Hard tegen Hart - Deel 1 (Verborgen Agenda's - Boek 1) (Internet) (Netties 2017)

5.2: Een verontrustend telefoontje - Victor

Victor keek geërgerd naar zijn gsm. "Waarom rinkelt dat ding altijd wanneer ik op het punt sta om iets te eten?" mopperde hij.

Ze lachte. "Omdat je altijd van plan bent om iets te eten, misschien?"

Hij trok een gek gezicht voor hij met tegenzin opnam. Ondertussen had hij gezien wie hem belde, wat zijn humeur niet verbeterde. "Hallo, Erik. Wat wil hij nu weer?"

"Gefeliciteerd Victor! Je hebt de identiteit van je echte gesprekspartner geraden! En je prijs is ... een telefonisch onderhoud met mijn teerbeminde vader over een kwestie van staatsbelang! Neem je hem nu in ontvangst of wacht je liever nog even?"

"Erg grappig, Erik. Ik kom haast niet meer bij van het lachen." Hij blies gefrustreerd zijn adem uit. "Verbind hem maar door."

"Hij komt eraan. Veel succes en geniet van je prijs!"

Vanuit zijn ooghoeken ving hij Katharina's nieuwsgierige blik op. "Ik leg het straks wel uit," fluisterde hij voor de nasale stem aan de andere kant van de lijn zijn aandacht opeiste. "Goedemiddag, koning Igor. Waarmee kan ik u van dienst zijn?" Lastigste klant ter wereld of niet, beleefd zijn moet.

"Ik eis een grotere toelage. Met de aalmoes die ik nu ontvang, kan ik niet leven zoals het een koning betaamt. Doe er iets aan."

"Volgens mijn berekeningen is uw huidige dotatie ruim voldoende om al uw kosten te dekken. Is er een onverwachte uitgavenpost bijgekomen?"

"Ja. Ik wil Sigrid een diamanten ketting geven. Dat is niet voorzien. Regel het."

"Wie is Sigrid?"

"Eén van mijn persoonlijke assistentes. Ik heb trouwens gehoord dat jij er ook eentje hebt."

Hij klemde zijn tanden op elkaar. "Dat klopt. Er is wel een groot verschil: bij ons is 'persoonlijke assistente' geen ander woord voor minnares. Gelieve mijn persoonlijke assistente dan ook niet op dezelfde lijn te plaatsen als de uwe." Hij keek Katharina verontschuldigend aan. Haar lijkbleke gezicht prikkelde zijn beschermingsinstinct. Voor hij haar echter kon behoeden voor al het kwaad in deze wereld, diende hij af te rekenen met Igor.

"Waarom niet? Is ze een lelijk wijf? Of wil ze je niet?"

"Koning Igor. Ik geef geen commentaar op uw personeelsbeleid. Hou uw neus uit het onze. Als u uw persoonlijke assistentes enkel kan houden door ze te overladen met diamanten, is dat uw probleem. Niet het mijne. En zeker niet dat van uw land. Daarvoor wordt uw budget niet verhoogd. Bespaar op iets anders. Op uw kledij bijvoorbeeld."

"Dit is een schande! Hoe durf je mij zo te behandelen! Ik ben koning Igor van Rosenau, heerser over het oudste koninkrijk ter wereld!"

"Vergeet niet dankzij wie de geldproblemen van koning Igor van Rosenau, heerser over het oudste koninkrijk ter wereld, binnenskamers zijn gebleven. Zonder mij wist de hele wereld dat u op de rand stond van het bankroet. Tot uw financiële toestand er rooskleurig uitziet, is er geen ruimte voor extraatjes. Als de beheerder van uw financiën geef ik u volgende raad: ofwel leert u hoe u vrouwen bevredigt, zodat uw minnaressen ook zonder juwelen uw bed willen delen; ofwel bespaart u op iets anders. De keuze is aan u. En voordat u achter mijn rug geld uitgeeft dat u niet hebt: als ik ook maar één rekening ontvang die ik niet op voorhand heb goedgekeurd, neem ik ontslag."

"Maar dan vervalt de overeenkomst met de schuldeisers en gaat Rosenau failliet!"

Het geld is van hem en de problemen van zijn land. Typisch. "Dat klopt als een bus," antwoordde Victor opgewekt.

"Chantage! Dit is chantage!"

"Te nemen of te laten. De beslissing is aan u. Nog een prettige dag verder." Hij beëindigde grijnzend het gesprek.