ze kromp ineen. "Begrijp het alsjeblieft. Alles wat goed was in mijn leven heeft hij kapotgemaakt. Door hem heb ik op mijn achttiende mijn huis moeten verlaten, door hem heeft mijn broer bijna zes jaar niet tegen mij gesproken en door hem had ik geen enkel aandenken aan mijn moeder. Ik wil niet dat hij wat wij hebben ook vernietigt, wat het ook is."

Hij zuchtte. "Het spijt me. Ik wil je helpen. Ik wil dat je gelukkig bent." Met mij.

"Ik ben gelukkiger dan ooit, is dat niet voldoende?" Haar glimlach bereikte echter haar ogen niet. "Vertrouw er alsjeblieft op dat ik het beste weet hoe ik geholpen kan worden. Dat is niet door herinneringen op te halen aan een monster of door hem te confronteren en hem macht te geven over ons." Hij knikte kalm, terwijl hij inwendig juichend op en neer sprong. Ons! Ze zei ons! "Vertel me nu waarom je zo overstuur was door die roddels."

"Soms wordt het mij te veel. Ik zou die geruchten over mij heen moeten laten gaan, maar als ze te persoonlijk worden lukt mij dat niet. Ik neem aan dat je op de hoogte bent van alle verhalen die over mij verteld worden."

"Van de meeste toch."

"Ze zijn ermee begonnen tijdens mijn tweede jaar aan de universiteit. Ik had toen een vaste relatie die spaak is gelopen door al die leugens. Dat was alleszins de uitleg die Marianne, mijn ex, eraan gaf. Ik ga ervan uit dat ze de waarheid sprak. Helemaal zeker ben ik niet." Hij snoof. "Een bedrieger liegt nu eenmaal."

"Ze heeft je bedrogen? Is ze achterlijk of zo?"

Hij glimlachte. "Nee. Oppervlakkig misschien wel. En manipulatief. Ze kon zich overtuigend anders voordoen dan ze was. Ze had mij in ieder geval om de tuin geleid." Katharina kon haar glimlach niet onderdrukken. "Geen referentie, ik weet het," bromde hij. "Haar bedrog was al erg genoeg. Dat ze van alle mannen in de wereld net James uitkoos om mij mee te verraden, was een extra slag in mijn gezicht."

"Je vroegere beste vriend? Die James?"

"Eén en dezelfde."

"Wist ze wat er tussen jullie gebeurd was?"

"Ze wist alles."

"Waarom dan hij?"

"Haar wraak omdat ze geloofde dat ik met andere vrouwen sliep." Hij haalde zijn schouders op. "Als ze mij echt had gekend, zou ze geweten hebben dat er niets van aan was. Ik zou nooit iemand waar ik om geef bedriegen. Zo zit ik niet in elkaar. Tijdens de eerste maanden op de universiteit wierpen alle vrouwen zich aan mijn voeten omdat ik een prins was en daar heb ik schaamteloos van geprofiteerd, dat geef ik grif toe. Maar al snel wilde ik meer: echte intimiteit, een langdurige relatie, iemand die van mij hield. De enige vrouw met wie ik daarna naar bed ben gegaan was Marianne. Meer dan vijf jaar geleden."

"Ja, dat heb je mij al eens verteld. Het is dus echt waar?"

Hij keek haar recht in de ogen. "Ik zweer het."

"Ik geloof je. De voorbije drie maanden heb ik je op nog geen enkele leugen kunnen betrappen. En geloof me, ik heb het geprobeerd."

"Bedankt. Denk ik," zei hij dubieus. "Ik trek me al die lasterpraatjes aan omdat ik weet welk effect ze kunnen hebben." Hij haalde zijn hand door zijn haren. Ik was doodsbang om jou kwijt te raken. "Die roddelblaadjes hebben alles kapotgemaakt tussen mij en Marianne. Ook al ging het niet goed tussen ons, ik gaf wel om haar. Mijn familie gelooft er gelukkig niets meer van. Maar de geruchten tasten onze geloofwaardigheid aan. Door hun hardnekkigheid denken meer en meer investeerders dat er toch iets van waar is, wat mijn ouders ook zeggen. Hun redenering is: 'Waar rook is, is vuur. En als ze er niet in slagen om hun zoon onder controle te houden, kunnen ze al die investeringen dan wel aan?' Wanneer we onze reputatie verliezen, zal ook Rosenau daar de gevolgen van dragen. Daarom neem ik zoveel taken over tijdens Elly's zwangerschap: om mijn imago op te poetsen. Het maakt alleen niet uit: wat ik ook doe, die roddels blijven maar komen. Er verschijnen foto's van mij met vrouwen die ik nooit heb ontmoet, op plaatsen waar ik nooit ben geweest. En ik kan niet bewijzen dat het niet waar is! Hoe kan je nu bewijzen dat een foto vervalst is?"

"Niet zo somber, Victor. Ik vlieg er meteen in, binnen de kortste keren heb ik dit mysterie opgelost!"

Door haar stralende glimlach stond zijn hart even stil. "Ik hoop het. Wat gebeurt er als je weet wie er achter zit?"

"Dan zullen we dat varkentje eens goed wassen."