Hard tegen Hart - Deel 1 (Verborgen Agenda's - Boek 1) (Internet) (Netties 2017)

10.2: Broederliefde - Katharina

Katharina focuste zich weer op Koenraad. "Ik kan nog altijd niet geloven dat je hier bent."

"Geloof het maar, zusje." Ze zetten zich naast elkaar in de stoelen. Dit was het startsein voor een geanimeerd gesprek. In hun enthousiasme sloegen ze Bens regels in de wind. Onvermijdelijk kwam het onderwerp Victor aan bod.

"Hij houdt van je, Katharina," zei Koenraad serieus.

"Dat weet ik," antwoordde ze zacht.

"En jij? Hou jij ook van hem?"

"Jammer genoeg wel. Ik wil het niet, Koenraad. Hij is zo vertrouwend, zo open. Hij gelooft dat elke mens iets goed in zich heeft. Dat vind ik zo aantrekkelijk: die onschuld, die open blik waarmee hij de wereld aanschouwt. Wanneer ik hem meesleur in mijn wereld, zal dat allemaal verdwijnen."

"Hij is niet zo onschuldig als je denkt. Hij heeft zelf ook ellende gekend. Hij weet dat niet iedereen het beste met hem voorheeft, maar blijft er toch in geloven. Zijn hoop is zijn kracht, die raakt hij niet zomaar kwijt." Hij gaf haar een por. "Een ander had jou al lang opgegeven."

"Maar hij niet."

"Hij is een bulldog wanneer hij iets wil: hij laat niet los. Sinds hij je heeft gezien in Prisja, vraagt hij mij al om jouw gegevens. Elke keer opnieuw. 'Geef me een kans om haar te leren kennen, Koen.' 'Ik wil met haar praten om uit te zoeken of we bij elkaar passen.' 'Komaan, Koen, doe niet zo lastig!'" Hij rolde met zijn ogen. "Hij bleef doorgaan. Geen idee hoe hij uiteindelijk tot bij jou is geraakt, maar dat heeft alles veranderd. Ik zie het in zijn ogen: hij is verloren. Wat ga je doen, Katharina?"

"Geen idee ... Ik wil hem alles geven, alles vertellen, hier blijven en stoppen met vluchten. Maar het is te gevaarlijk."

"Hoeveel weet hij?"

"Te veel. Meer dan wie ook. Vanaf nu vertel ik hem niets meer."

"Waarom?"

"Hij wil mij beschermen, al mijn problemen oplossen. Maar het hele gedoe tussen vader en mij kan hij niet oplossen. Ik wil niet eens dat hij dat probeert. Wat als hij hoort waar vader werkelijk toe in staat is en niets meer met mij te maken wil hebben omdat ik zijn dochter ben? Of nog erger: wat als vader ons vindt en alles kapot maakt?"

"Of wat als alles perfect verloopt, je eindelijk krijgt wat je toekomt en jullie nog lang en gelukkig leven?"

"Dit is het echte leven, geen sprookje, Koenraad," zei ze belerend.

"Denk erover na, zusje. Hij kan je gelukkig maken als je dat toelaat. Neem een risico, open je hart, leg je ziel bloot en spring. Niet iedereen is zoals vader en Igor. Victor is een goede man, Katharina. Hij zal nooit eisen dat je anders bent dan jezelf. Hij houdt van jou, niet van één of ander ideaalbeeld in zijn hoofd."

"Ik zal erover nadenken." Ze keek hem slinks aan. "Ga jij je eigen raad eigenlijk opvolgen, grote broer?"

"Dat is anders, dat weet je goed genoeg," bromde hij.

"Nee, Koenraad, dat is het niet. Jij verdient evenveel geluk als een ander. Ook al vind je zelf van niet."

Hij klemde zijn tanden op elkaar. "Katharina. We hebben deze discussie al tot in het oneindige gevoerd. Ik ben het beu. Ik wil er niets meer over horen!"

"Het is al goed, ik hou erover op. We hebben slechts een paar dagen, ik zal ze niet gebruiken om je te laten inzien hoe verkeerd je sommige zaken ziet. Oké?"

Hij kon niets anders dan grinniken om deze toegeving die er eigenlijk geen was. "Ik heb je boeken mee," zei hij om de aangename sfeer terug te brengen.

"Echt?" riep ze enthousiast. "Oh, Koenraad, dit is het beste verjaardagscadeau ooit. Mijn broer en mijn boeken!" Ze sloeg haar armen weer om hem heen.

"Bedank Victor maar. Het is dankzij hem dat ik hier ben." Hij beantwoordde haar omhelzing. "Geef hem een kans, zus, ik meen het."

"Ik zal proberen."