Hard tegen Hart - Deel 1 (Verborgen Agenda's - Boek 1) (Internet) (Netties 2017)

12.1: De dag erna - Victor

Langzaam werd Victor wakker. De eerste die hij zocht toen hij zijn ogen opende, was zijn Kate. Ze lag niet ver, op dezelfde plaats waar ze in slaap was gevallen. In zijn slaap was hij op zijn rug gedraaid, zodat ze niet meer tegen hem aan lag. Dat was een situatie die hij dadelijk rechtzette. Geruisloos kroop hij naar haar toe, tot hij haar kon lepelen. Zijn arm gleed rond haar middel, zijn hand rustte op haar buik. Hij begroef zijn neus in haar lange haren en ademde diep in. Ze rook naar Martha's chocoladebroodjes: even zacht als de romige boter en net zo zoet als de stukjes chocolade die smelten op je tong. Beter dan het beste parfum. Genietend sloot hij zijn ogen. Voorlopig was het leven zoals hij het wilde: met zijn Kate in zijn armen.

Het moment dat ze wakker werd, kon het onmiddellijk voorbij zijn. Als ze vannacht had toegegeven omdat ze te moe was geweest om zich nog verder te verzetten, dan zou dit het enige moment zijn dat hij met haar zou delen. Hij bereidde zich mentaal voor op de klap die misschien zou volgen en sloeg elk detail op in zijn geheugen, als herinnering voor later. De warmte van haar lichaam, de overgave waarmee ze hem gekust had, het vuur van haar passie. Hij trok haar nog dichter tegen zich aan.

"Stop ermee, Victor. Je drukt me bijna plat," mompelde ze slaperig.

"Sorry." Hij loste zijn greep een fractie. "Beter?"

"Mhmm."

"Ben je wakker?" vroeg hij zacht.

"Hangt ervan af hoe laat het is."

"Iets na tien."

"Wow ..." Ze draaide zich op haar rug. "Zo lang slaap ik zelden." Haar ogen vlogen open. "Ik heb geen enkele nachtmerrie gehad. Da's nog maar de tweede keer sinds ze begonnen!"

Hij steunde met zijn hoofd op zijn vrije hand en keek glimlachend op haar neer. "Wanneer was de eerste keer dan?"

"De nacht na Sagenland. Toen ik in slaap was gevallen in de auto." Ze dacht na. "In jouw armen," stelde ze blij verrast vast. "Mag ik elke nacht bij jou slapen?"

Haar woorden zetten een stortvloed van gevoelens in gang. Opluchting omdat ze positief reageerde op zijn aanwezigheid in haar bed. Trots omdat hij haar nachtmerries verjoeg. Dankbaarheid omdat ze hem nacht na nacht bij zich wilde hebben. Verlangen omdat haar glimlach haar ogen deed schitteren. En liefde. Zoveel liefde dat alle woorden die hij wilde zeggen in zijn keel bleven steken. Katharina had echter geen liefdesverklaringen nodig. Zelfs zonder Bens uitgebreide training in het lezen van mensen had ze zijn intense emoties herkend. Ze trok zijn hoofd naar beneden om haar lippen op de zijne te drukken. "Ik hou ook van jou, Victor." Hij kreunde wanneer ze haar ene hand begroef in zijn haar en met de andere zijn lichaam verkende. Hun kussen werden wilder en hij voelde zijn zelfcontrole afnemen.

"Kate," zei hij lichtjes buiten adem, "stop even. Ik moet je iets bekennen. Mijn familie heeft een verrassingsbrunch gepland voor je verjaardag. Als ze mij hier zien, weten ze meteen hoe de vork aan de steel zit." Hij glimlachte verontschuldigend. "Ze weten wat ik voor je voel. Ik ben niet goed in het verbergen van mijn emoties."

"Oh," antwoordde ze teleurgesteld. Ze sloeg haar ogen neer. "Ik begrijp het. Je vindt het te vroeg om je familie in te lichten over ons."

"God nee! Van mij mogen ze meteen weten dat je nu bij mij hoort. Hoe vroeger hoe beter." Hij rolde een kwartslag zodat hij bovenop haar terechtkwam. "Wat wordt het, Kate?" Zijn ogen boorden zich in de hare en hij kwam gevaarlijk dichtbij. "Mag ik blijven? Of wil je dat ik naar mijn kamer ga om binnen enkele uren terug te komen voor de brunch?"

"Blijf, Victor," verzocht ze hem ademloos, "blijf alsjeblieft. Ik ben er klaar voor. Voor alles."

"Je vindt het echt niet erg dat mijn familie het van de eerste dag al zal weten?"

"Nee. Je ouders hebben zoveel voor mij gedaan. Ik wil hun meteen laten weten dat hun plan geslaagd is."

Hij lachte en legde zich opnieuw naast haar. "Je had het door? En ze waren zo subtiel."

"Niet echt." Ze kusten opnieuw. Ze drukte haar lichaam tegen het zijne en haar handen dwaalden overal.

"Kate, als je daarmee doorgaat, zal ik me niet meer kunnen beheersen."

"Goed."

"Ben je zeker? Vannacht ..."

"Victor. Ik hou van je. Ik wil geen tijd meer verliezen. Je had gelijk. Dus neem ik een risico en geef ik je alles."

"Godzijdank," hoorde ze net voor hij haar meenam op een ontdekkingsreis naar de wondere wereld van liefde en genot.