I Love You since 1892 (Published by ABS-CBN Books)

Kabanata 26

[Kabanata 26]

"Carmelita... Oo nga pala may ibig sumama sa iyo sa Maynila" sabi pa ni Josefina, tapos napangiti silang tatlo. Napalingon naman ako sa likod at nanlaki yung mga mata ko nang makita si... Juanito.

Nakatingin siya ngayon sa'kin at dahan-dahang napangiti. "Magandang umaga mga Binibini... pinaghintay ko ba kayo ng matagal?" tanong ni Juanito, napa-iling naman silang tatlo.

"Ayos lang kami Ginoong Juanito... ngunit mukhang si Carmelita ay napagod sa paghintay sa iyo" narinig kong sabi pa ni Josefina na may halong pang-aasar. Agad naman siyang kinurot ni Maria at binigyan siya ni Maria ng wag-mong-sirain-ang-moment-nila-look. Kaya napatahimik na lang si Josefina pero pinipilit niyang itago na natatawa na siya.

Napangiti naman si Juanito sabay tingin sa'kin "Maraming salamat sa inyong lahat... lalo na sa iyo Binibining Carmelita, napagalaman ko na ibig mo talagang tulungan ang aking ama" sabi pa ni Juanito, napaiwas naman ako ng tingin sa kaniya pero hindi ko napigilang mapangiti. At mas lalong natawa si Josefina dahil mukha akong naistatwang tulo laway sa harapan ni Juanito.

"Uhmm---Binibini... kinakausap po kayo ni Ginoong Juanito" narinig kong bulong ni Theresita at dahil dun natauhan ako. "Huh? Ah---Ayos lang yun! Teka! P-pano ka pala nakatakas sa mga guardia civil?" tanong ko kay Juanito syempre gusto ko na din ibahin yung topic kasi mukhang hindi titigil si Josefina sa kakatawa.

"Tinulungan ako ni Eduardo, alam niya rin ang sikretong daan papunta sa aming tahanan" sabi ni Juanito habang nakangiti pa din siya. nagtaka naman ako, paano nalaman ni Eduardo yung lagusan?

"Pasenisya na po Binibini, wala na po kasing oras upang ipagpaalam ko po sa inyo na ituturo ko po kay kuya Eduardo ang sikretong daan papunta sa hacienda Alfonso" narinig kong sabi ni Theresita at naka-bow siya sa'kin. Ahh! Oo naalala ko na! sinama ko nga pala si Theresita noong gabing umakyat ako sa bintana ng kwarto ni Juanito at doon kami dumaan sa sikretong lagusan sa hacienda Alfonso. 

Hindi ko alam pero parang lumuwag ang pakiramdam ko, nakakatuwang isipin na pinapahalagahan ako ng mga tao dito sa panahong to "Ayos lang yun Theresita... maraming salamat sa tulong mo" sagot ko at niyakap ko siya.

"Payakap din kami" narinig kong sabi ni Josefina at Maria, at nag-group hug na naman kami. "Mag-iingat ka doon Carmelita, wag kang mag-alala susunod sa inyo si madam Olivia sa Biyernes, may kailangan pa kasi siyang asikasuhin ngayon kung kaya't hindi siya makakasama" paliwanag naman ni Maria at niyakap nila ulit ako.

Natigil naman yung group hug namin nang biglang dumating si Don Buencamino "Mga Binibini at mga Ginoo kailangan na po naming umalis, paalis na ang barko sa loob ng limang minuto" sabi ni Don Buencamino. Nagpasalamat na din ako sa kanila lalo na kay Theresita at Eduardo na ngayon ay kailangan ng umuwi agad-agad dahil baka hanapin sila sa bahay.

Pero bago kami umalis biglang tumakbo si Maria papalapit sa'kin at nilagyan niya ng malaking belo ang ulo ko. "Carmelita! Tandaan mo ang pagkakaalam nila ama at ina ay nasa Sugbu (Cebu) ka kung kaya't huwag mong hahayaang may makakita at makakilala sayo na kaibigan ni ama sa Maynila" bilin pa sa'kin ni Maria, napatango naman ako sa kaniya.

Nagpasalamat na din si Juanito kina Maria, Josefina, Theresita at Eduardo. Nagsuot din ng malaking sombrero si Juanito upang hindi makita ng mga tao ang itsura niya. Agad na naman kaming pinasunod ni Don Buencamino papasok sa lihim na pinto sa barko.

Nanlaki yung mga mata ko nang marealize ko kung saan kami pumasok, nasa pinakailalim na part kami ng barko ngayon kung saan may malalaking pugon na nilalagyan ng madaming uling upang umandar ang barko. Oo nga pala hindi pa uso ang kuryente sa panahong to. At parang steam boat pa ang sistema ng mga barko dito.