De Nieuwe Klassieker

- 10 -

Klein Valentijnscadeautje voor jullie ;)

~

Het was woensdag en Bodil had haar telefoon geïrriteerd uitgedaan omdat Quinn al voor de zoveelste keer een bericht had gestuurd, en die had ze dan ook allemaal genegeerd. Aangezien Quinn de enige was die het totaal niet oké vondt dat Bodil naar Amsterdam ging voor een jongen die nota bene ook nog eens bij Ajax speelde, zouden de berichten toch niks goeds zijn. Ze haatte het dat haar broer er nu ook van wist, ze had het zo goed en lang geheim kunnen houden samen met Naomi en dat werd nu ineens verpest. Bodil was blij dat Quinn nooit naar Luuk zou gaan zonder haar toestemming, anders had ze nooit meer durven te gaan. Bodil zuchtte, terwijl er nog maar 15 kilometer tot Amsterdam aangegeven werd om de verkeersborden besefte ze zich dat Quinn wel een punt had. Ze loog tegen Luuk, omdat ze wist dat hij dit niet goed zou vinden. Van binnen vervloekte ze zichzelf, waarom was Luuk nou niet gewoon makkelijk hierin. Maar daarentegen was Luuk ook de enige die maar niet wilde beseffen dat Bodil nooit vreemd zou gaan, dat wist iedereen, zelfs Alisha. Ze schudde die gedachtes van zich af, ze ging Viktor weer zien en stiekem was ze er heel blij mee.

-

'Bodil!' Hoorde ze een overenthousiaste stem roepen. Ze glimlachte en versnelde haar pas een beetje. De vrolijke Deen stond op haar te wachten in de deur opening en omhelsde haar stevig. Bodil drukte haar neus in zijn shirt. Ze hield van die geur, hij had altijd dezelfde parfum en ze was blij dat ze het weer kon ruiken.

'Ik heb je zo erg gemist.' Mompelde hij in haar haar en drukte er een kus op.

'Ik jou ook.' Zuchtte ze.

'Er zitten wat jongens uit het team binnen, kom.' Hij pakte haar hand vast en trok haar mee naar binnen. Bodil gniffelde en liet haar tas in de gang vallen, ze had geen kans om het rustig neer te zetten doordat Viktor zo ongeduldig was. Het viel stil in de woonkamer toen Bodil binnen kwam. Natuurlijk, dacht ze, iedereen had hier Voetbal Inside wel gezien dus ze wisten wie ze was. Ongemakkelijk bleef ze staan, de enige die ze kende was Davy, de andere vijf had ze alleen wel eens op tv gezien.

'Ehm,' Ze schraapte haar keel en pakte verlegen haar pols vast.

'Ik ben Bodil.' Davy glimlachte zwak en stond op.

'Alweer een tijdje geleden hé.' Zei hij terwijl hij haar drie zoenen gaf en haar omhelsde.

'Ze weten dat je de vriendin van Luuk bent, wees gewoon jezelf en ze gaan er in mee.' Fluisterde hij en klopte even op haar schouder. Bodil glimlachte en liep naar de groep mannen toe. Ze stak haar hand uit naar de eerste jongen, die zich voor stelde als Joël. De tweede was de keeper, die Bodil natuurlijk allang kende als Jasper Cillessen.

'Lasse.' Zei de derde man, die Bodil het vriendelijkst leek van allemaal. De laatste twee stelde zich voor als Nick en Anwar. Bodil ging stil naast Viktor zitten die haar met een spijtige blik aan keek. Hij had er ook niet goed over na gedacht, ze was de vriendin van een speler van op het moment hun grootste concurrent, het was logisch dat ze haar niet meteen als een god behandelde. Dat hadden ze niet eens gedaan als het Viktor's vriendin was. Het was een tijd stil, niemand wist een goed gesprek onderwerp.

'Wat voor een werk doe je eigenlijk Bodil?' Vroeg Lasse om het ijs te breken.

'Ehm ik werk bij het motor bedrijf van mijn vader als monteur.' Glimlachte ze. Ze wou nu zo vriendelijk mogelijk overkomen, waardoor ze ook veel glimlachten.

'Nou Vik, een vrouw die voetbal interessant vind en verstand heeft van voertuigen, prima toch.' Knipoogde Anwar. Viktor schudde zijn hoofd en probeerde zijn lach ij te houden.

'Ze heeft al een vriend.' Fluisterde Nick iets te hard waardoor iedereen het hoorde. Bodil voelde zich net iets beter, maar toen Nick dat zei zakte dat weer helemaal in haar schoenen, ze was de vriendin van Luuk de Jong, de spits van PSV, en ze zat met allemaal Ajax spelers op de bank. Zelfs een Ajacied zou dat erg vreemd vinden.