Hard tegen Hart - Deel 1 (Verborgen Agenda's - Boek 1) (Internet) (Netties 2017)

8.4: Beslist - Katharina

Tegen de middag werd Katharina wakker. Verdwaasd keek ze om zich heen. Hoe ben ik in mijn bed terechtgekomen? Het laatste wat ze zich herinnerde, was de auto. Ze had enkel even haar ogen gesloten. Ben ik echt in slaap gevallen? En niet meer wakker geworden tot nu?

Haar oog viel op haar telefoon op het nachtkastje. Normaal lag die daar nooit. Nu was ze zeker dat iemand haar geholpen had gisteren. Met gefronste wenkbrauwen zette ze zich recht en pakte het toestel op. Op het scherm stond een bericht van Victor.

'Lieve Kate, ik hoop dat je mij kan vergeven dat ik je niet wakker gemaakt heb vannacht. Ik wilde je schoonheidsslaapje niet verstoren. We weten allebei hoe hard je dat nodig hebt. Geen paniek, ik heb niet van de situatie geprofiteerd om je kamer te doorzoeken op zoek naar informatie die ik tegen jou kan gebruiken. Al je geheimen zijn veilig bij mij. Net als jij. Je Victor.'

De telefoon gleed uit haar handen. "Oh nee. Ik zit in de problemen." Ze kreunde. "We hebben bijna gekust. Ik heb hem dingen verteld die zelfs Koenraad niet weet. Hij komt te dichtbij. Die verdomde Victor met zijn lach en zijn interesse en zijn attenties! Ik wil er niets meer van weten. Het kan me niet schelen hoe fijn ik het vind dat hij mij begrijpt, het kan me niet schelen dat hij de enige is met wie ik zo gemakkelijk kan praten, het kan me niet schelen dat hij echt naar mij luistert en doet wat hij kan om te helpen. Ik wil geen complimentjes meer, geen uitstapjes of al het andere dat hij doet om mij de zaken te laten ervaren waarvan hij denkt dat ik ze gemist heb!" Ze liet zich achterover vallen. Ze werd overspoeld door de herinneringen aan de dag voordien. De vorige dag was één van de beste uit haar leven geweest. Grotendeels door Victor. Hij was zo opgewonden als een klein kind. Ik heb me laten meeslepen door zijn enthousiasme. Ik was niet meer op mijn hoede, dus konden mijn emoties mij overvallen. Hij maakt mij ongelooflijk zacht en kwetsbaar. Maar tegelijk voel ik mij zo veilig, zo geborgen in zijn aanwezigheid. "Hij is veel te gevaarlijk!" snauwde ze. "Ik neem geen bijkomende voorzorgsmaatregelen meer. Ik vertrouw hem." Ze viel stil. Vertwijfeld fluisterde ze: "Is dat echt slecht? Ik vertrouw Ben toch ook?" Ze schudde haar hoofd. "Dit is anders. Ik ben voor hem gevallen. Als ik hieraan toegeef, zal ik Victors leven verwoesten door hem naar hier te halen. Ik wil niet dat hij ook in dit paleis alle herinneringen bevuilt. Als ik echt om hem geef, moet ik hem beschermen door hem te laten gaan." De tranen gleden over haar wangen. Een ijskoude hand klemde zich om haar hart, bereidde haar voor op de pijn. "Afstand. Ik zal afstand houden vanaf nu. Da's het beste voor ons allebei." Nu mijn hart en ziel hiervan overtuigen.

***

Mijn vakantie is voorbij, ik moet terug aan het werk. Ik zal vanaf nu  elke maandag, woensdag en zaterdag een nieuw deel plaatsen.